ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1543
เซียวฉางเฉียนยังคงรู้สึกเกลียดชังหม่าหลันอย่างมาก
เพราะว่า หม่าหลันไม่เคยเก็บหมวกสีเขียวมากกว่ายี่สิบใบที่เธอแขวนไว้ที่ระเบียงของตัวเองเลย
ไม่เพียงแต่ไม่เก็บมันไปเท่านั้น เธอยังซื้อชุดใหม่มาเพิ่มจากช่องทางออนไลน์อย่างต่อเนื่องอีกด้วย และตอนนี้รวมๆ แล้วมีทั้งหมดก็มีมากกว่าสามสิบใบแล้ว
เซียวฉางเฉียนเข้าออก Tomson Riviera ทุกวัน และจะต้องเดินผ่านบ้านของเย่เฉิน ดังนั้นเขาจึงจะได้เห็นหมวกสีเขียวมากกว่าสามสิบใบกระพือปีกอยู่ในสายลม และทุกครั้งเขาก็ต้องรู้สึกโกรธมาก
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อนึกถึงการเยาะเย้ยตัวเองของหม่าหลัน เขาก็รู้สึกเกลียดหม่าหลันมากขึ้นไปอีกขั้น
ก่อนหน้านี้อยากจะหาโอกาสจัดการกับหม่าหลันมาโดยตลอด และก็สร้างปัญหาให้กับครอบครัวของเย่เฉินบ้าง เพื่อที่จะทำให้อู๋ตงไห่รู้สึกพึงพอใจมากที่สุด อย่างไรก็ตามที่ขาของหม่าหลันก็เข้าเฝือกอยู่ และก็อยู่แต่ในบ้านเป็นเวลาส่วนใหญ่ไม่ออกไปไหน อยากจะลงมือก็ไม่มีโอกาสเลย
ในตอนนี้ เฝือกของหม่าหลันถูกถอดออกแล้ว คิดว่าด้วยนิสัยของเธอ เธอจะต้องออกมาตะลอนในไม่ช้าอย่างแน่นอน ตราบใดที่เธอออกจากบ้านบ่อยๆ ตัวเองก็จะมีโอกาสมากมายได้จัดการกับเธอเอง
เมื่อได้ยินว่าจะกลั่นแกล้งหม่าหลัน นายหญิงใหญ่เซียวก็เริ่มรู้สึกให้ความสนใจขึ้นมาด้วย เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “หม่าหลันไอ้บ้านี้ วันๆ ก็เอาแต่ตะลอนไปทั่ว ตอนที่อยู่ในศูนย์กักกันเมื่อครั้งก่อน ก็ควรจะตีขาของเธอหักทั้งสองข้างถึงจะบรรเทาความเกลียดชังได้!”
เซียวเวยเวยที่อยู่ข้างๆ ก็รีบพูดว่า “คุณย่า ถ้าอย่างนั้นในครั้งนี้เราก็หาโอกาสทำให้ขาของเธอหักทั้งสองข้างไปเลย!”
“ใช่ครับคุณย่า!” เซียวไห่หลงก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที และพูดออกมาว่า “ตีขาทั้งสองข้างของเธอให้หัก ผมไม่พอใจเธออยู่ในสายตามานานแล้ว!”
นายหญิงใหญ่เซียวมองไปที่เซียวฉางเฉียน และกล่าวว่า “ฉางเฉียน หม่าหลันดูถูกเหยียบหยามคุณมาโดยตลอด และสร้างความอับอายให้กับตระกูลเซียวของเราทั้งหมด ถึงเวลาที่คุณควรวางแผนให้ดีแล้วจริงๆ และสั่งสอนแม่นางปากตลาดคนนั้นสักหน่อย”
เซียวฉางเฉียนพยักหน้าอย่างซ้ำๆ “คุณแม่! ไม่ต้องห่วง! ผมจะไม่ปล่อยผู้หญิงเลวคนนี้ไปอย่างแน่นอน!”
โดยเฉพาะโคบายา ชิอิจิโร่ ก่อนหน้านี้เขาถูกเย่เฉินหลอกลวงไปครั้งหนึ่ง และแม้แต่พ่อของเขาก็ยังถูกเย่เฉินหลอกลวงวางยาพิษจนตาย แต่เติมมันก็ช่างน่าสมเพชอยู่แล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าน้องชายของเขายังโยนปัญหาอีก และโยนความผิดโทษฐานวางยาพิษฆ่าพ่อผู้ให้กำเนิดของตัวเองให้เขา และยังใช้เงินเป็นจำนวนมากมาเป็นเงินรางวัล เพื่อที่จะซื้อหัวของเขาอีกด้วย
สามารถกล่าวได้ว่า เขาจะไม่มีวันยกโทษให้โคบายา ชิจิโร่ จนวันตายอย่างแน่นอน
อันที่จริงโคบายา ชิจิโร่ก็มีความแค้นต่อพี่ชายของตัวเองคนนี้อย่างมาก
เพราะว่าครั้งที่แล้วเย่เฉินก็ได้ชี้แจงอย่างชัดเจนแล้ว พี่น้องสองคนมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถกลับไปญี่ปุ่นพร้อมกับเขาได้ และอีกคนหนึ่งที่เหลืออยู่ก็ต้องอยู่ในคอกเลี้ยงสุนัขและทำงานไปตลอดชีวิต
และตัวเย่เฉินเองก็มีแนวโน้มที่จะพาพี่ชายของเขาโคบายา ชิอิจิโร่กลับไปด้วย ดังนั้นเขาจึงหวังให้พี่ชายของเขาจะประสบอุบัติเหตุบางอย่างในทุกๆ วัน และเป็นการดีที่สุดที่จะตายไปโดยตรง หากเป็นเช่นนั้นแล้วก็ ตัวเองก็จะกลายเป็นตัวเลือกเพียงคนเดียวของเย่เฉิน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...