ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1608
ทากาฮาชิ มาจิพยักหน้า และเอ่ยปากพูดว่า: “แต่ว่าเรื่องนี้พวกเรายังไม่สามารถเอิกเกริกเกินไปได้ เนื่องจากตอนนี้ยังต้องร่วมลงทุนกับคนของตระกูลซู ถ้าหากพวกเราหาตัวคนจีนคนนั้นในโตเกียวออกมาได้อย่างเอิกเกริก ต่อจากนั้นฆ่าเขาทิ้ง ในใจของคนของตระกูลซูคงจะมีคำวิจารณ์อย่างแน่นอน!”
ทากาฮาชิ เอคิจิตื่นตระหนกในทันที: “พ่อ! พ่อคงจะไม่ใช่ว่าจะปล่อยไอ้สารเลวนั่นไปนะ?!”
ทากาฮาชิ มาจิพูดอย่างเย็นชาว่า: “แกวางใจเถอะ ฉันไม่มีทางปล่อยเขาไปอย่างแน่นอน ฉันจะให้คนตามหาเขาให้เจอก่อน ต่อจากนั้นให้นินจาชั้นยอดของตระกูลจับตาดูเขาอย่างเงียบๆ ไม่ว่าเขาไปที่ไหน ก็ตามเขาไปตลอด รอหลังจากที่เรื่องราวร่วมลงทุนของพวกเรากับตระกูลซูสิ้นสุดแล้ว ค่อยจับตัวของผู้ชายคนนั้นไว้ และพากลับไปที่โตเกียวอย่างเงียบๆให้แกฆ่าเขาด้วยตัวเอง!”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทากาฮาชิ เอคิจิถึงได้วางใจอย่างแท้จริง
เขาสามารถที่จะอดทนได้สักพัก เพื่อการร่วมลงของตระกูลกับตระกูลซู แต่ไม่มีทางปล่อยอีกฝ่ายไปได้
เมื่อได้ยินพ่อพูดแบบนี้ เขาก็โล่งใจ
ตราบใดที่สามารถฆ่าเย่เฉินให้ตายได้ด้วยตัวเอง รออีกไม่กี่วันก็ไม่เป็นไร!
...
ที่สำคัญ เขาเชื่อใจนินจาชั้นยอดของตระกูลตัวเอง เย่เฉินไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้!
หลังจากที่เย่เฉินออกจากแถวที่ใกล้เคียงกับมหาวิทยาลัยโตเกียว ก็ตรงกลับไปที่บ้านของโคบายา ชิอิจิโร่
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ในเวลานี้ เขาได้รับความนิยมอย่างสมบูรณ์ในซอฟต์แวร์วิดีโอสั้นในญี่ปุ่นแล้ว
เมื่อกี้นี้ ใครบางคนที่มีสิ่งดีๆ ก็ถ่ายวิดีโอที่เขาสั่งสอนสมาคมไฮกิง จนถึงเขาหักแขนของทากาฮาชิ เอคิจิ ต่อจากนั้นจึงอัปโหลดไปยังซอฟต์แวร์วิดีโอสั้น
คราวนี้ ทั้งญี่ปุ่นก็ตกตะลึง!
แต่ทว่า ถ้าหากคนที่คุ้นเคยกับเย่เฉินเพียงเล็กน้อย ยังสามารถจำตัวตนของเย่เฉินได้จากวิดีโอนี้
ในเวลานี้นางาฮิโกะ อิโตะกำลังนั่งอยู่ในห้องหนังสือของตัวเอง และคาบคูบาซิการ์ไว้ม้วนหนึ่งอย่างเบื่อหน่ายแล้วในมือยังถือสก๊อต วิสกี้ไว้แก้วหนึ่ง
เขายังคงรู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องการพบกันครั้งแรกของตระกูลซูกับตระกูลทากาฮาชิ ก็ยิ่งเกิดความพะวงในใจต่อเย่เฉินอยู่ตลอดเวลา และอารมณ์ก็ย่อมแย่มาก
ในเวลานี้ ทานากะซังก็บุกเข้ามาอย่างกะทันหันโดยไม่เคาะประตู และพูดอย่างรีบร้อนว่า: “ท่านประธาน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”
นางาฮิโกะ อิโตะตวาดอย่างหงุดหงิดว่า: “เกิดเรื่องใหญ่อะไรที่สามารถทำให้แกวุ่นวายได้ขนาดนี้?! เรื่องแบบไหนกัน?!”
ทานากะซังไม่ทันอธิบาย ก็รีบยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าของเขา กดเปิด และปากก็พูดว่า: “ท่านรีบดูเถอะ เป็นข่าวใหญ่ของตระกูลทากาฮาชิ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...