ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1540

ในขณะนั้นเอง ประตูก็ถูกผลักเปิดออก

เซียวฉางเฉียนเดินนำเข้ามาก่อนพร้อมกับนายหญิงใหญ่

ส่วนเซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยเดินตามหลังมา

นายหญิงใหญ่สวมเสื้อคลุมขนมิงค์อันสูงส่ง ใบหน้าของเธอแดงเปล่งปลั่งดูมีน้ำมีนวล และบนใบหน้าของเธอก็ดูมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

ตั้งแต่ที่บริษัทเซียวซื่อฟื้นตัวใหม่ นายหญิงใหญ่เซียวก็ดูมีความสุขทุกวัน ใบหน้าของเธอแดงเปล่งปลั่งและมันวาว ราวกับว่าทานยาอายุวัฒนะยังไงอย่างงั้นเลย

ทันทีที่เธอเข้าไปในบ้าน นายหญิงใหญ่เซียวก็เอ่ยปากพูดว่า “ไอ้หยา แม้ว่าตระกูลอู๋จะใช้การไม่ค่อยได้แล้ว แต่ไม่ว่าจะร้ายดียังไงคนที่ความสามารถเมื่อต้องตกอยู่ในจุดที่ตกต่ำ ก็ยังไม่มีใครสามารถเทียบได้ซึ่งด้วยโปรเจ็กต์ที่พวกเขาให้ ในปีหน้าพวกเราก็จะสามารถทำกำไรได้อย่างน้อย 20 ล้านหยวนเลยนะ เยี่ยมมากเลยจริงๆ!”

เซียวฉางควนที่อยู่ด้านข้างหัวเราะแหะแหะพร้อมกับพูดว่า “แม่ครับ นี่เพราะแม่เป็นคนมองการณ์ไกลไม่ใช่หรอกครับ! ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ช่วยวางกลยุทธ์อยู่เบื้องหลัง บริษัทเซียวซื่อของพวกเราคงไม่สามารถฟื้นตัวใหม่ได้หรอกครับ!”

นายหญิงใหญ่เซียวพยักหน้าอย่างพอใจ เธอมักจะหลงตัวเองมาโดยตลอดทั้งยังมีความปรารถนาในอำนาจอย่างแรงกล้า และชอบที่จะถูกประจบเลียแข้งเลียขาเป็นที่สุด

เมื่อเฉียนหงเย่นที่นั่งอยู่บนโซฟาได้ยิน ก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก จึงอดไม่ได้ที่จะแอบสาปแช่งในใจ และเมื่อเฉียนหงเย่นที่นั่งอยู่บนโซฟาได้ยิน ก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก จึงอดไม่ได้ที่จะแอบสาปแช่งในใจว่า อีแก่นี่ช่างไร้ยางอายเสียจริง! ที่ตระกูลเซียวฟื้นตัวใหม่อีกครั้งมันเป็นคุณงานความดีของเธอตรงไหนกัน? มันไม่ใช่เพราะได้รับความช่วยเหลือจากประธานอู๋ของเราหรือไง? นอกจากนี้ ในตอนนั้นประธานอู๋ส่งคนไปที่เหมืองถ่านหินดำเพื่อช่วยชีวิตฉันก่อนต่างหาก! หลังจากนั้นถึงได้พาครอบครัวของพวกแกออกจากสถานที่คุมผู้ต้องสงสัย!”

นายหญิงใหญ่เซียวเข้าไปในห้องรับแขกอย่างดีอกดีใจ และเห็นเฉียนหงเย่นที่นั่งเล่นมือถืออยู่บนโซฟา ก็ตะโกนอย่างโมโหขึ้นทันใดว่า "เฉียนหงเย่นนี่เธอกำลังทำอะไรอยู่บนโซฟาน่ะ ทำไมไม่ทำอาหารอยู่ในครัว? นี่เป็นที่นั่งของเธอหรือไง?"

เฉียนหงเย่นลุกขึ้น และพูดอย่างโมโหว่า “แม่คะ แม่พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง? หนูก็เป็นสมาชิกของครอบครัวนี้เหมือนกันนะ แม้แต่โซฟาหนูก็ยังไม่มีคุณสมบัติพอที่จะนั่งเหรอคะ？”

นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างเคร่งขรึมและเฉียบขาดว่า “เธอพูดถูก! เธอไม่มีคุณสมบัติที่จะนั่งบนโซฟา! ในบ้านหลังนี้ เธอเป็นแค่คนรับใช้! และยังเป็นคนรับใช้ที่ทำให้ฉันไม่พอใจอีกด้วย! ถ้าไม่มีประธานอู๋คอยปกป้องเธออยู่เบื้องหลัง ฉันคงจะไล่เธอนังผู้หญิงแรดที่เสือมเสียศีลธรรมออกไปนานแล้ว!"