ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 160

บทที่160 ทำเสียเรื่องหมด(2)

เซียวชูหรันรีบกางร่มลงจากรถ

เย่เฉินเห็นดังนั้น ก็เลยรีบตามลงไป

“รั่งหลิน เป็นอะไรหรือเปล่า?”

พอเซียวชูหรันลงรถ ก็วิ่งไปเลย

“ชูหรัน ทำไมมาที่นี่ได้?” ต่งรั่งหลินเปียกฝนจนตัวสั่น รีบเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นเซียวชูหรัน

เธอมีใบหน้าตกใจ แล้วก็ทำตัวไม่ถูก เหมือนกับว่าไม่อยากให้เพื่อนสนิทของตนเองเห็นตนในสภาพเช่นนี้

เซียวชูหรันกางร่มให้กับต่งรั่งหลิน แล้วก็บอกว่า “ฉันกับเย่เฉินผ่านมา ก็เห็นเธอนี่แหละ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?”

ต่งรั่งหลินพูดหัวเสียว่า “อย่าถามเลย บริษัทให้ฉันออกมาหาลูกค้า เอารถมาให้ฉันหนึ่งคัน วันนี้ฉันออกมาพบลูกค้า ยังไม่ทันได้พบลูกค้า รถก็ยางรั่ว เมื่อครู่ฉันดูแล้ว เหมือนจะรั่วทั้งสองล้อหน้าเลย น่าโมโหจริง！”

เย่เฉินก็แปลกใจ

ขับรถแล้วยางรั่วเป็นเรื่องธรรมดา

แต่ว่า โดยปกติแล้ว ต่อให้วิ่งไปเหยียบเอาตะปูหรือลวดแหลมๆ อะไรก็เป็นเรื่องปกติ แต่มันมักจะรั่วแค่ล้อเดียว

ถ้าทั้งสองล้อรั่วพร้อมกัน รู้สึกว่ามันจะแปลกๆ

ดังนั้นเขาก็เลยพูดกับต่งรั่งหลินว่า “ฝนตกหนักขึ้นมาก คุณอยู่คนเดียวที่นี่ไม่ปลอดภัย ขึ้นรถกลับเข้าเมืองไปกับพวกเราเถอะ รถก็ทิ้งไว้ที่นี่ พอฝนหยุดก็โทรให้คนมายกไป”

ต่งรั่งหลินพยักหน้า แล้วก็ถอนหายใจพูดว่า “คงจะต้องเป็นแบบนั้นเสียแล้วละ”

เย่เฉินกำลังพาเธอกลับไปที่รถของตนเอง ในตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงอะไรทะลุอากาศเข้ามา

เขาเห็นอะไรบางอย่างในสายฝน เป็นแสงสีเงินพุ่งทะลุอากาศมา

แล้วอีกอย่าง แสงสีเงินนั้น มันพุ่งมาทางต่งรั่งหลิน！