ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1605
เมื่อได้ยินซูจือหยูตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวอยู่ข้างหลัง เย่เฉินก็ดูหมิ่น แม้แต่หัวก็ไม่หันกลับไป
ซูจือหยูเติบโตมาขนาดนี้ ไม่เคยถูกดูหมิ่นขนาดนี้มาก่อน ในใจก็ย่อมโกรธเป็นธรรมดา
ลูกสาวของเย่นจิงตระกูลยักษ์ใหญ่ แทบจะไม่มีไม่คิดว่าตัวเองถูกต้องอยู่ตลอดเวลา ก็แค่แยกหนักเบา
ซูจือหยูถือว่าเป็นเย่นจิง ถึงกับเป็นตัวตนชั้นสูงสุดในบรรดาคุณหนูที่มั่นคงทั้งประเทศ ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นระดับภาคภูมิใจในตนเอง หรือคิดว่าตัวเองถูกต้องอยู่ตลอดเวลา จึงสูงกว่าคนทั่วไปบ้าง
ดังนั้น การที่เย่เฉินดูหมิ่นโดยไม่หันกลับมา ทำให้ลมปราณของเธอพุ่งกระฉูด
แต่ทว่า ในใจของเธอรู้ดีว่า ตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เฉิน ที่สำคัญอยู่ที่โตเกียวไม่คุ้นที่คุ้นทาง นอกจากโกรธแล้ว ก็ไม่มีวิธีอื่นด้วยซ้ำ
ตอนที่ซูจือหยูกำลังโกรธมาก ทากาฮาชิ เอคิจิลากแขนทั้งสองข้างที่หัก มาถึงตรงหน้าของซูจือหยูและผู้หญิงที่ดีดกีตาร์ร้องเพลงคนนั้น สีหน้าของเขาชั่วร้ายมาก จ้องมองเด็กผู้หญิงที่ดีดกีตาร์ร้องเพลง และถามอย่างชั่วร้ายว่า: “บอกมา! ไอ้หมอนั่นเป็นใคร!? ชื่ออะไรอยู่ที่ไหนและมีพื้นเพอย่างไร?!”
หญิงสาวพูดด้วยความตกใจว่า:“ฉันไม่รู้จักคุณผู้ชายคนนั้นด้วยซ้ำ…”
“พูดจาเหลวไหล!”ทากาฮาชิ เอคิจิด่าด้วยความโกรธว่า: “แกคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบเหรอ? แกบอกว่าไม่รู้จักก็ไม่รู้จักเหรอ? ถ้าไม่พูดตรงไปตรงมาอย่างเปิดเผยชัดเจนกับฉัน ฉันแมร่งจะฆ่าแกให้ตาย!”
ซูจือหยูเบิกตากว้างจ้องมาเขาแวบหนึ่ง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “คุณทากาฮาชิ ตะโกนโหวกเหวกโวยวายกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่เหมาะสมนะ?”
ทากาฮาชิ เอคิจิถึงได้ดึงสติกลับมาเล็กน้อย ระงับความโกรธไว้ภายในใจ และกัดฟันพูด: “คุณหนูซูเมื่อกี้นี้คุณก็เห็นแล้ว ไอ้สารเลวนั่นหักแขนทั้งสองของผม!”
แต่ทว่า ด้านหนึ่งเพราะตระกูลซูที่อยู่เบื้องหลังของซูจือหยูนั้น แข็งแกร่งกว่าตระกูลทากาฮาชิมาก อีกด้านหนึ่งก็เพราะเขามีความรู้สึกที่ดีต่อซูจือหยู ดังนั้นในเวลานี้ก็ทำได้เพียงระงับความโกรธไว้ในใจได้เท่านั้น
ซูจือหยูเอ่ยปากถามเด็กผู้หญิงที่ดีดกีตาร์ร้องเพลงคนนั้น: “สาวน้อย เมื่อกี้นี้เธอบอกว่าไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น งั้นทำไมเขาต้องออกหน้าช่วยเธอด้วย? ฉันเห็นเขาเหมือนจะเอาเงิน มาจากบนตัวของผู้ชายที่ถูกรถชนคนนั้นให้เธอ?”
หญิงสาวพูดอย่างจริงจังว่า: “ฉันสามารถบอกพวกคุณได้อย่างชัดเจน คุณผู้ชายคนนั้นเป็นคนดี!”
“ฉันแสดงดีดกีตาร์ร้องเพลงอยู่ริมถนน ไม่มีใครสนใจโดยตลอด คุณผู้ชายคนนั้นให้ฉันหนึ่งแสนเยน ต่อมาสมาคมไฮกิงก็พาพวกใช้ความรุนแรงหลายคนมาล้อมไว้ แย่งเงินของฉันและกีตาร์ไปด้วย และยังให้ฉันไปดื่มเหล้าเป็นเพื่อนพวกเขา คุณผู้ชายท่านนั้นช่วยฉันไว้!”
ซูจือหยูขมวดคิ้ว: “คนที่ถูกรถชนคนนั้น เป็นแก๊งซิ่งจักรยานเหรอ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...