ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1626
คืนนี้ พวกเขาสี่คนแบ่งการทำงานเป็นสองกะ ทุกๆสี่ชั่วโมงจะเปลี่ยนคนไปเฝ้าจับตาดูสถานการณ์ เพื่อให้พวกเข้าทั้งสี่คนได้มีเวลาพักผ่อนอย่างเพียงพอ
พวกเขาคิดว่าตัวเองทำทุกอย่างได้สมบูรณ์แบบและไม่มีใครรู้ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าการกระทำทุกอย่างของพวกเขาอยู่ภายใต้การควบคุมของเย่เฉินตลอด
เหตุผลที่เย่เฉินไม่เปิดโปงพวกเขา เพราะเขาต้องการใช้แผนซ้อนแผน ในเวลาเดียวกันก็ไม่อยากให้ศัตรูรู้ตัวก่อน
เขาไม่อยากลงมือกับนินจาเหล่านี้ที่โตเกียว เหตุผลหลักเพราะเขายังต้องเดินทางไปหลายเมือง ตอนนี้ถ้าเขาฆ่านินจาของตระกูลทากาฮาชิพวกนี้ทั้งหมด ตระกูลทากาฮาชิคงจะส่งคนตามไปประกบเขาตลอดเวลา มันจะทำให้เขาไม่ค่อยสะดวกและมีปัญหามากมายตามมาทีหลัง
ถ้าเป็นแบบนั้น ก็ให้นินจาสี่คนนี้คอยจับตาดูตัวเองจะดีกว่า แล้วหาโอกาสจัดการพวกเขาทีละคน
ตอนเช้าแปดโมง
เย่เฉินลุกขึ้นจากเตียงและอาบน้ำแต่งตัว หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ขบวนรถยนต์ของเฉินจื๋อข่ายก็เตรียมพร้อมอยู่ชั้นล่าง
งานของพอลเสร็จสิ้นไปแล้ว ดังนั้นเย่เฉินจึงตัดสินใจให้เขากลับไปที่จินหลิง เพื่อไม่ให้งานอื่นๆที่เขาต้องกลับไปทำที่สำนักงานกฎหมายต้องล่าช้า
หลังจากขบวนรถยนต์ไปส่งพอลแล้ว รถยนต์ก็พาเย่เฉิน หงห้า เว่ยเลี่ยงกับเฉินจื๋อข่ายและโคบายาชิอิจิโร่เดินทางออกจากโตเกียวมุ่งหน้าไปที่โยโกฮามา
ฟูจิบายาชิมาสะกับศิษย์น้องของเขาแบ่งกันนั่งรถตู้สองคันและสะกดรอยตามอยู่ เดิมทีพวกเขาคิดว่าเย่เฉินแค่มาส่งพอลที่สนามบินเฉยๆ แต่กลับคิดไม่ถึงจริงๆ ขบวนรถยนต์ไม่ได้เดินทางกลับไปที่ตัวเมืองโตเกียว แต่มุ่งหน้าตรงไปที่โยโกฮามา
ดังนั้นเขาจึงรีบโทรศัพท์ไปหาทากาฮาชิมาจิทันที รายงานเรื่องที่เย่เฉินเดินทางออกจากโตเกียว
ทากาฮาชิมาจิกำชับให้เขาสะกดรอยตามเย่เฉินต่อไป แต่อย่าพึ่งลงมือ
ในเวลาเดียวกัน ซูจือเฟยกับซูจือหยูก็มาพบทากาฮาชิมาจิอย่างเป็นทางการ
ทากาฮาชิมาจิไม่คาดฝันว่าตัวเองจะได้รับความสำคัญขนาดนี้ และเขาก็พูด:"คุณซู ขอบคุณมากๆ ถ้าฉันต้องการความช่วยเหลือจริงๆ เมื่อถึงเวลานั้นฉันจะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากคุณทันที!"
หลังจากพูดจบ ทากาฮาชิมาจิก็ถอนหายใจและพูด:"ตระกูลซูมีความจริงใจต่อพันธมิตร ทำให้ฉันนับถือตระกูลซูจริงๆ ในเวลาเดียวกันฉันก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าตระกูลของฉันจะมีโอกาสได้เป็นพันธมิตรกับตระกูลซู ตระกูลทากาฮาชิจะทำทุกอย่างจนสุดความสามารถ และจะไม่ทำให้ตระกูลซูต้องผิดหวัง!"
ซูจือเฟยพยักหน้าเบาๆและพูดด้วยรอยยิ้ม:"ดีมาก! ถ้าเป็นแบบนี้ พวกเรามาคุยรายละเอียดความร่วมมือกันเถอะ"
ในเวลานี้ จู่ๆทากาฮาชิมาจิก็พูดด้วยสีหน้าเย็นชา:"คุณชายซู คุณหนูซู ก่อนที่จะเริ่มคุยกัน ฉันอยากจะเพิ่มเงื่อนไขข้อหนึ่ง สำหรับการร่วมมือและเป็นพันธมิตรของพวกเรา!"
ซูจือหยูขมวดคิ้ว:"คุณทากาฮาชิ เพิ่มเงื่อนไขตอนนี้ มันไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่?"
ทากาฮาชิมาจิพูดอย่างจริงใจ"คุณหนูซู เงื่อนไขของผมไม่ได้กระทบผลประโยชน์ของตระกูลซู แต่ฉันอยากขอร้องให้ตระกูลซูรับปากเงื่อนไขของฉัน หลังจากพวกเราสองตระกูลร่วมมือกัน ช่วยพวกเรากำจัดตระกูลอิโตะ!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...