ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1584

ในเวลานั้น เธอประหม่าต่อหน้าเย่เฉินราวกับนกกระทาตัวเล็ก ๆ

ขณะที่มือไม้ทำอะไรไม่ถูก เธอยื่นแก้วชานมในมือให้กับเย่เฉิน อีกทั้งยังโกหกไปว่าต้องการซื้อเครื่องดื่มให้เขา แต่กลับไม่คาดคิดว่า เขาจะรับชานมไปดื่มจริงๆ

ก่อนที่เย่เฉินจะดื่มมัน อิโตะ นานาโกะเพิ่งจะใช้หลอดอันนั้นไป และนั่นถือเป็นการจูบทางอ้อม เป็นสิ่งที่คลุมเครือที่สุดที่ อิโตะ นานาโกะเคยทำกับผู้ชายคนหนึ่งตั้งแต่เธอเติบโตมา

อีกทั้งการจูบทางอ้อมครั้งนั้น ทำให้อิโตะ นานาโกะยังคงนึกถึงมันมาจนทุกวันนี้

เมื่อนึกถึงเย่เฉิน จิตใต้สำนึกของเธอก็ยกนิ้วที่เรียวขึ้นโดยไม่รู้ตัวและเขียนคำว่าเย่เฉินด้วยตัวอักษรจีนดั้งเดิมไปบนผิวน้ำ

ผิวน้ำกระเพื่อมเป็นระลอกคลื่นอ่อนโยน แต่กลับไม่สามารถรักษาสิ่งใดที่เธอเขียนลงไปเอาไว้ได้

และเป็นร่องรอยที่หายไปในพริบตานี้เองที่ทำให้ อิโตะ นานาโกะมีความมั่นใจและกล้าหาญขึ้นมา เธอเขียนชื่อเย่เฉินลงบนผิวน้ำครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นก็ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรเหลือไว้

คืนนี้ อิโตะ นานาโกะนอนไม่หลับเป็นเวลานาน

คืนนี้ ท้องฟ้าในเกียวโตก็ค่อยๆ สว่างขึ้น

หิมะตกหนักตามที่กรมอุตุนิยมวิทยาเอ่ยเตือนไว้ไม่ได้มาถึง

พยากรณ์อากาศตอนเช้าตรู่กล่าวว่า เนื่องจากอิทธิพลของกระแสลม หิมะที่คาดว่าจะตกหนักในเมื่อคืน คาดว่าจะล่าช้าไปกว่าเดิม 2-3 วัน

หิมะตกล่าช้า อิโตะ นานาโกะรู้สึกเสียดายอยู่บ้าง

เธอมักจะรู้สึกเสมอว่า นี่เป็นการแสดงความไม่งดงามของพระเจ้า

เมื่อคิดถึงเย่เฉินซึ่งอยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่ร้อยกิโลเมตร แต่กลับไม่สามารถตามไปพบเขาได้ ในใจของเธอก็เกิดความผิดหวังผุดขึ้นมา

บางที ตนเองอาจจะแค่ไม่มีวาสนากับเย่เฉินก็เท่านั้นเอง!