ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1561
นางาฮิโกะ อิโตะไม่เข้าใจว่าทำไมเย่เฉินถึงมาที่นี่ได้ ทานากะโคอิจิยิ่งไม่เข้าใจ
เพราะไม่ว่ายังไง ในความทรงจำของเขา ตัวตนของเย่เฉินก็คือครูฝึกของฉินเอ้าเสวี่ยน ปรมาจารย์ของเมืองจินหลิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับญี่ปุ่นเลย แต่ทำไมจู่ๆเขาถึงปรากฎตัวที่โตเกียวได้ แล้วยังปรากฏตัวในห้องประชุมของบริษัทผลิตยาโคบายา?
สิ่งที่ทำให้สับสนยิ่งกว่าคือ ทำไมเย่เฉินบอกว่าเขาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทผลิตยาโคบายา? !
ตอนนี้ สีหน้าของนางาฮิโกะ อิโตะดูแย่เล็กน้อย
ระหว่างทางที่เขามา เขาได้ยินทานากะโคอิจิพูดถึงเย่เฉิน ที่จริงแล้ว เขาดูถูกพวกปรมาจารย์เช่นนี้มาก ดังนั้นเขาจึงไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย
ดังนั้นเขาจึงจ้องไปที่เย่เฉิน และตะโกนอย่างเย็นชา:"ไอ้หนู ควรพิจารณาถึงผลที่จะตามมาก่อนที่จะพูด ค่าของการพูดไม่คิด นายแบกรับไม่ไหว!"
เย่เฉินไม่รู้จักนางาฮิโกะ อิโตะ คนญี่ปุ่นคนนี้ดูเหมือนเขาอายุประมาณห้าสิบปี ผมเสยขึ้น สีหน้าและน้ำเสียงของเขาก็เย่อหยิ่งมาก และจู่ๆ ก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย
เขาจ้องไปที่นางาฮิโกะ อิโตะ และพูดอย่างเย็นชา:"อย่าคิดว่าคุณอายุมากก็จะเที่ยวอวดดีได้ กวนผมจนโมโห ผมก็ทำ"
นางาฮิโกะ อิโตะ ไม่เคยโดนว่าแบบนี้เลย?
แม้แต่ทีมยามากุจิรุ่นเจ็ด ในปัจจุบัน ก็ต้องให้เกียรติเมื่อเห็นเขา ในประเทศนี้ ไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบนั้น
เป็นผล ทำให้นางาฮิโกะ อิโตะโกรธจัดทันที ชี้ไปที่บอดี้การ์ดทั้งสองคนข้างๆเขา แล้วตะโกนอย่างโกรธจัด:"สั่งสอนมันซะ!"
ทันทีที่เสียงหายไป คนสองคนที่นิ่งเฉยราวกับภูเขารีบวิ่งไปหาเย่เฉินทันที
พวกเขาล้วนเป็นสุดยอดปรมาจารย์ และไม่เหมือนกับผู้เล่นประเภทการแข่งขันอย่างยามาโมโตะ คาซึกิ พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้เล่นต่อสู้ที่แท้จริง ถ้าสู้จริงๆ อาจจะไม่มีทริคและท่าทางที่หล่อเหลาใดๆ แต่มันอันตรายถึงตายอย่างแน่นอน!
ทั้งสองคนส่งเสียงต่ำ ความแข็งแกร่งทั้งหมดของร่างกายของพวกเขาเพิ่มขึ้น โจมตีเย่เฉินทันที
กลอุบายโหดร้ายแบบนี้ แทบจะตายได้เลย!
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะหรี่ตา
การต่อสู้โดยทั่วไป น้อยคนนักที่จะออกมาใช้เล่ห์อุบายร้ายกาจเช่นนี้ ไม่เข้าหน้า ก็เข้าแขนขา แม้ว่าแขนขาทั้งหมดจะพัง แต่ก็ไม่ตาย
แต่เขาไม่คิดเลยว่า ญี่ปุ่นสองคนนี้จะร้ายกาจถึงขนาด เอะอะก็คิดจะฆ่าเลย ถ้าเป็นเช่นนี้ ไม่รู้จะมีคนตายไปกี่คนแล้วในมือของเขา!
ยิ่งกว่านั้น คนสองคนนี้รู้วิธีใช้ชี่จิน และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นผู้ฝึกหัดที่ฝึกมาดีแล้วด้วย
ดังนั้น เย่เฉินจึงเยาะเย้ย และในขณะที่กำปั้นทั้งสองกำลังจะกระทบซี่โครงทั้งสองข้าง จู่ๆเขาก็เอื้อมมือออกไป และจับข้อมือทั้งสองไว้อย่างรวดเร็ว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...