ยากระเพาะเสี่ยวหลิน เป็นผลิตภัณฑ์หลักของบริษัทผลิตยาโคบายา และรายได้และผลกำไรส่วนใหญ่ ได้รับการสนับสนุนจากยาตัวนี้
ถ้าถูกยากระเพาะจิ่วเสวียนเอาชนะไปจริงๆ งั้นบริษัทผลิตยาโคบายาก็จะได้รับการสูญเสียครั้งใหญ่อย่างแน่นอน
ดังนั้น มีคนถามโคบายา มาซาโยชิว่า “ท่านประธาน พวกเราจะรอตายแบบนี้ไม่ได้แล้ว! คุณมีทางออกที่ดีอะไรหรือไม่?”
โคบายา มาซาโยชิกล่าวว่า “วิธีตอบโต้ก็พอจะมี นั่นก็คือเราจะต้องเพิ่มการลงทุนในการวิจัยและพัฒนาตัวยา และเราจะต้องอัพเกรดผลิตภัณฑ์ปัจจุบันของเราอย่างรวดเร็ว หากยากระเพาะเสี่ยวหลินของเราสามารถแซงยากระเพาะจิ่วเสวียนในแง่ของประสิทธิภาพฤทธิ์ยาได้ ตลาดก็ต้องเป็นของเราแน่นอน!”
ผู้รับผิดชอบ R&D ได้เปิดปากและพูดว่า “ท่านประธาน ถ้าจะเพิ่มการลงทุนในการวิจัยและพัฒนา ก็จะต้องมีงบประมาณมหาศาล บริษัทถูกโกงเงินออกไปจำนวนมากเมื่อนานมาแล้ว ตอนนี้ยังพอมีกำลังอยู่หรือไม่? ”
โคบายา มาซาโยชิกล่าวอย่างราบเรียบว่า “นี่ก็คือสิ่งที่ผมกำลังจะบอกกับทุกคน กระแสเงินสดของเราในตอนนี้ไม่ค่อยดีเลย การลงทุนในฐานการผลิตในโอซาก้าก็มีค่าใช้จ่ายสูง ประกอบกับการสูญเสียจากอุบัติเหตุเมื่อครั้งก่อน ซึ่งทำให้เงินทุนของเราในตอนนี้ที่จะสามารถนำไปลงทุนในการวิจัยและพัฒนานั้นน้อยกว่าห้าสิบล้านดอลลาร์ ดังนั้นความคิดของผม คือการระดมทุนโดยเร็วที่สุด อย่างน้อยต้องมีหนึ่งพันล้านดอลลาร์ เพื่อยกระดับห้องปฏิบัติการวิจัยและพัฒนายาของเรา!”
เมื่อทุกคนได้ยินว่าจะระดมทุน ทุกคนต่างก็นั่งตัวตรง มีบางคนถามว่า “ท่านประธาน ตอนนี้ท่านมีคนที่ร่วมหุ้นทางการเงินที่เหมาะสมแล้วหรือยัง? ”
โคบายา มาซาโยชิพยักหน้าและกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้ ประธานโคบายาชิจิโร่ ก็ได้เจรจากับหัวหน้าของตระกูลอิโตะ นางาฮิโกะ อิโตะเกี่ยวกับการจัดหาเงินทุน คาดว่าทุกคนจะต้องรู้เรื่องนี้แน่นอนใช่หรือไม่?”
ทุกคนต่างพยักหน้า
โคบายา ชิจิโร่อยากรับการลงทุนของนางาฮิโกะ อิโตะมาโดยตลอด และแม้กระทั่งอยากจะเป็นลูกเขยของนางาฮิโกะ อิโตะอีกด้วยซ้ำ ไม่เช่นนั้นเขาก็คงไม่ทุ่มเทเงินสนับสนุนในการแข่งขันการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ที่อิโตะ นานาโกะเข้าร่วมด้วยหรอก ซึ่งในจุดนี้เป็นที่รู้ดีของคนในบริษัทผลิตยาโคบายามานานแล้ว
แม้กระทั่ง ทุกคนก็ได้เตรียมพร้อมแล้วกับการแต่งงานของบริษัทผลิตยาโคบายาและตระกูลอิโตะ แต่น่าเสียดาย ที่การแต่งงานยังไม่ได้มีการดำเนินการอย่างเป็นทางการ โคบายา ชิจิโร่ก็หายตัวไปแล้ว
โคบายา ชิจิโร่ได้บอกกับทุกคนไปแล้วว่า การประเมินราคาจะต้องอยู่ที่อย่างน้อยสองหมื่นล้านดอลลาร์ขึ้นไป
ทำไมตอนนี้จู่ๆ มันก็ลดลงมากขนาดนี้? !
มีคนถามว่า “ท่านประธาน ข้อเสนอก่อนหน้านี้ของตระกูลอิโตะไม่ได้ต่ำขนาดนี้เลย ทำไมมันถึงหดลงมากในคราวเดียว? ”
มีคนพูดอีกว่า “ใช่! อย่างน้อยก็ต้องสองหมื่นสองพันล้านดอลลาร์ถึงจะเหมาะสมหรือไม่? การประเมินมูลค่าหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ มันเหมือนกับการปล้นเอาเลยจริงๆ .......”
การแสดงออกของโคบายา มาซาโยชิค่อนข้างดูน่าเกลียด และเขากล่าวว่า “พวกคุณต้องคิดให้ดีนะ เรากำลังเผชิญกับปัญหาภายในและภายนอก ไม่ใช่แค่ว่าประธานหายตัวไปโดยไม่มีเหตุผล และยังมียากระเพาะจิ่วเสวียนอีกตัวหนึ่งเปิดตัวอยู่ในประเทศจีน หากเราไม่รีบระดมทุนในเวลานี้ หากเรารอให้ยากระเพาะจิ่วเสวียนโจมตีเราแบบไม่ทันตั้งตัว ถึงเวลานั้นผลงานของเราก็จะลดลงอย่างมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมูลค่าประเมินหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ส หนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์สก็จะไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...