ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1542

“มีหน้าอะไรล่ะ........” เซียวเวยเวยเริ่มโกรธ สำลักและพูดว่า “ไม่ว่ายังไงฉันก็เป็นผู้จัดการการตลาดของบริษัทเซียวซื่อ ออกไปข้างนอกโดยพกพา Hermes ของปลอม หากถูกคนอื่นเขาจับได้ขึ้นมามันช่างน่าอายเหลือเกิน!”

นายหญิงใหญ่เซียวเยาะเย้ยและพูดว่า “คุณรู้อะไร! สมัยนี้หากคุณมีสถานะอันสูงส่ง ถึงคุณจะพกกระเป๋าปลอม มันก็เป็นของจริงอยู่ในสายตาของคนอื่นๆ แต่ถ้าคุณมีสถานะที่ต่ำต้อย ถึงคุณจะพกกระเป๋าของจริง อยู่ในสายตาของคนอื่นมันก็เป็นของปลอม! ในตอนนี้บริษัทเซียวซื่ออยู่ในฟีนิกซ์นิพพาน และเกิดใหม่จากขี้เถ้า ในสายตาของคนนอกคุณที่เป็นผู้จัดการการตลาด มันก็จะมีน้ำหนักมากพอเป็นเรื่องธรรมชาติ ต่อให้คุณจะพกกระเป๋าปลอมสักใบ ก็จะไม่มีใครมองว่ามันคือของปลอมเลย!”

เซียวเวยเวยรู้สึกหดหู่อย่างมาก “คุณย่า ถึงแม้คุณจะไม่เห็นแก่ที่ฉันเป็นผู้จัดการการตลาดของบริษัทเซียวซื่อ ก็ถือว่าเห็นแก่ที่ฉันเป็นหลานสาวของคุณ และให้เงินฉันหนึ่งแสนหยวนมันก็ไม่ได้ถือว่ามากเกินไปใช่ไหม?”

นายหญิงใหญ่เซียวตะคอกอย่างเย็นชา “อย่ามาที่ไม้นี้กับฉัน ให้แค่หนึ่งหมื่นหยวน คุณจะเอาก็เอาไป ไม่เอาก็ช่างมัน!”

หัวใจของเซียวเวยเวยหดหู่มาก แต่เมื่อคิดได้ว่าเงินหนึ่งหมื่นหยวนหากตัวเองไม่เอา งั้นก็จะไม่ได้แม้แต่สตางค์เดียวแล้ว

ดังนั้นเธอจึงต้องพยักหน้า และพูดอย่างไม่พอใจว่า “โอเค หนึ่งหมื่นก็หนึ่งหมื่น.......”

นายหญิงใหญ่เซียวกระแอม และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ฉันจะบอกพวกคุณนะว่า ในครั้งนี้ พวกเราจะต้องทำให้บริษัทเซียวซื่อฟื้นคืนความรุ่งโรจน์อีกครั้ง! แม้กระทั่งจะทำให้บริษัทเซียวซื่อก้าวขึ้นไปอีกขั้น ดังนั้นพวกคุณแต่ละคนจงตั้งจิตวิญญาณให้เพียบพร้อม ไม่อนุญาตให้มีความคิดที่ใช้ชีวิตแบบมีความสุข มิฉะนั้น แม้ว่าจะเป็นลูกชาย หรือหลานชายแท้ๆ ของฉันก็ตาม จะต้องโดนไล่ออกไปให้ทั้งหมด! พวกคุณเข้าใจไหม? ”

เซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลง และเซียวเวยเวยต่างรู้ดีอยู่ในใจว่า คำพูดเหล่านี้ของนายหญิงใหญ่ก็คือกำลังพูดให้พวกเขาฟังอยู่

แม้ว่าในหัวใจจะรู้สึกหดหู่ แต่ทุกคนก็ไม่กล้าที่จะแสดงความคัดค้านใดๆ พวกเขาทำได้เพียงพยักหน้าอย่างขมขื่น และพูดพร้อมกันว่า “เข้าใจแล้ว........”

นายหญิงใหญ่เซียวถึงรู้สึกพึงพอใจในเวลานี้ และโบกมือ “เอาล่ะ รีบกินข้าวกันเถอะ ช่วงบ่ายยังจะต้องไปทำงานที่บริษัทต่อ!”