ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 159

บทที่159 ทำเสียเรื่องหมด(1)

เห็นจางเอ้อเหมาพูดเช่นนั้น เย่เฉินก็พยักหน้าอย่างพอใจ

จางเอ้อเหมาคนนี้ฉลาดมาก สมองดี เส้นสายก็เยอะ วันข้างหน้าตนเองทำงานอะไร ก็จะช่วยได้เยอะ

จากนั้นเขาก็บอกกับจางเอ้อเหมาว่า “วันหลังก็ตั้งใจทำงาน ผมจะตอบแทนคุณอย่างงาม”

จางเอ้อเหมาก็รีบกำมือคำนับ “อาจารย์เย่วางใจเถอะครับ เอ้อเหมาจะฟังคำสั่งของคุณเอง！”

เย่เฉินเห็นเขาประจบสอพลอเช่นนี้ ก็ส่ายหน้าพูดว่า “คุณนี่มันหน้าด้านจริงๆ คงจะอยากโดนตีนเสียแล้วมั้ง”

จางเอ้อเหมาหัวเราะ พูดว่า “อาจารย์เย่ครับ ใบหน้าผมอาจจะดูไม่น่ามอง แต่เงินมันน่ามองนะครับ”

พูดไป เขาก็เอากล่องสีดำออกมาจากเก้าอี้ที่นั่ง แล้วยื่นให้กับเย่เฉิน พูดว่า “อาจารย์เย่ นี่คือเงินสดสามแสน คุณดูเอาเลย”

เย่เฉินก็โบกมือปฏิเสธ พูดว่า “ไม่ดูแล้ว ผมกลับก่อน”

จางเอ้อเหมาถาม “คุณจะไม่เดินเล่นที่ตลาดของโบราณหน่อยหรือครับ?”

“ไม่ละ” เย่เฉินกล่าว “ของหมื่นชิ้น มีเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าชิ้นที่เป็นของปลอม มีอะไรให้น่าเดินดูอีกละ?”

จางเอ้อเหมาพยักหน้าพูดว่า “เช่นนั้นก็กลับดีๆ นะครับ ผมเองก็จะเก็บร้านแล้ว”

เย่เฉินก็ถามอย่างสงสัยว่า “คุณจะเก็บร้านไปไหน?”

จางเอ้อเหมาตอบ “ผมจะไปเอาของที่ตลาดสินค้าโภคภัณฑ์ ตอนนี้หยกปลอมไม่มีใครซื้อแล้ว ไปชอบซื้อเหรียญทองเหลืองกัน ที่ตลาดสินค้าโภคภัณฑ์มันขายของสมัยฮ่องเต้คังซี ขายส่งเหรียญละ0.1หยวน เอากลับมาทำให้เก่า แล้วขายอันละพันสองพัน”

เซียวชูหรันได้ยินดังนั้น ก็พูดอย่างตกใจว่า “ของชิ้นละ0.1 แต่ขายได้พันสองพันงั้นหรือ? มันจะเอาโหดไปหน่อยมั้ง?”

จางเอ้อเหมาส่ายหน้า “คุณยังไม่ทราบสินะครับ ที่ตลาดของโบราณขายกันแบบนี้ทั้งนั้น ถ้าผมขายหยวนเดียว พวกพ่อค้าที่ตลาดของโบราณ ก็คงกระทืบผมตาย”

เย่เฉินพูดอย่างผ่านๆ ว่า “คุณทำการค้าขายที่ไม่หลอกลวงใครได้ไหมละ?”

จางเอ้อเหมาพูดหน้าแหย “อาจารย์เย่ ที่ตลาดของโบราณนี้ ถ้าไม่หลอกคน ก็จะไม่มีกินนะครับ！”