ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1624

ถึงแม้เขาจะฆ่าเย่เฉินให้ตายก็ไม่มีประโยชน์ เพราะสภาพอันน่าเวทนาของเขาที่โดนทำร้าย ประชาชนทุกคนในญี่ปุ่นรับรู้ และฝักลึกเข้าไปในจิตใจของพวกเขา

สีหน้าของทากาฮาชิมาจิน่ารังเกียจมากๆ เขากำลังครุ่นคิดว่าจะปลอบใจลูกชายยังไง ในเวลานี้จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันที

ทากาฮาชิมาจิหยิบโทรศัพท์ออกมา และเห็นเบอร์แปลกหน้าโทรเข้ามา เขาก็กดรับสายทันที

หลังจากนั้น เสียงของอิโตะทาเคฮิโกะก็ดังออกมาจากสายโทรศัพท์

"อุ๊ย พี่ทากาฮาชิ วันนี้ฉันได้ข่าวว่าลูกชายของคุณโดนทำร้ายที่โตเกียวใช่ไหม?"

น้ำเสียงของอิโตะทาเคฮิโกะ ฟังช่วงแรกๆเหมือนเขาเป็นห่วง แต่พอฟังดีๆแล้วมันกลับไม่ใช่ ไม่ว่าใครก็สามารถฟังน้ำเสียงของเขาออก น้ำเสียงนี้คือการเยาะเย้ย

ทากาฮาชิมาจิโกรธจนหน้าเขียวและพูด:"คุณอิโตะ ฉันจำได้ว่าเคยบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของคุณไว้ ทำไม? คุณเปลี่ยนเบอร์แล้วเหรอ?"

"ไม่ได้เปลี่ยน"อิโตะทาเคฮิโกะพูดด้วยรอยยิ้ม:"เบอร์โทรศัพท์ของฉันยังเป็นเบอร์เดิม โทรศัพท์ที่ฉันโทรมาหาคุณตอนนี้เป็นของเลขา ฉันกลัวว่าถ้าฉันใช้โทรศัพท์ของตัวเองโทรไปหาคุณ ถ้าคุณเห็นชื่อของฉันเป็นคนโทรเข้ามา คุณอาจจะไม่ยอมรับสาย! ฮ่าๆๆ!"

สีหน้าของทากาฮาชิมาจิโกรธจนเขียวมากขึ้น

อิโตะทาเคฮิโกะพูดได้ไม่ผิด ถ้าฉันรู้ว่าเขาเป็นคนโทรมา ฆ่าให้ตายฉันก็คงไม่ยอมรับสาย

คิดไม่ถึงจริงๆ เขาจะเป็นคนที่เหี้ยจริงๆ ใช้โทรศัพท์เครื่องอื่นโทรมาหาฉัน เพื่อจะโทรมาเยอะเย้นฉันทางโทรศัพท์ด้วยตัวเอง?

เมื่ออิโตะทาเคฮิโกะเห็นว่าทากาฮาชิมาจิไม่พูด เขาก็หัวเราะและพูดทันที:"อุ๊ย คุณทากาฮาชิ ทำไมคุณถึงไม่พูดละ? คุณคิดว่าลูกชายตัวเองโดนทำร้ายที่หน้าประตูบ้าน รู้สึกอับอายขายขี้หน้าใช่ไหม?"