ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1630

แต่วิธีการใช้มีดคุไนนั้นค่อนข้างแตกต่างจากการใช้มีดสั้น

ส่วนใหญ่มีดสั้นจะใช้แทงและกรีด แต่มีดคุไนใช้ในการขว้างปา

อาจจะกล่าวได้ว่า วิธีการใช้มีดคุไน คล้ายกับมีดบินของลี้คิมฮวงในนิยายกำลังภายในเรื่องเซียวลี้ปวยตอ

ถ้าหากศิลปะการต่อสู้ของจีนเรียกว่าเที่ยงตรงโปร่งใส ถ้างั้นวิชานินจาของญี่ปุ่นก็คือโหดร้ายทารุณ

นินจาไม่ชอบการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ซึ่งๆหน้า แต่พวกเขาชอบทำร้ายคู่ต่อสู้ลับหลัง ถ้าให้ดีที่สุดคือฆ่าคู่ต่อสู้จนตายโดยที่คู่ต่อสู้ไม่รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าเขา นี่คือสุดยอดวิถีนินจาที่พวกเขาใฝ่ฝัน

พวกเขาชอบใช้อาวุธประเภท มีดคุไน ดาวกระจายและกระบอกเป่าลูกดอก และพวกเขาจะอาบยาพิษต่างๆไว้บนอาวุธ ถ้าคู่ต่อสู้ได้รับบาดเจ็บจากอาวุธที่อาบยาพิษร้ายแรงของพวกเขา ต้องตายอย่างแน่นอน

ผ่านไปหนึ่งนาที ฟูจิบายาชิโอตะยังคงตรวจจับการเคลื่อนไหวของเย่เฉินไม่ได้!

ประสาทสัมผัสด้านการได้ยินของเขาครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดของสวนสาธารณะ และเขาก็แน่ใจว่า ในสวนสาธารณะแห่งนี้ มีเพียงเขาคนเดียว

ฟูจิบายาชิโอตะอดไม่ได้ที่จะสงสัย:"คนจีนคนนั้น เขาหายไปไหนกันแน่? เขาหนีไปแล้ว หรือว่ายังหลบซ่อนอยู่ที่นี่?!"

"ถ้าเขาหนีไปได้จริงๆ เขาทำยังไงถึงหายตัวไปได้ในชั่วพริบตา? เขามีวิชาเคลื่อนย้ายในชั่วพริบตาเหรอ? เมื่อสักครู่ฉันเสียสมาธิและเขาก็หนีไปแล้วเหรอ?"

"ถ้าเขาซ่อนตัวอยู่ที่นี่จริงๆ เขาไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลยในหนึ่งนาทีได้ยังไง? การกลั้นหายใจยังพอทำได้ แต่เขาควบคุมให้หัวใจหยุดเต้นได้เหรอ มันไม่สมเหตุสมผลเลย?"

ถ้าเขาหนีไป มันเป็นความผิดพลาดของตัวเอง เพราะตัวเองสะกดรอยผิดพลาดและปล่อยให้เขาหนีไปได้ ควรกลับไปรายงานและรับโทษ ครั้งหน้าต้องตั้งใจมากกว่านี้

แต่ถ้าเขาหลบซ่อนอยู่ที่นี่จริงๆ ก็หมายความว่าเขามีความแข็งแกร่งมากๆ และคาดเดาได้ยาก!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เหงื่อเย็นก็ไหลออกมาจากแผ่นหลังของเขาทันที!

ทำให้ฟูจิบายาชิโอตะจับมีดคุไนที่อยู่ในมือแน่นขึ้น เขาค่อยๆหันหลังด้วยฝีเท้าที่เงียบๆ และมองดูรอบๆอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะปรากฏตัวโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน