ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 157
บทที่ 157 อาจารย์เย่ ผมจะเป็นสุนัขรับใช้คุณเอง(1)
ได้ยินเซียวฉางควนพูดถึงจุดนี้ คนอื่นๆ ก็มีใบหน้าไม่เชื่อ
หม่าหลันก็ถามอย่างตกใจว่า “คุณบอกว่ามีคนยอมจ่ายให้สามแสนเพื่อซื้อไอ้ของบ้านี่นะหรือ? ของพวกนี้เนี่ยนะ ฉันว่า50หยวน ก็ขายไม่ออกหรอก”
เซียวฉางควนพูดอย่างภูมิใจว่า “ผมจะหลอกคุณทำไมกัน? ถ้าไม่เชื่อก็ดูที่ผมคุยกับเขาแล้วกัน！”
พูดไป เขาก็เปิดข้อความในวีแชทที่คุยกัน คนหนึ่งชื่อว่าเอ้อเหมา ครั้งก่อนส่งคลิปเสียงมาให้เขา
เซียวฉางควนเปิดคลิปเสียง เสียงของจางเอ้อเหมาก็ดังออกมาว่า “คุณอาเซียวครับ แจกันใส่พู่กันอันนี้ของคุณอา ดีมากเลยครับ ผมดูแล้ว มันเป็นของราชวงศ์ชิงครับ เอาอย่างนี้ครับ ผมให้ราคา3แสน คุณอามาขายให้ผมเลย”
หม่าหลันได้ยินดังนั้นก็พูดอย่างดีใจว่า “โห จริงหรือนี่！ คุณก็ไม่เบาเลยนะเนี่ย เก่งแล้วนี่ ซื้อมา5พัน ขายได้3แสน ถ้าทำได้หลายๆ ครั้ง บ้านเราก็รวยแล้ว”
เซียวฉางควนก็หัวเราะ ถามอย่างใบหน้าได้ใจความว่า “ยอมหรือยังละ? คุณยอมผมหรือยัง?”
“ยอมแล้วๆ ！” เดิมทีหม่าหลันก็เป็นคนเห็นเงินแล้วตาโต เงินเหมือนดั่งพระเจ้า พอได้ยินว่าจะขายได้3แสน ก็ลืมสิ่งที่
ตนเองพูดไปเมื่อครู่นี้เลย แล้วก็ยิ้มแฉ่งพูดว่า “สามีฉันเก่งแล้ว เก่งจริงๆ เลย ดูเหมือนว่าบ้านเรานี้ ไม่เอาไหนที่สุดก็ยังคงเป็น เย่เฉินสินะ”
เย่เฉินก็หน้าเสีย นี่มันเกี่ยวอะไรกูวะเนี่ย? ตอนนี้แล้ว ยังจะเอากูไปว่าได้อีก? จะรู้ไหมว่ายาที่ไปปั่นราคาขายไปนั้น มันเป็นฝีมือกูเอง?
ดูเหมือนว่า จะต้องหาโอกาสถามจางเอ้อเหมาเสียหน่อยแล้ว ว่าผิดปกติตรงไหน? นี่มันไม่ได้เอาเงินมาให้พ่อตากูฟรีๆ เลยหรือนี่?
ตอนนี้ เซียวฉางควนก็ยื่นแจกันใส่พู่กันมาให้เย่เฉินอย่างภูมิใจ พูดว่า “เย่เฉิน วันพรุ่งนี้ แกเอาแจกันใส่พู่กันนี่ ไปหาจางเอ้อเหมาที่ถนนขายของโบราณ เขาจะเตรียมเงิน3แสนให้แกเอง แล้วแกก็เอาเงินมาให้พ่อ”
เย่เฉินก็พูดอย่างทำอะไรไม่ได้ว่า “ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะไปหาจางเอ้อเหมาเอง”
ในเมื่อพ่อตามอบหมายให้แล้ว เย่เฉินก็เตรียมตัวออกไปหาจางเอ้อเหมาที่ตลาดของโบราณ
พอดีว่าวันนี้เซียวชูหรันจะพักผ่อน ก็ว่างมากจนน่าเบื่อ ก็เลยพูดว่า “เย่เฉิน วันนี้ฉันไปด้วยแล้วกัน”
เย่เฉินหยักหน้า พูดว่า “ดีเลย ขับรถของคุณไปแล้วกัน”
เซียวชูหรันพูดว่า “คุณขับเถอะ ฉันไม่อยากขับรถ”
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...