ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1582

แม้ว่าอิโตะ นานาโกะและทานากะโคอิจิจะแค่คุยกับผ่านโทรศัพท์เป็นตัวกลาง แต่เธอก็ยังถูกคำพูดของเขาทำเอาหน้าแดงขึ้นมา

เธอเอ่ยอธิบายอย่างตะกุกตะกัก "ทานากะซัง..คุณ... คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉัน...ฉันไม่ได้... ไม่ได้มีความ...ความรู้สึกต่อ..คุณเย่..."

ทานากะโคอิจิถอนหายใจ “คุณหนู กระผมตระกูลอิโตะมาหลายปี อีกทั้งยังอยู่ข้างกายคุณมาเป็นเวลานาน ผมรู้จักคุณเป็นอย่างดี คุณไม่จำเป็นต้องปิดบัง อีกทั้งกระผมเองก็ไม่ได้อยากจะสำรวจเรื่องส่วนตัวของคุณ สิ่งที่สำคัญก็คือถ้ากระผมสามารถมองออกถึงความคิดของคุณ อย่างนั้นก็ยิ่งไม่สามารถปกปิดรอดพ้นจากสายตาที่แหลมคมของท่านประธานไปได้ ถึงเวลานั้นเกรงว่าไม่เพียงแค่คุณจะไม่ได้เจอคุณเย่ แต่กลับยังหลุดเผยความคิดในใจออกไปต่อหน้าท่านประธานอีกด้วย..."

"นี่..." อิโตะ นานาโกะพูดไม่ออก

เธอรู้ดีว่าที่ทานากะโคอิจิพูดมาทั้งหมดก็เพราะความหวังดีต่อเธอ ดังนั้นจึงได้เอ่ยเตือนเธอ

เธอเองก็รู้เช่นกัน ว่าพ่อของเธอ นางาฮิโกะ อิโตะ ไม่มีทางยอมให้ตนได้มีโอกาสพัฒนาความสัมพันธ์กับผู้ชายต่างชาติเป็นอันขาด เขาเคยบอกกับตนอย่างชัดเจนมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนว่าเขายอมรับได้แค่การแต่งงานของตนกับคนญี่ปุ่นเท่านั้นในอนาคต อีกทั้งยังต้องเป็นสายเลือดชาวญี่ปุ่นโดยบริสุทธิ์ด้วย

สำหรับคนอื่น ๆ ต่อให้เป็นผู้อพยพที่มาจากจีนและคาบมหาสมุทรเกาหลีเมื่อหนึ่งหรือสองร้อยปีก่อนและอาศัยอยู่ในญี่ปุ่นมาสามหรือสี่ชั่วอายุคน แต่ในสายตาของเขาล้วนไม่ใช่ชาวญี่ปุ่นโดยบริสุทธิ์ทั้งสิ้น

นี่ก็เช่นเดียวกับมาซาโยชิ ซนประธานของซอฟต์แบงก์ที่ลงทุนในAlibaba แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในญี่ปุ่น แต่ในสายตาของนางาฮิโกะ อิโตะ เขาไม่นับว่าเป็นคนญี่ปุ่นเลยแม้แต่น้อย

นั่นเพราะปู่ของมาซาโยชิ ซนมีพื้นเพมาจากแทกู ประเทศเกาหลี

เมื่อหลายปีก่อน เขาอพยพจากแทกูประเทศเกาหลีมาญี่ปุ่น และเริ่มต้นจากงานขุดแร่ และมาซาโยชิ ซนก็เกิดและเติบโตขึ้นมาในญี่ปุ่น

ในสายตาของคนส่วนใหญ่ เขาอยู่ในระดับคนญี่ปุ่นตามมาตรฐานแล้ว

อย่างไรก็ตาม ในสายตาของผู้รักชาติอย่างนางาฮิโกะ อิโตะ มาซาโยชิ ซนอย่างมากก็เป็นได้แค่ลูกครึ่งญี่ปุ่นเกาหลีเท่านั้น