ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1630
แต่วิธีการใช้มีดคุไนนั้นค่อนข้างแตกต่างจากการใช้มีดสั้น
ส่วนใหญ่มีดสั้นจะใช้แทงและกรีด แต่มีดคุไนใช้ในการขว้างปา
อาจจะกล่าวได้ว่า วิธีการใช้มีดคุไน คล้ายกับมีดบินของลี้คิมฮวงในนิยายกำลังภายในเรื่องเซียวลี้ปวยตอ
ถ้าหากศิลปะการต่อสู้ของจีนเรียกว่าเที่ยงตรงโปร่งใส ถ้างั้นวิชานินจาของญี่ปุ่นก็คือโหดร้ายทารุณ
นินจาไม่ชอบการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ซึ่งๆหน้า แต่พวกเขาชอบทำร้ายคู่ต่อสู้ลับหลัง ถ้าให้ดีที่สุดคือฆ่าคู่ต่อสู้จนตายโดยที่คู่ต่อสู้ไม่รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าเขา นี่คือสุดยอดวิถีนินจาที่พวกเขาใฝ่ฝัน
พวกเขาชอบใช้อาวุธประเภท มีดคุไน ดาวกระจายและกระบอกเป่าลูกดอก และพวกเขาจะอาบยาพิษต่างๆไว้บนอาวุธ ถ้าคู่ต่อสู้ได้รับบาดเจ็บจากอาวุธที่อาบยาพิษร้ายแรงของพวกเขา ต้องตายอย่างแน่นอน
ผ่านไปหนึ่งนาที ฟูจิบายาชิโอตะยังคงตรวจจับการเคลื่อนไหวของเย่เฉินไม่ได้!
ประสาทสัมผัสด้านการได้ยินของเขาครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดของสวนสาธารณะ และเขาก็แน่ใจว่า ในสวนสาธารณะแห่งนี้ มีเพียงเขาคนเดียว
ฟูจิบายาชิโอตะอดไม่ได้ที่จะสงสัย:"คนจีนคนนั้น เขาหายไปไหนกันแน่? เขาหนีไปแล้ว หรือว่ายังหลบซ่อนอยู่ที่นี่?!"
"ถ้าเขาหนีไปได้จริงๆ เขาทำยังไงถึงหายตัวไปได้ในชั่วพริบตา? เขามีวิชาเคลื่อนย้ายในชั่วพริบตาเหรอ? เมื่อสักครู่ฉันเสียสมาธิและเขาก็หนีไปแล้วเหรอ?"
"ถ้าเขาซ่อนตัวอยู่ที่นี่จริงๆ เขาไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลยในหนึ่งนาทีได้ยังไง? การกลั้นหายใจยังพอทำได้ แต่เขาควบคุมให้หัวใจหยุดเต้นได้เหรอ มันไม่สมเหตุสมผลเลย?"
ถ้าเขาหนีไป มันเป็นความผิดพลาดของตัวเอง เพราะตัวเองสะกดรอยผิดพลาดและปล่อยให้เขาหนีไปได้ ควรกลับไปรายงานและรับโทษ ครั้งหน้าต้องตั้งใจมากกว่านี้
แต่ถ้าเขาหลบซ่อนอยู่ที่นี่จริงๆ ก็หมายความว่าเขามีความแข็งแกร่งมากๆ และคาดเดาได้ยาก!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เหงื่อเย็นก็ไหลออกมาจากแผ่นหลังของเขาทันที!
ทำให้ฟูจิบายาชิโอตะจับมีดคุไนที่อยู่ในมือแน่นขึ้น เขาค่อยๆหันหลังด้วยฝีเท้าที่เงียบๆ และมองดูรอบๆอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะปรากฏตัวโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว
ในเวลานี้ เขารู้สึกว่าไหล่ขวาของเขาโดนตบเบาๆสองที!
ในขณะนี้ ฟูจิบายาชิโอตะตกใจสุดขีดจนเกือบจะฉี่ราด!
เขารีบก้าวไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง ในขณะเดียวกันก็หันหน้ากลับมาด้วยความโกรธ และขว้างปามีดคุไนในมือออกไปอีกครั้ง!
แต่ครั้งนี้มันก็ว่างเปล่าเหมือนเดิม!
ด้านหลังของเขาไม่มีใครเลย และเขาก็มองไม่เห็นอะไรเลย!
ฟูจิบายาชิโอตะตกใจมากๆ และรีบหยิบมีดคุไนสองเล่มสุดท้ายออกมา
ในเวลานี้ เขาได้ยินเสียงเย็นชาและเยาะเย้ยจากผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังตัวเอง:"ดูเหมือนว่านินจาของญี่ปุ่นกระจอกจริงๆ! คุณทำให้ฉันผิดหวังมากๆ!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...