ในเวลานี้ นางาฮิโกะ อิโตะกล่าวอีกครั้งว่า “ผมเห็นดีกับบริษัทผลิตยาโคบายามาโดยตลอด และผมก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะสนับสนุนบริษัทผลิตยาโคบายาให้ก้าวต่อไป ดังนั้นที่ผมมาที่นี่ในวันนี้ เพียงเพื่อลงนามในข้อตกลงการลงทุนกับพวกคุณ สำหรับเจตนาการลงทุนของผม คิดว่าทุกท่านคงไม่มีความเห็นอะไรเลยใช่ไหม? ”
โคบายา มาซาโยชิรีบกล่าวด้วยความเคารพว่า “ท่านนางาฮิโกะ อิโตะ คุณวางใจได้เลยว่าเราได้บรรลุข้อตกลงกันก่อนที่คุณจะมาแล้ว และยินดีต้อนรับเป็นอย่างยิ่งที่ท่านมาลงทุนร่วมกับบริษัทผลิตยาโคบายาของเรา”
นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้า เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องมันบานปลายกว่านี้ และเขาก็พูดโดยตรงว่า “เอาแบบนี้ ในช่วงนี้ผมก็มีงานค่อนข้างเยอะ และผมจะออกจากโตเกียวในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเราก็เซ็นสัญญากันในตอนนี้เลย ถ้าไม่มีปัญหา ผมจะรีบแจ้งให้ฝ่ายการเงินของผมโอนเงินทันทีเลย”
โคบายา มาซาโยชิโพล่งออกมาว่า “ไม่มีปัญหา! ไม่มีปัญหาแน่นอน เราสามารถเซ็นสัญญาได้ทันทีเลย!”
นางาฮิโกะ อิโตะพูดกับทานากะโคอิจิที่อยู่ข้างๆ เขาทันทีว่า “ทานากะ นำสัญญาออกมาและให้ทุกคนลองอ่านดูสักหน่อย”
ทานากะโคอิจิหยิบสัญญาสองสามฉบับออกมาและแจกจ่ายออกไปทันที โดยแนะนำว่า “ทุกท่าน รายละเอียดการลงทุนได้ระบุไว้ในสัญญาแล้ว สำหรับการลงทุนในครั้งนี้เราได้ประเมินมูลค่าของบริษัทผลิตยาโคบายาไว้ที่หนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ และเราวางแผนที่จะลงทุนในบริษัทผลิตยาโคบายาสี่พันห้าร้อยล้านดอลลาร์ ถือหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ หากคุณไม่มีความเห็นใดๆ พวกเราก็สามารถลงนามในสัญญาได้เลยในขณะนี้ และเราก็สามารถจัดเตรียมการโอนเงินจากทางการเงินได้ทันทีหลังจากเซ็นสัญญาเสร็จสิ้น”
ทุกคนรับสัญญาไป และหลังจากอ่านอย่างละเอียดแล้ว พวกเขาพบว่าไม่มีเงื่อนไขและความเสี่ยงแอบแฝง ดังนั้นพวกเขาจึงมองไปที่โคบายา มาซาโยชิ และให้เขาเซ็นสัญญาโดยตรง
โคบายา มาซาโยชิเองก็อยากจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยโดยเร็ว ดังนั้นเขาจึงลงนามในสัญญาทันทีด้วยการโบกมือ ในนามของผู้รักษาการประธาน
มีการลงนามในสัญญาแล้ว นางาฮิโกะ อิโตะก็แจ้งการเงินทันที โอนเงินสี่พันห้าร้อยล้านดอลลาร์ เข้าสู่บัญชีของบริษัทผลิตยาโคบายา
สิ่งที่เหลืออยู่ ก็คือคณะกรรมการของบริษัทผลิตยาโคบายา จะต้องยื่นคำร้องต่อฝ่ายบริหารจัดการด้านการค้าของโตเกียว เพื่อเปลี่ยนหุ้นของบริษัทผลิตยาโคบายาสามสิบเปอร์เซ็นต์ให้กับตระกูลอิโตะอย่างเป็นทางการ
หลังจากที่โคบายา มาซาโยชิได้ยินว่าเงินจำนวนสี่พันห้าร้อยล้านดอลลาร์เข้าในบัญชีแล้ว เขาก็ตื่นเต้นจนไม่มีที่จับ และจับมือนางาฮิโกะ อิโตะและกล่าวว่า “ต่อไปคุณก็คือผู้ถือหุ้นของบริษัทผลิตยาโคบายาของเราแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...