ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1573
เมื่อนึกถึงความร่วมมือของตระกูลซู สีหน้าของนางาฮิโกะ อิโตะก็ดูเศร้าสร้อยเล็กน้อย
เขานั่งอยู่ในรถ ถอนหายใจและพูดทอดถอนใจ:"โคอิจิ ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ความเร็วของเศรษฐกิจญี่ปุ่นของเราค่อนข้างล้าหลัง ดังนั้นความแข็งแกร่งของตระกูลชั้นนำหลายตระกูล รวมถึงตระกูลอิโตะของเราก็หดตัวลงบ้าง และทายาทก็อ่อนแอ……"
ทานากะโคอิจิรีบถามว่า:"ท่านประธาน ญี่ปุ่นเคยเป็นผู้นำโลกในด้านความเร็วในการพัฒนาในช่วงหลายทศวรรษหลังสงคราม ทำไมในช่วงสิบปีที่ผ่านมาญี่ปุ่นถึงตามไม่ทันล่ะ?"
นางาฮิโกะ อิโตะพูดด้วยความเสียใจ:"มีหลายสาเหตุที่ทำให้การพัฒนาเศรษฐกิจล่าช้า ประการแรกเพราะทรัพยากรและที่ดินในท้องถิ่นของญี่ปุ่นหายากมาก ประการที่สอง เนื่องจากญี่ปุ่นไม่ได้สร้างนวัตกรรมที่ยอดเยี่ยมในด้านอินเทอร์เน็ตและเทคโนโลยีชั้นสูงในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา…..."
พูดไป นางาฮิโกะ อิโตะก็พูดเสียงทอดถอนใจต่อว่า:"นายดูนะ บริษัทญี่ปุ่นหลายแห่งที่มีข้อได้เปรียบในด้านต่างๆ เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ค่อยๆสูญเสียความได้เปรียบเดิมของพวกเขาไปในช่วงหลายปีที่ผ่านมา"
"ดูบริษัทก่อนหน้านี้เช่นโซนี่ พานาโซนิค ฮิตาชิรวมทั้งโตซิบา เรียกได้ว่าสวยงามไปทั่วโลก ในตอนนั้น ทีวีสีของโซนี่ ดีที่สุดในโลก และขายไปทั่วโลก โทรศัพท์มือถือของโซนี่ อิริกสัน ก็เป็นที่รู้จักไปทั่วโลกเช่นกัน เครื่องใช้ในบ้านที่มีชื่อเสียงของพานาโซนิค และฮิตาชิ และเซมิคอนดักเตอร์ของโตชิบาเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ชั้นนำของโลก แต่ตอนนี้ล่ะ? พวกมันค่อยๆ ลดลง!"
"ทีวีส่วนใหญ่ในโลก ผลิตในประเทศจีนซึ่งมีราคาถูกและคุ้มค่า โทรศัพท์มือถือของโลกแบ่งออกเป็นสอง ส่วน Apple ของสหรัฐฯ ครองส่วนใหญ่ และส่วนที่เหลือคือ Huawei Xiaomi Vivo ของจีน และ OPPO แล้วมือถือญี่ปุ่นล่ะ? แม้แต่ Samsung ของเกาหลีใต้ก็หมดลงตั้งนานแล้ว! "
ทานากะโคอิจิอดไม่ได้ที่จะตะลึง:"ท่านประธานาธิบดี คุณพูดถูก ญี่ปุ่นของเราสูญเสียข้อได้เปรียบแบบดั้งเดิมไปมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์"
นางาฮิโกะ อิโตะถอนหายใจ:"ไม่เพียงแต่ผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์? นอกจากนี้ อุตสาหกรรมเหล็กของญี่ปุ่นครั้งหนึ่งเคยเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก เหล็กพิเศษของเรา แม้แต่คนอเมริกันก็ต้องเงยหน้าขึ้นมอง แต่เนื่องจากตอนนั้นต้องเผชิญกับเรื่องอื้อฉาวโกเบสตีลในระยะยาว เลยลดลง !"
"นั่นแหละ"นางาฮิโกะ อิโตะพูดอย่างเศร้าสร้อย:"แต่ก่อน พวกเขายังไล่ตามเราอยู่ สุดท้าย พวกมันแซงหน้าเราและไล่ตามสหรัฐในชั่วพริบตา พวกเรากลับถูกพวกเขาทิ้งไว้ข้างหลังแทน ทำให้ตอนนี้เราจะฝ่าฟันธุรกิจ ก็ต้องหันกลับไปเอาใจครอบครัวชาวจีน ตอบโจทย์คนจีนโบราณว่า เรื่องราวเปลี่ยนแปลงรุ่งเรืองตกต่ำไม่แน่นอน……"
พูดถึงตรงนี้ นางาฮิโกะ อิโตะก็พูดอย่างจริงจังว่า:"เนื่องจากเราซบเซา และจีนกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เราจึงต้องผูกมัดอย่างแน่นแฟ้นกับตระกูลชั้นนำของจีน คราวนี้ความร่วมมือกับตระกูลซูนั้น สำหรับเรา มันมีความหมายสำคัญมาก ห้ามสูญสูญหาย"
ทานากะโคอิจิรีบพยักหน้าและโพล่งออกมาว่า:"ท่านประธาน โปรดวางใจ ฉันจะทำอย่างเต็มที่!"
ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เศรษฐกิจญี่ปุ่นซบเซามาตลอด
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...