ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1617
ในเวลาเดียวกัน เครื่องร่มร่อนไร้เสียงอันดำมืด กำลังบินอย่างรวดเร็วที่ระดับความสูงสองร้อยเมตร
เครื่องร่มร่อนไร้เสียงแบบนี้ ใช้แบตเตอรี่ลิเทียมในการขับเคลื่อนเครื่องยนต์ไฟฟ้า ดังนั้นจึงไม่มีเสียงรบกวนเมื่อเครื่องยนต์เชื้อเพลิงทำงาน
ที่สำคัญ ใบพัดลมของเครื่องร่มร่อนได้รับการออกแบบมาเป็นอย่างดี และเสียงอากาศในระหว่างการทำงานที่ความเร็วสูงก็มีขนาดเล็กมากเช่นกัน
การใช้อุปกรณ์มาชดเชยความไม่พอของความแข็งแกร่ง นี่ก็เป็นทิศทางการพัฒนาที่เสมอต้นเสมอปลายของนินจาในประเทศญี่ปุ่น
ในช่วงแรกๆนินจาในประเทศญี่ปุ่น ไม่เพียงแต่ต้องฝึกฝนวิชานินจาอย่างหนักเท่านั้น แต่ยังต้องมีความเชี่ยวชาญด้านเคมีด้วย เพราะจำเป็นต้องประสมอุปกรณ์แปลกยากออกมาหลากหลาย
ในโทรทัศน์ นินจาโบราณได้ทิ้งลูกบอลลงบนพื้น ก็สามารถที่จุดควันขึ้นมาในทันที หลังจากที่ควันหายไป คนก็หายไป อันที่จริงนี่ไม่ใช่ฉากสมมติ แต่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์
ลูกบอลทรงกลมที่นินจาโบราณใช้นั้น อันที่ริงก็ใช้ระเบิดควันกับระเบิดแสงเป็นส่วนผสมของการผลิตด้วยวิธีการดั้งเดิมของคนท้องถิ่น
เมื่อระเบิด แสงสว่างที่เกิดขึ้นในทันทีจะทำให้การมองเห็นของคู่ต่อสู้สูญเสียไปชั่วคราว และควันก็เป็นที่กำบังที่ดีเยี่ยมสำหรับการล่าถอย ดังนั้นรออีกฝ่ายมองเห็นตอนที่ควันจางลง นินจาก็หนีหายไปนานแล้ว
อันที่จริง ก็ไม่จำเป็นต้องหนีหายไปจริงๆ
นินจาก็เหมือนกับกิ้งก่า ชำนาญในการซ่อนตำแหน่งของตัวเอง ปรับไปตามสภาพแวดล้อมได้ดีเป็นอย่างมาก
เมื่อตอนที่เป้าหมายรู้สึกว่าพวกเขาอาจจะหนีไปแล้ว บางทีพวกเขาก็อาจซ่อนตัวอยู่บนคานบ้าน หรือซ่อนตัวอยู่ที่ข้างหลังของเป้าหมาย หรือว่าซ่อนตัวอยู่ในน้ำและใช้ไม้ไผ่เล็กที่มักจะใช้เป่าลูกดอกมารักษาการหายใจ
นินจาของในสมัยใหม่ รวมความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเข้ากับวิชานินจา ก็ทำให้ศักยภาพของนินจาซ่อนตัวได้ดี
ตัวอย่างเช่นวัสดุสีดำพิเศษบนตัวของพวกเขา เช่นเครื่องร่มร่อนนี้ ก็เป็นวิธีการสมัยใหม่ของพวกเขา
ดังนั้น เขาก็อยากจะประลองฝีตัวต่อตัวกับนินจาของประเทศญี่ปุ่น ดูว่านินจาของประเทศญี่ปุ่นที่โอ้อวดมานับพันปี มีระดับแค่ไหนกันแน่
ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจ ไม่เปลี่ยนแปลงแผนการใดๆต่อไปของตัวเอง แต่ระวังการเคลื่อนไหวของนินจาสี่คนนี้ตลอดเวลา ดูว่าพวกเขาต้องการทำอะไรกันแน่
ยี่สิบนาทีต่อมา
ขบวนรถจอดนิ่งที่ชั้นล่างในอาคารบ้านของโคบายา ชิอิจิโร่
เย่เฉินเข้าไปในอาคารพร้อมกับทุกคนและมาถึงชั้นบนสุด
ในเวลานี้ นินจาสองคนโดยสารเครื่องร่มร่อนที่ขับเคลื่อน กำลังลอยอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืนเหนืออาคาร และอีกสองคน ก็ขับรถมาถึงชั้นล่าง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...