ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1548
เซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะพึมพำไปคำหนึ่ง “หือ? นานขนาดนั้นเลยเหรอ!”
เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “นี่ไปต่างประเทศไม่ใช่เหรอ? ผมก็ไม่คุ้นเคยกับที่ ไม่สะดวกเหมือนทำงานอยู่ในประเทศจีนอย่างแน่นอน เผื่อว่าจะต้องช่วยคนอื่นปรับเปลี่ยนฮวงจุ้ยจริงๆ วัตถุดิบเหล่านั้นคาดว่าคงไม่มีเลย ในประเทศจีนมันง่ายขนาดนั้น ดังนั้นดังนั้นระยะเวลาอาจจะนานขึ้นสักหน่อย”
เซียวชูหรันรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย
ในช่วงหลายวันที่เย่เฉินไปที่เย่นจิง เธอคิดถึงเขาจนหลับไปในทุกๆ คืน และเธอก็ตั้งตารอคอยจนเขากลับมาแล้ว แต่ไม่คิดว่าเขาจะจากไปอีกแล้ว และจะไปหลายวันอีกด้วย
หม่าหลันอดไม่ได้ที่จะถามในเวลานี้ว่า “ลูกเขยแสนดี คุณไปดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นที่ญี่ปุ่นในครั้งนี้ พวกเขาให้ค่าตอบแทนคุณเท่าไหร่เหรอ?”
เย่เฉินตอบอย่างผ่านๆ ว่า “สองสามล้านมั้ง”
“โอ๊ย! เยอะขนาดนี้เลยเหรอ!” หม่าหลันปรบมืออย่างมีความสุข จากนั้นก็ยกนิ้วโป้งให้ และชมเชยว่า “ลูกเขยของฉันสุดยอดมาก! เพียงแค่ไปดูฮวงจุ้ยเล็กน้อยก็สามารถสร้างเงินได้สองสามล้านแล้ว!”
พูดจบ ก็รีบพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ลูกเขยแสนดี ฉันได้ยินมาว่าเครื่องสำอางญี่ปุ่น เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ดูแลผิว ฯลฯ มีคุณภาพและประสิทธิภาพดีมาก ถึงเวลานั้นอย่าลืมซื้อของขวัญตอนกลับมาให้แม่บ้างนะ!”
เซียวฉางควนทนดูไม่ได้อีกต่อไปแล้ว และพูดออกมาว่า “หม่าหลัน คุณไม่มีที่สิ้นสุดแล้วใช่ไหม? เย่เฉินซื้อ Hermes ให้คุณมามากมายแล้ว และคุณยังจะขอของขวัญจากคนอื่นเขาอีกงั้นหรือ? คุณไม่รู้สึกว่าโลภมากเกินไปเหรอ!”
“เกี่ยวอะไรกับคุณ!” หม่าหลันเหลือบมองเซียวฉางควน และพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ฉันขอกับลูกเขยแสนดีของฉัน ไม่ได้ขอกับคุณสักหน่อย คุณจะมาพูดมากอยู่ที่นี่ทำไมเหรอ? มีคนไม่ได้ดึงกางเกงขึ้นให้เรียบร้อย และปล่อยให้คุณโผล่หัวออกมาหรือ?”
เซียวฉางควนได้ยินคำพูดนี้ แก้มแดงระเรื่อ และตัวสั่นด้วยความโกรธ!
“ไม่ได้ดึงกางเกงขึ้นให้เรียบร้อยและตัวเองก็โผล่หัวออกมางั้นเหรอ? นี่มันเปรียบเทียบตัวเองกับสิ่งนั้นไม่ใช่เหรอ? ”
“ผู้หญิงคนนี้ปากหมาเกินไปหรือเปล่า! อยากจะตบหน้าเธอให้แรงจริงๆ!”
เย่เฉินยังไม่ได้ก้าวไปอีกขั้นกับเซียวชูหรัน ตั้งแต่เขาได้เลื่อนขั้นเป็นอีกหนึ่งระดับก่อนหน้านี้ แต่เย่เฉินก็ไม่ได้รีบร้อนมากเกินไป ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าในช่วงนี้มีงานที่จะต้องทำตั้งมากมาย และเขาก็ยังมีปัญหากับการปรากฏตัวของผู้หญิงอื่นๆ ที่อยู่ในหัวใจของเขาตลอดมา
เมื่อนึกถึงการจะไปญี่ปุ่นในวันพรุ่งนี้ ใบหน้าของอิโตะ นานาโกะ และหน้าตาของเธอตอนที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ที่เวทีมวยก็ปรากฏขึ้นในสมองของเขา
เย่เฉินไม่เข้าใจเล็กน้อยว่า ทำไมตัวเองถึงไม่ลืมผู้หญิงญี่ปุ่นอิโตะ นานาโกะคนนี้สักที
ดูเหมือนว่า ตัวเองจะต้องถูกนิสัยสองชั้นของเธอดึงดูด ซึ่งอ่อนโยนเหมือนน้ำและแข็งแกร่งไม่ยอมใครง่ายๆ ?
ในขณะที่คิดอย่างบ้าคลั่ง เย่เฉินก็รู้สึกว่า เซียวชูหรันที่อยู่ข้างๆ เขาขยับตัวเล็กน้อย
เดิมทีคิดว่าเซียวชูหรันเพียงแค่พลิกตัวตามปกติ แต่ไม่ได้คาดคิดว่า เธอจะยกมุมผ้าห่มของเย่เฉิน และมุดเข้ามานอนในผ้าห่มของเขา........
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...