ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1541

เฉียนหงเย่นเดินตามหลังคนของตระกูลเซียว เข้าไปในร้านอาหารด้วยความขุ่นเคืองที่มีต่อนายหญิงใหญ่เซียว

นายหญิงใหญ่เซียวนั่งลงบนที่นั่งหลักของโต๊ะอาหารโดยตรง และเหลือบมองไปยังอาหารที่เฉียนหงเย่นทำไว้ เธอขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจและพูดว่า “ทำไมมีแต่อาหารแบบพื้นบ้านทั้งหมดล่ะ? ไม่มีอาหารจานพิเศษอะไรเลยแม้แต่จานเดียว ไม่รู้ว่าฉันแก่แล้ว จะต้องบำรุงร่างกายบ้างงั้นหรือ?”

เฉียนหงเย่นพูดด้วยความน้อยใจเล็กน้อย “แม่ เรื่องนี้คุณจะโทษฉันไม่ได้ คุณเป็นผู้ถือเงินในครอบครัวเอง ฉันมีเงินทั้งหมดเพียงไม่กี่ร้อยหยวนเท่านั้น มันจะพอซื้อเนื้อสัตว์ได้สักที่ไหน?”

นายหญิงใหญ่เซียวตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า “หาข้ออ้างเก่งนัก มีหลายร้อยหยวนคุณก็ซื้อไก่มาตุ๋นสักตัวก็ยังดีหรือเปล่า? ไก่บ้านตัวหนึ่งก็แค่ร้อยกว่าหยวนเท่านั้น หรือคุณจะซื้อไม่ได้งั้นเหรอ?”

เฉียนหงเย่นรู้สึกโกรธเคืองมากอยู่ในใจ และพูดว่า “แม่ ในครอบครัวมีคนกินข้าวตั้งห้าคน คุณไม่ให้ค่าครองชีพแก่ฉันเลย ถึงฉันจะเป็นแม่ครัวที่เก่งและฉลาดฉันก็ไม่สามารถทำอาหารได้โดยที่ไม่มีวัตถุดิบเลย อย่างน้อยในอาหารมื้อนี้ยังมีเนื้อหมูอยู่ในวันนี้ และมื้อต่อไปอาจจะไม่มีเนื้อกินเลยด้วยซ้ำ”

นายหญิงใหญ่เซียวจ้องมองเธอ “ค่าครองชีพไม่มีปัญหา แต่คุณต้องรายงานบัญชีรายรับรายจ่ายตามจำนวนที่ใช้จ่ายจริง ต่อไปนี้คุณก็ไปซื้อกับข้าวที่ซูเปอร์มาร์เก็ตอย่าเป็นทางการ และมาเบิกเงินกับฉันพร้อมกับใบเสร็จรับเงิน”

เฉียนหงเย่นรู้ว่า นายหญิงใหญ่กลัวว่าตัวเองจะเอาเงินเข้ากระเป๋าตัวเองจริงๆ

เฉียนหงเย่นรู้สึกรังเกียจเล็กน้อย ที่คิดว่าเธออาจจะต้องรายงานบัญชีกับนายหญิงใหญ่ทุกวัน กับเงินซื้อกับข้าวเพียงหลายร้อยหยวน

แต่เธอก็ไม่เคยแสดงออกมาเลย เพียงแค่พูดอย่างไม่ลังเลว่า “ตกลง ในเมื่อคุณแม่ไม่คิดว่ามันจะลำบากเกินไป งั้นต่อไปนี้เราก็มาทำบัญชีกันวันต่อวัน”

นายหญิงใหญ่เซียวยิ้มอย่างประชดประชัน “ฉันไม่รู้สึกว่ามันจะลำบากเลย นายหญิงใหญ่อย่างฉันมีพลังมากมาย”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน