ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1606
“ใช่แล้ว!”เด็กผู้หญิงพยักหน้า และพูดต่อไปว่า: “พวกเขาหลายคนเป็นสมาชิกของสมาคมไฮกิง คุณผู้ชายท่านั้นเห็นว่าไม่ปลอดภัยจึงเข้ามาช่วยเหลือทุบตีพวกใช้ความรุนแรงคนอื่นๆจนบาดเจ็บ แต่ต่อมาสมาคมไฮกิงที่ถูกรถชนคนนั้นใช้มีดจี้ฉัน คุณผู้ชายคนนั้นก็ตีจนมีดของเขาหล่น ฉันถึงได้เอาตัวรอดมาได้”
“ต่อจากนั้นสมาคมไฮกิงคนนั้นก็จะหนี คุณผู้ชายคนนั้นไล่ตามออกไปถึงได้ก่อให้เขาถูกรถชน เรื่องราวต่อมาพวกคุณต่างก็รู้แล้ว”
หลังจากที่ซูจือหยูฟังสิ่งเหล่านี้จบ คนทั้งคนก็ตกตะลึงจนตาค้าง
เธอคาดไม่ถึงว่า พล็อตเรื่องจะเกิดการพลิกกลับเร็วขนาดนี้!
ชายหนุ่มที่หัวแข็งดื้อรั้นเมื่อกี้นี้ลงมือได้โหดเหี้ยม กลับเพื่อช่วยเด็กผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่ง จากในมือของสมาชิกของสมาคมไฮกิง
ที่สำคัญ เด็กผู้หญิงคนนั้นยังเป็นเพื่อนร่วมชาติจีนด้วย!
เธอถึงกับสามารถจินตนาการออกมาได้ว่า ถ้าหากวันนี้ไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นออกหน้าช่วยเหลือไว้ เด็กผู้หญิงจีนที่อยู่ในต่างประเทศคนนี้ จะถูกคนพวกนั้นของสมาคมไฮกิงในประเทศญี่ปุ่นทำร้ายอย่างแน่นอน ถึงขนาดอาจถูกพวกเขาล่วงละเมิด!
มิน่าล่ะ ผู้ชายคนนั้นลงมือได้โหดเหี้ยมขนาดนั้น!
เปลี่ยนเป็นตัวเอง ตัวเองก็แทบจะหักแขนหักขาคนเหล่านี้!
ทากาฮาชิ เอคิจิยังโกรธจนขึ้นหัวแล้วโวยวายกับอีกฝ่าย ถึงขนาดยังให้บอดี้การ์ดสิบกว่าคนขึ้นล้อมโจมตีอีกฝ่าย จากมุมมองนี้ ถูกหักแขนทั้งสองก็ไม่มากเกินไป!
ในขณะนี้ ความโกรธในใจของซูจือหยูที่มีต่อเย่เฉิน ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันที
ทากาฮาชิ เอคิจิพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า: “เอ่อ…คุณหนูซู…สมาคมไฮกิงพวกนี้ถูกจัดการดูแลโดยญาติต่างนามสกุลของพวกเราจริงๆ แต่ตระกูลทากาฮาชิของพวกเราไม่ยุ่งกับธุรกิจส่วนนี้มานานแล้ว…”
ซูจือหยูส่งเสียงเย็นชา: “เอาล่ะคุณทากาฮาชิ ทุกคนก็เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว คุณอย่าคิดว่าฉันเป็นคนโง่! เหตุผลที่เกิดเรื่องราวในวันนี้ขึ้นและเหตุผลที่แขนของคุณถูกหัก ทั้งหมดเป็นเพราะตระกูลของพวกคุณรู้เห็นเป็นใจให้สมาคมไฮกิงกระทำผิดอย่างเหิมเกริมจึงก่อให้เกินจุดจบ!”
ทากาฮาชิ เอคิจิพูดไม่ออก อยากจะโต้แย้ง แต่ก็หาเหตุผลที่จะโต้แย้งไม่ได้
ซูจือหยูชี้ไปที่เด็กสาวชาวจีนคนนั้น และพูดกับทากาฮาชิ เอคิจิว่า: “คุณทากาฮาชิ ผู้หญิงคนนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ฉันหวังว่าจากนี้ไปคุณจะไม่สร้างความเดือดร้อนอะไรให้กับเธออีก ทำได้มั้ย?”
ทากาฮาชิ เอคิจิรู้ว่าเหตุผลของตัวเองไม่เพียงพอ ที่สำคัญก็ไม่กล้าทำให้ซูจือหยูขุ่นเคืองใจ ทำได้เพียงพยักหน้าด้วยความแค้นใจ: “คุณหนูซูวางใจได้ จากนี้ไปผมไม่มีทางทำให้เธอลำบากใจอย่างแน่นอน…”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...