ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1616
ทั้งสี่คนนี้ ปกคลุมไปด้วยอุปกรณ์สีดำตั้งแต่หัวจรดเท้า หมวกสีดำเสื้อคลุมสีดำและรองเท้าสีดำ แม้แต่บนมือยังใส่ถุงมือสีดำ
ที่สำคัญ อุปกรณ์สีดำแบบนี้ แตกต่างกับผ้าสีดำธรรมดาเป็นอย่างมาก ผ้าสีดำทั่วไปมีเพียงสีดำ แต่สีดำบนตัวของพวกเขาแบบนี้ สีดำสนิทมาก เหมือนหลุมดำ
อันที่จริงแล้ว เหตุผลที่อุปกรณ์สีดำชนิดนี้มีผลแบบนี้ สาเหตุหลักเพราะชั้นของวัสดุสีดำพิเศษที่มีดัชนีการหักเหของแสงน้อยมากชั้นหนึ่งติดอยู่ที่ด้านนอก
ชื่อทางวิทยาศาสตร์ของวัสดุสีดำพิเศษนี้คือท่อคาร์บอนนาโน สำหรับการหักแสงของมัน มีเพียงศูนย์จุดศูนย์สามห้าเปอร์เซ็นต์ ซึ่งนั่นก็เท่ากับเศษสามจุดห้าส่วนหนึ่งหมื่น เป็นวัสดุสีดำที่ดำที่สุด ที่มนุษย์สร้างขึ้นมาจนถึงตอนนี้
เสื้อผ้าเคลือบด้วยวัสดุแบบนี้ ในสภาพแวดล้อมที่มีแสงน้อย มองด้วยตาเปล่าแทบจะมองไม่ค่อยเห็น ดังนั้นสำหรับนินจาที่ชำนาญซ่อนตำแหน่ง วัสดุเทคโนโลยีชั้นสูงนี้ก็คือบุญวาสนาของพวกเขาชัดๆ ใส่เสื้อผ้าแบบนี้ สามารถทำให้ความสามารถการซ่อนตัวของพวกเขาเพิ่มขึ้นหลายเท่าทวีคูณ
ในเวลานี้ ชายหนึ่งในนั้นก็เอ่ยปากพูดว่า: “ศิษย์พี่ เมื่อกี้นี้ไอ้หมอนั่นชะงักครู่หนึ่งก่อนที่จะขึ้นรถ ผมมองผ่านกล้องส่องทางไกล ดูเหมือนว่าหางตาของเขาจะมองมาทางพวกเรา พวกเราคงจะไม่ใช่ว่าถูกค้นพบแล้วนะ?”
ชายชุดดำที่เขาเรียกว่าศิษย์พี่พูดอย่างเย็นชาว่า: “แกพูดบ้าอะไร! ระยะห่างเป็นเส้นตรงระหว่างพวกเรากับเขามากว่าแปดร้อยเมตร ถึงขนาดเกินขอบเขตประสิทธิภาพการซุ่มยิงของปืนไรเฟิลส่วนใหญ่ ที่สำคัญตำแหน่งของพวกเรา อยู่ที่ระดับความสูงประมาณสามสิบเมตร เขาจะค้นพบพวกเราได้อย่างไร?”
“นั่นนะสิ!”ชายที่อยู่ด้านซ้ายสุดก็แสยะยิ้มแล้วพูดว่า: “ไอ้หมอนี่ไม่มีอะไรมากกว่าการต่อสู้เพียงเล็กน้อย คาดว่าเป็นยอดฝีมือกังฟูภายในของประเทศจีน แต่พลังภายในของยอดฝีมือกังฟูภายในก็ไม่ใช่อิทธิอะไร อย่างมากที่สุดก็แค่ประสิทธิภาพการต่อสู้แข็งแกร่งไปบ้าง เป็นไปไม่ได้ที่ห่างไกลขนาดนี้ก็สามารถค้นพบพวกเราได้”
ชายก่อนหน้านี้เอ่ยปากถาม: “ศิษย์พี่ ผู้นำตระกูลไม่ให้พวกเราลงมือกับเขาในตอนนี้ งั้นตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรดี?”
ศิษย์พี่คนนั้นเอ่ยปากพูดว่า: “ฉันกับเจ้ารองจะใช่เครื่องร่มร่อนตามขบวนรถไป พวกนายทั้งสองขับรถไป และฟังคำสั่งของฉันทางวิทยุ”
อีกสามคนรับปากเป็นเสียงเดียวกัน
ประการแรก สี่คนนี้กำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืด ผู้ที่มานั้นต้องมาไม่ดีแน่ ที่สำคัญเก้าสิบเปอร์เซ็นต์มุ่งมาที่ตัวเอง;
ประการที่สอง สี่คนนี้ก็น่าเป็นยอดฝีมือที่ค่อนข้างแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ไม่ใช่คนธรรมดา;
อีกอย่าง สี่คนนี้ชำนาญมากในการซ่อนตำแหน่ง
ดังนั้น จากการวิเคราะห์สามประเด็นนี้ เขาคิดว่าสี่คนนั้น น่าจะเป็นยอดฝีมือวิชานินจาที่มีชื่อเสียงในประเทศญี่ปุ่น ก็คือนินจา
และเจ้านายของพวกเขา ก็ต้องเป็นตระกูลทากาฮาชิที่ตัวเองเพิ่งจะทำให้ขุ่นเคืองใจ!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...