ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1612
“ได้ครับท่านประธาน!”
...
ในเวลานี้ อิโตะ นานาโกะที่อยู่ห่างไกลจากเกียวโต ยังคงนั่งรอหิมะตกหนักที่ไม่รู้ว่าจะมาหรือไม่อยู่ที่สวนลานบ้าน
โทรศัพท์ในกระเป๋ามีเสียงสั่นดังมาอย่างกะทันหัน หลังจากที่เธอเปิด พบว่าเป็นซอฟต์แวร์ที่เด้งขึ้นมา หัวข้อคือ: “ทากาฮาชิ เอคิจิถูกคนทุบตีอยู่ที่ถนนในโตเกียวและหักแขนทั้งสอง!”
อิโตะ นานาโกะอดแปลกใจไม่ได้ และคิดในใจว่า: “ทากาฮาชิ เอคิจิมีชื่อเสียงมากในโตเกียว ทำไมถึงได้มีคนลงมือกับเขาที่ถนนได้?”
แต่ทว่า เธอไม่ได้สนใจอะไรทากาฮาชิ เอคิจิคนนี้มากนัก และไม่อยากสนใจเรื่องซุบซิบเหล่านี้ ดังนั้นจึงไม่ได้กดเปิดดู
แต่ว่า ทันทีที่หน้าจอของโทรศัพท์ถูกล็อก ก็สว่างขึ้นอีกครั้งในทันที ซอฟต์แวร์อื่นเด้งขึ้นมาอีก ข้อหัวคล้ายกับเมื่อกี้นี้ เพียงแต่เพิ่มมาหนึ่งแถวว่า: “บุคคลลึกลับนั้นความแข็งแกร่งยอดเยี่ยม เรียกได้ว่าเป็นเทพสงคราม!”
อิโตะ นานาโกะผู้หลงใหลในการต่อสู้และศิลปะการต่อสู้อย่างสุดซึ้ง ก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันที
เธออยากจะดูว่า บุคคลลึกลับที่ถูกสื่อประเทศญี่ปุ่นเรียกว่าเทพสงคราม มีความแข็งแกร่งมากแค่ไหนกัน!
ต่อจากนั้น เธอเปิดโทรศัพท์ และเปิดวิดีโอนั้นขึ้นมา
เย่เฉินถูกรายล้อมไปด้วยฝูงชน ตอนที่มองไม่เห็นคน อิโตะ นานาโกะก็รู้สึกไม่แยแสเป็นอย่างมาก
เมื่อหลายคนถูกตีกระเด็นอย่างรวดเร็ว สีหน้าท่าทางของเธอเผยให้เห็นความตกตะลึงที่ยากจะซ่อนเร้น ในปากก็พึมพำพูด: “บอดี้การ์ดของทากาฮาชิ เอคิจิไม่น่าจะเป็นคนธรรมดานะ จากเรื่องราวนี้พบว่า ความแข็งแกร่งของคนคนนี้ แข็งแกร่งมากจริงๆ!”
ยิ่งไปกว่านั้น เย่เฉินในวิดีโอก็ดูดีสง่าผ่าเผยและเผด็จการขนาดนั้น!
อิโตะ นานาโกะที่นิ่งเงียบดุจดั่งน้ำมาโดยตลอด ในเวลานี้ควบคุมความบ้าผู้ชายเอาไว้ไม่อยู่ พึมพำกับตัวเองด้วยความประหลาดใจว่า: “เย่เฉินซังหล่อมากและทรงพลังมากจริงๆ! ความแข็งแกร่งแบบนี้ ที่จริงแล้วเป็นระดับปรมาจารย์ในศิลปะการต่อสู้! มิน่าล่ะอาจารย์ยามาโมโตะ คาซึกิได้พ่ายแพ้ด้วยฝ่ามือเดียว ด้วยความแข็งแกร่งแบบนี้ของเขา ต่อให้เป็นอาจารย์ยามาโมโตะ คาซึกิห้าคนโจมตีเขาพร้อมกัน คงจะเอาชนะได้ยากมาก!”
อิโตะ นานาโกะพกความตื่นเต้นสุดขีดของหญิงสาว ดูวิดีโอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในขณะนี้ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะรีบกลับไปที่โตเกียว และอยากพยายามทุกวิถีทางไปพบหน้าเย่เฉิน!
แต่ทว่า หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ล้มเลิกความคิดนี้อีกครั้ง
เธอรู้ว่า หลังจากที่เย่เฉินหักแขนทากาฮาชิ เอคิจิ น่าจะเลี่ยงไม่ได้ที่จะเผชิญหน้ากับการตกเป็นเป้าของตระกูลทากาฮาชิ ที่สำคัญท่านพ่อกับเขาก็มีความขัดแย้งกัน ถ้าตัวเองกลับไปหาเขาในเวลานี้ ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเขาจะกำลังใจได้พบตัวเองมั้ย เพียงแค่เรื่องที่ตัวเองไปพบเขา ก็อาจจะนำพาหายนะไปสู่เขาได้!
อิโตะ นานาโกะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า และพึมพำว่า : “ฉันหวังเพียงว่าเย่เฉินซังจะออกจากโตเกียวออกจากประเทศญี่ปุ่นอย่างปลอดภัย สำหรับเรื่องที่ฉันจะได้พบเขาอีกหรือไม่ ก็ไม่สำคัญกว่าความปลอดภัยของเขา หวังว่าพระเจ้าจะคุ้มครอง ให้เย่เฉินซังไม่ต้องพบกับอันตรายไปตลอด…”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...