ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1547
บริษัทผลิตยาโคบายา มีฐานการผลิตหลายแห่งอยู่ในญี่ปุ่น
สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในโตเกียว นอกจากโตเกียวแล้ว ยังมีสายการผลิตของบริษัทผลิตยาโคบายา อยู่ในเมืองหลายแห่ง เช่น โยโกฮาม่า โอซาก้า และนาโงยะ
นอกจากนี้ เมื่อไม่นานมานี้บริษัทผลิตยาโคบายายังลงทุนเงินจำนวนมาก เพื่อสร้างฐานการผลิตชีวเภสัชภัณฑ์ที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียอยู่ในเมืองโอซาก้า
เย่เฉินไปที่ญี่ปุ่นในครั้งนี้ นอกเหนือจากการสรุปข้อตกลงการโอนหุ้นกับบริษัทผลิตยาโคบายา และเสร็จสิ้นการโอนหุ้นแล้ว เขายังจะพาเว่ยเลี่ยงจากบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ ไปตรวจสอบฐานการผลิตหลายแห่งเหล่านี้ด้วย
ตอนนี้เว่ยเลี่ยงเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน และยังเป็นบุคคลที่รับผิดชอบหลักของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนอีกด้วย หลังจากที่เย่เฉินเข้าไปรับมือสายการผลิตทั้งหมดของบริษัทผลิตยาโคบายาแล้ว ในช่วงแรกก็คงจะต้องให้เขารับผิดชอบจัดการดูแลไปก่อน
ในอนาคตหากถึงเวลาที่เหมาะสม ก็จะสามารถให้ถังซือไห่เข้ามารับช่วงต่อบริษัทผลิตยาโคบายา จากนั้นก็ให้เว่ยเลี่ยงมุ่งเน้นไปที่ในประเทศ และขยายธุรกิจของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนในประเทศต่อไป
ดังนั้น เย่เฉินและเฉินจื๋อข่ายจึงได้วางแผนการเดินทางออกมา
พวกเขาทั้งหมด จะบินจากเมืองจินหลิงไปโตเกียวในพรุ่งนี้เช้า เฉินจื๋อข่ายจะติดต่อลูกน้องของเขาที่อยู่ในโตเกียว เพื่อเป็นคนที่มารับ เมื่อถึงเวลานนั้นก็จะมีการจัดทีมรถไปกับเขาตลอดการเดินทาง
หลังจัดการกับเรื่องในโตเกียวเสร็จแล้ว ก็จะขับรถออกเดินทางจากโตเกียว และมุ่งหน้าไปทางตะวันตก ไปยังโยโกฮาม่า
โยโกฮาม่าก็อยู่ใกล้โตเกียว ระยะทางก็ไม่ได้ถือว่าไกลมากนัก และขับรถไปก็ไม่ถึงร้อยกิโลเมตร
จากนั้น ขับรถจากโยโกฮาม่าไปนาโกย่า และสุดท้ายก็ไปถึงโอซาก้า
หลังจากสำรวจที่โอซาก้าเสร็จแล้ว ก็จะสามารถบินกลับมาที่จินหลิงได้โดยตรงจากโอซาก้า
เหตุผลที่ต้องขับรถไปรอบๆ เมืองเหล่านี้ ก็เพราะว่าญี่ปุ่นมีพื้นที่ดินแดนค่อนข้างเล็ก จริงๆ แล้วเมืองหลายแห่งเหล่านี้ก็อยู่ไม่ไกลกันสักเท่าไหร่
หม่าหลันกลับพูดอย่างตื่นเต้นเล็กน้อยว่า “เอ๊ะคุณรู้เรื่องอะไร หลังจากคุณแต่งงานแล้วก็ไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลย และไม่มีความกระดือรือร้นเลยแม้แต่น้อย นั่นเป็นสาเหตุที่ถูกนายหญิงใหญ่ของเราดูถูกเสมอมา และเราก็ไม่เคยมีชีวิตที่ดีเลย”
หลังจากพูดจบ เธอมองไปที่เย่เฉินด้วยท่าทางประจบสอพลอ และชมเชยว่า “ดูเย่เฉินของเราสิ ช่างทะเยอทะยานในด้านการงานเลยทีเดียว! เก่งกว่าคุณกี่ร้อยเท่าก็ไม่รู้!”
เซียวฉางควนตะคอกไปทีหนึ่ง “ตอนนี้กลายเป็นมนุษย์อีกแล้วเหรอ? ก่อนหน้าคนที่เคยไล่ตามเย่เฉิน และบอกว่าคนอื่นเขาเป็นไอ้ขยะ ไม่ใช่คุณเหรอ? ก่อนหน้านี้ก็เคยไล่ตามลูกสาว และขอให้ลูกสาวหย่ากับเย่เฉิน ไม่ใช่คุณเหรอ?”
การแสดงออกของหม่าหลันดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย และเธอก็พูดอย่างกังวลว่า “เซียวฉางควน อย่าสร้างความบาดหมางกันอยู่ที่นี่! ก่อนหน้านี้เป็นความผิดของฉันก็จริง แต่ฉันรู้ว่าผิดไปแล้วก็สามารถแก้ไขได้!”
หลังจากพูดจบ ก็รีบพูดกับเย่เฉินด้วยรอยยิ้มว่า “ลูกเขยแสนดี ในคราวนี้ที่คุณไปญี่ปุ่นจะไปกี่วันเหรอ? ”
เย่เฉินกล่าวว่า “ถ้าเร็วก็สามถึงห้าวัน ถ้าช้าก็หนึ่งสัปดาห์มั้งครับ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...