ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1607

ทากาฮาชิ เอคิจิในเวลานี้ ภายในใจก็โกรธมากแล้ว

เดิมทีเขาอยากจะหาเบาะแสของผู้ชายคนนั้น จากบนตัวของเด็กผู้หญิงจีน กลับคาดไม่ถึงว่า เด็กผู้หญิงคนนี้กลับไม่รู้จักอีกฝ่ายด้วยซ้ำ!

ในใจของทากาฮาชิ เอคิจิก็รู้ว่า สิ่งที่เด็กผู้หญิงคนนี้พูดคงจะไม่ใช่เรื่องโกหก ดังนั้น ต้องการจะคิดบัญชีกับผู้ชายคนนั้น เกรงว่าจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้นแล้ว

แต่ทว่า สิ่งที่สำคัญกว่าในตอนนี้ คือรีบให้ทางบ้านส่งคนมา ส่งซูจือหยูและซูจือเฟยทั้งสองคนกลับไปที่โรงแรม และส่งตัวเองกับลูกน้องคนอื่นไปที่โรงพยาบาล

ซูจือเฟยไม่สนใจทากาฮาชิ เอคิจิที่ถูกหักแขนทั้งสอง แต่ช่วยเด็กผู้หญิงจีนเก็บกีตาร์ ต่อจากนั้นให้นามบัตรกับฝ่ายตรงข้ามหนึ่งใบ และพูดอย่างจริงจังว่า: “สาวน้อย ถ้าจากวันนี้เป็นต้นไป มีใครคนไหนกล้ามาหาเรื่องเธอเพราะเรื่องของวันนี้ โทรหาฉันได้ทันที นอกจากนี้ ก็เอาเบอร์โทรของฉันให้กับคนที่เธอไว้ใจที่สุด ถ้าหากเธอประสบกับปัญหาโทรหาฉันไม่ทัน ก็ให้คนที่เธอไว้ใจที่สุดโทรหาฉัน”

คำพูดนี้ของซูจือหยู มากกว่านั้นก็คือพูดให้ทากาฮาชิ เอคิจิฟัง

เธอรู้ว่า ตัวเองอยู่ในประเทศญี่ปุ่นอย่างมากก็แค่หนึ่งอาทิตย์เท่านั้น เกิดทากาฮาชิ เอคิจิรอหลังจากที่ตัวเองออกจากประเทศญี่ปุ่นแล้วก็มาแก้แค้นเด็กผู้หญิงคนนี้จะทำอย่างไร?

ดังนั้น ตัวเองจำเป็นต้องทำให้ทากาฮาชิ เอคิจิมีความกังวลใจ

มีคำพูดเมื่อกี้ของตัวเอง ทากาฮาชิ เอคิจิไม่กล้ามาหาเรื่องกับผู้หญิงคนนี้อีก เพราะพลังอำนาจของตระกูลซู ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะสามารถที่จะต่อสู้ได้อย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น ทากาฮาชิ เอคิจิยังมุ่งมั่นที่จะร่วมลงทุนกับตระกูลซูให้สำเร็จ ตัวเองพูดถึงขนาดนี้แล้ว เขายังกล้าหาเรื่องเด็กผู้หญิงคนนี้ นั่นก็แสดงทากาฮาชิ เอคิจิเป็นคนปัญญาอ่อน

ในใจของทากาฮาชิ เอคิจิก็ย่อมเข้าใจความหมายของซูจือหยูอย่างชัดเจนมาก ความอึดอัดในใจไม่ได้ระบายออกมา ก็อึดอัดเป็นอย่างมาก

แต่ทว่า อึดอัดมากแค่ไหนก็ต้องอดทน

ดังนั้น เขาทำได้เพียงหาลูกน้องคนหนึ่งที่ยังคงสามารถโทรศัพท์ได้ ให้เขารีบโทรหาคนที่บ้าน