ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1546
หงห้าพยักหน้าทันทีและกล่าวว่า “ไม่มีปัญหาอาจารย์เย่! หงห้าจะคอยฟังคำสั่งของคุณ!”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และก็กล่าวกับเฉินจื๋อข่ายว่า “เหล่าเฉิน หงห้าไปพร้อมกับพวกเรา และยังมีพอลของสำนักงานกฎหมายสมิธ โคบายา ชิอิจิโร่ของตระกูลโคบายา คุณให้ลูกเรือที่อยู่ทางนั้นเตรียมให้พร้อมด้วย”
“ครับคุณชาย! ผมจะจัดการให้ทันทีเลย!”
ในเวลานี้ สองพี่น้องโคบายา ชิอิจิโร่และโคบายา ชิจิโร่สองคน ก็ได้บันทึกวิดีโอแบบรับผิดแทนกันของพวกเขาไว้เรียบร้อยแล้ว
ต่อจากนั้น ทั้งสองถูกคนของหงห้านำตัวกลับมา
เย่เฉินมองไปที่ทั้งสองคน และพูดเบาๆ ว่า “โคบายา ชิอิจิโร่ วันนี้คุณพักผ่อนให้ดี พรุ่งนี้หงห้าจะพาคุณไปสนามบินพร้อมกัน แต่ผมจะขอเตือนคุณล่วงหน้าไว้ก่อนว่า ระหว่างทางระวังตัวไว้ด้วย อย่าคิดว่ากลับไปถึงที่ญี่ปุ่นแล้วก็เหมือนกับกลับไปถึงถิ่นของคุณ ถ้าคุณกล้าขัดขืนใดๆ ผมจะไม่ปล่อยคุณไว้อย่างแน่นอน”
โคบายา ชิอิจิโร่พยักหน้าเหมือนโขลกกระเทียม “คุณเย่คุณไม่ต้องกังวล แม้ว่าผมจะต้องตาย ผมก็จะไม่ขัดขืนคุณอย่างแน่นอน........”
เย่เฉินส่งเสียงฮัม จากนั้นก็มองไปที่โคบายา ชิจิโร่ แล้วพูดเบาๆ ว่า “โคบายา ชิจิโร่ คุณก็อยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟังเถอะ คนของหงห้าจะให้คุณอยู่ดีกินดี นอกจากเวลาทำงานแล้ว เวลาที่เหลือคุณก็อธิษฐานให้ดีๆ และภาวนาให้มีอะไรเกิดขึ้นกับพี่ชายคนนี้ของคุณ แบบนี้คุณก็จะได้มีโอกาสกลับไปญี่ปุ่น”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โคบายา ชิอิจิโร่ก็โบกมืออย่างเร่งรีบด้วยความตกใจ “คุณเย่ คุณไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น ผมจะไม่ทำเรื่องอะไรอย่างแน่นอน ชิจิโร่ไอ้สารเลวคนนี้ จะไม่มีโอกาสที่จะได้ออกจากคอกเลี้ยงสุนัขแห่งนี้ทั้งชีวิตนี้หรอก!”
โคบายา ชิจิโร่กัดฟันด้วยความโกรธ
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้โคบายา ชิอิจิโร่กลายเป็นตัวเลือกอันดับหนึ่งของเย่เฉิน และตัวเองก็เป็นได้แค่เพียงยางอะไหล่เท่านั้น
เป็นแบบนี้ พวกเขาคงไม่มีใครกล้าสร้างปัญหากับตัวเอง และทำได้เพียงปล่อยให้ตัวเองกำกับอย่างเชื่อฟัง และเป็นหุ่นเชิดของตัวเอง
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็ยืนขึ้นมา และพูดกับหงห้าว่า “หงห้า เริ่มจากพรุ่งนี้ เราจะเสริมกำลังผู้พิทักษ์ที่คอกเลี้ยงสุนัข จะต้องควบคุมดูแลโคบายา ชิจิโร่อย่างดี และห้ามปล่อยให้เกิดความผิดพลาดใดๆ!”
หงห้าพยักหน้าทันทีและกล่าวว่า “อาจารย์เย่ คุณสามารถวางใจได้เลยว่า ที่ของผมมีทหารรักษาความปลอดภัยมากกว่ายี่สิบคน และสุนัขล่าเนื้อที่ดุร้ายที่สุดหลายสิบตัว สุนัขหนึ่งตัวกัดไปหนึ่งคำ ก็จะกัดจนให้เนื้อของคนตัวเล็กอย่างโคบายา ชิจิโร่หมดไป พรุ่งนี้ผมจะเคลื่อนย้ายผู้ใต้บังคับบัญชามาอีกสิบคน มาล้อมรอบสถานที่แห่งนี้ให้กลายเป็นถังเหล็กไปเลย และจะไม่มีความผิดพลาดอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “โอเค สไตล์การทำงานของคุณ ถูกใจผมมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว แต่คุณก็ควรให้ความสนใจด้วย ถ้าเขาไม่เชื่อฟัง และตอนที่คุณปล่อยให้สุนัขไปกัดจริงๆ อย่าปล่อยให้สุนัขกัดเขาจนตาย เก็บชีวิตไว้สักหน่อยก็ยังดี”
หงห้ามองไปที่โคบายา ชิจิโร่ และยิ้มอย่างน่ากลัวว่า “ถ้าไอ้เด็กคนนี้กล้าที่จะวิ่งหนีไป ถึงตอนนั้นผมก็จะปล่อยให้มาสทิฟฟ์หิมะกัดสิ่งนั้นของเขาออกก่อนเป็นอันดับแรก!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...