ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1575
ในตอนบ่าย เย่เฉินไล่พนักงานเกือบครึ่งของบริษัทผลิตยาโคบายาออกอย่างง่ายดาย
เดิมที คนเหล่านั้นของบริษัทผลิตยาโคบายา ยังคงคิดที่จะต่อสู้กับเย่เฉินด้วยการไม่ทำงาน แต่เขาไม่นึกเลยว่าเย่เฉินจะไม่นุ่มนวลกับพวกเขาเลย ไล่พวกเขาทั้งหมดออกหมด โดยไม่เหลือใครไว้
เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในชุมชนธุรกิจญี่ปุ่น!
ประการแรก ไม่มีใครคิดว่าบริษัทผลิตยาโคบายา ซึ่งเป็นบริษัทที่พัฒนาอย่างดีเยี่ยมจะเปลี่ยนความเป็นเจ้าของได้ ตอนนี้ 90% ของหุ้นทั้งหมดได้ถูกโอนไปยังชาวจีนและกลายเป็นบริษัทจีน
ประการที่สอง ไม่มีใครคิดว่าหลังจากที่บริษัทผลิตยาโคบายาชิกลายเป็นบริษัทจีน จะไล่พนักงานครึ่งหนึ่งออกในคราวเดียว!
ในญี่ปุ่น ยกเว้นการล้มละลาย จะมีเพียงไม่กี่บริษัทเท่านั้นที่จู่ๆ ก็ขับไล่คนจำนวนมากออกไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับบริษัทผู้ผลิตอย่างบริษัทผลิตยาโคบายา ซึ่งมีพนักงานเกือบ 10,000 คน
หากถูกไล่ออกไปครึ่งหนึ่งในคราวเดียว นั่นก็คือไล่ออกไปสี่หรือห้าพันคน!
ยิ่งกว่านั้น ยกเว้นพนักงานในตำแหน่งการผลิต ตำแหน่ง R&D การส่งเสริมการขาย และการขาย ล้วนถูกเลิกจ้าง วิธีการดำเนินการนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกเหลือเชื่อ
ในความเห็นของพวกเขา วิธีการเลิกจ้างนี้เท่ากับการตัดอนาคตตัวเอง
แต่เย่เฉินไม่สนใจ
สิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่แบรนด์ของบริษัทผลิตยาโคบายา หรือชื่อเสียงและสิทธิบัตรของบริษัทผลิตยาโคบายา สิ่งที่เขาต้องการคือสายการผลิตของบริษัทผลิตยาโคบายาก็เท่านั้นเอง
สิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงก็คือ เย่เฉินไม่ทำตามที่คิดเลย ก่อนที่ทุกคนจะถูกมัดและเผชิญหน้ากับเขา เขาก็ขับไล่คนไปครึ่งหนึ่งแล้ว!
สิ่งนี้ทำให้ทุกคนที่ถูกขับไล่และครอบครัวของพวกเขาตกอยู่ในวิกฤตเศรษฐกิจอย่างรุนแรงในทันที
ดังนั้นคนกลุ่มที่เหลือจะกล้าคิดต่อต้านได้อย่างไร เก็บงานนี้ไว้ได้ และให้เงินเดือนไม่ตํ่ากว่าก่อน ซึ่งจะทำให้ชีวิตครอบครัวไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด ทำให้พวกเขาโล่งใจอย่างสมบูรณ์
ในเวลานี้พวกเขายังจะมีความคิดต่อต้านสักที่ไหนกัน?
ดังนั้น กลุ่มคนจึงรีบแสดงความยอมจำนนและตัดสินใจที่จะทำงานให้กับบริษัทผลิตยาโคบายาของเย่เฉินต่อไป
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...