ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 162
บทที่162 แม้แต่อึก็ไม่คู่ควรที่จะได้กิน（2）
เซียวชูหรันไม่ยินยอมพูดว่า: “ฉันไม่ไป! ฉันจะอยู่กับคุณที่นี่!”
เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า: “รีบไป อยู่ที่นี่กลับทำให้ผมเป็นกังวล! บางทีอาจจะทำร้ายผมเสียด้วยซ้ำ”
เซียวชูหรันจึงพยักหน้ารับคำ ฉุดต่งรั่งหลินกลับไปในรถ
ต่งรั่งหลินที่ถูกเธอดึงจนตัวเซ จนมีหินสีขาวก้อนหนึ่งตกจากกระเป๋าเสื้อลงไปที่พื้น
และในขณะเดียวกัน เย่เฉินกลับหัวเราะขึ้นมา พูดว่า: “มดน้อยสองตัว กล้าที่จะโอหังอวดดีต่อหน้าข้า? พวกเจ้าทั้งสองเบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม?”
ชายร่างกำยำหัวเราะอย่างเย้ยหยันพูดว่า: “รนหาที่ตาย ใครเป็นมดน้อยกันแน่ เจ้าลองดูก็รู้”
พูดจบ ชายร่างกำยำออกหมัดโจมตีไปที่ศีรษะของเย่เฉิน หมัดนั้นทรงพลัง ราวกับว่าจะทุบศีรษะของเย่เฉินให้แหลกละเอียด
เย่เฉินมองดู พูดด้วยเสียงเรียบเฉยว่า: “ไอ้พวกไม่รู้จักที่ตาย”
พูดจบ ใช้เท้าเตะใส่ไปที่ชายร่างกำยำ เตะเข้าไปที่ตรงกลางเป้าของเขาอย่างแม่นยำ
ร่างของชายฉกรรจ์คนนั้นแม้จะรวดเร็ว แต่ว่าไม่เร็วกว่าเย่เฉินเลยสักนิด!
ในชั่วพริบตา เขาก็ไม่เห็นเลยว่าเย่เฉินหายไปไหนแล้ว จากนั้นรู้สึกว่าตรงหว่างเกิดอาการปวดอย่างบอกไม่ถูก
“โอ้ย!”
ชายร่างกำยำร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด สองมือกุมไปที่หว่างขา คุดคู้นอนกองลงกับพื้น
ตรงหว่างขาของเขา ค่อย ๆ มีเลือดสดๆ ไหลออกมา
ชายร่างกำยำเจ็บปวดแทบจะสิ้นสติ แผดเสียงออกมาอย่างเจ็บปวดว่า: “พี่ใหญ่...... พี่ใหญ่......ไอ้จู๋ผม......แหลกหมดแล้ว”
บุรุษชุดขาวคาดไม่ถึงว่าเย่เฉินสามารถหลบการโจมตีน้องชายเขาได้ อีกทั้งที่น่าตกใจก็คือ เขาไม่เพียงแต่หลบการโจมตีได้ หนำซ้ำยังโจมตีน้องชายเขาจนได้รับบาดเจ็บ!”
ด้วยความโมโห เขายื่นมือออกไปเพื่อที่จะสู้กับเย่เฉิน แม้ว่าจะไม่รู้ฝีมือที่แท้จริงของเขา แต่คิดแต่เพียงว่าจะฆ่าเขาเพื่อล้างแค้นให้กับน้องชาย
เขาจึงแผดเสียงร้องระเบิดโทสะ พูดว่า: “เจ้าเด็กน้อย ข้าจะถลกหนังของเจ้า กินเลือดกินเนื้อเจ้าสด ๆ !”
สีหน้าเย่เฉินยังคงนิ่งเฉยหัวเราะแกมหยอกว่า: “กินเลือดสด ๆ ของข้าเหรอ? ขอโทษที่ต้องพูดตามตรง อาศัยพลังยุทธกากๆของเจ้านี่เหรอ แม้แต่อึก็ไม่คู่ควรที่จะได้กินหรอก!”
“เจ้า......”
บุรุษชุดขาวเดือดดาลจนแทบจะเป็นบ้า!
นักเลงสองหัวไม้เจิ้นหนานในวงการก็พอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง ไม่เคยถูกเหยียดหยามถึงขนาดนี้!
เขากัดฟันกรอด แผดเสียงร้องด้วยความคลุ้มคลั่งว่า: “ข้าขอสู้ตายกับเจ้า!”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...