ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1634
เย่เฉินคาดเดา ตัวเลขเหล่านี้น่าจะเป็นรหัสลับของพวกเขา มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่จะรู้ความหมายต่างๆของตัวเลขเหล่านี้ มันเป็นการสื่อสารที่มีการสร้างรหัสลับ ถึงแม้ว่าตัวเองจะได้โทรศัพท์ของฟูจิบายาชิโอตะมาไว้ในมือ แต่ก็ไม่รู้ว่าความหมายที่พวกเขาสื่อสารกัน
อย่างไรก็ตาม เย่เฉินรู้สึกว่า ตัวเลข 07 ที่ฟูจิบายาชิมาสะส่งมา น่าจะถามฟูจิบายาชิโอตะที่สะกดรอยตามตัวเองอยู่ สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ค่อยๆงอโทรศัพท์ด้วยมือทั้งสองข้าง ในขณะที่มือถือกำลังจะดับเครื่อง เขาก็รีบใส่โทรศัพท์กลับไปในกระเป๋าของฟูจิบายาชิโอตะทันที
หลังจากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา และโทรหาเฉินจื๋อข่าย
ทันทีที่เขารับสาย เย่เฉินก็สั่งทันที:"เหล่าเฉิน ให้ลูกน้องของคุณไปเตรียมรถแช่แข็งคันหนึ่ง หลังจากนั้นก็ขับรถไปที่สวนสาธารณะริมแม่น้ำที่อยู่ชานเมือง"
เฉินจื๋อข่ายถามด้วยความประหลาดใจ:"คุณชาย คุณจะใช้รถแช่แข็งทำอะไร?"
เย่เฉินพูดเบาๆ:"เอามาแช่แข็งศพ"
เมื่อเฉินจื๋อข่ายได้ยินคำพูดนี้ เขาก็รู้สึกประหม่าและถามทันที:"คุณชาย คุณโดนลอบทำร้ายใช่ไหม?! คุณเป็นอะไรไหม?"
"ฉันไม่เป็นอะไร"เย่เฉินพูด:"คุณรีบไปทำตามที่ฉันบอก รีบไปหารถแช่แข็งก่อน เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ไปให้คุณ"
"ได้!"
...
ในเวลาเดียวกัน ภายในโรงแรมในตัวเมืองนาโงยะ
ฟูจิบายาชิมาสะกำลังจะไปติดตั้งเครื่องดักฟังที่ห้องของเย่เฉิน เพื่อความปลอดภัย เขาได้ส่งข้อความหนึ่งฉบับไปให้ฟูจิบายาชิโอตะ อยากทราบสถานการณ์ของเขาในขณะนี้ เช่น ตอนนี้เย่เฉินอยู่ที่ไหน ใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่กว่าเขาจะกลับ
ถ้าเย่เฉินไม่กลับมาเร็วๆนี้ พวกเขาก็จะวางใจและแอบเข้าไปในห้องของเย่เฉิน
เขารออย่างใจจดใจจ่ออีกหนึ่งนาที แต่ก็ไม่มีข้อความส่งกลับมา
สีหน้าของทั้งสามคนดูแย่มากๆ
ศิษย์น้องสามนั่งรอไม่ไหว ลุกขึ้นและพูด:"ศิษย์พี่ใหญ่ พวกเราออกไปตามหาเขาเถอะ!"
"ตามหา?"ฟูจิบายาชิมาสะพูดด้วยความประหลาดใจ:"ไปตามหาเขาที่ไหน? ตั้งแต่โอตะแยกตัวจากพวกเราจนถึงตอนนี้ เขาไม่ได้สื่อสารอะไรกับพวกเราเลย พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำ ถ้าออกจากโรงแรมจะเลือกทิศทางไหนไปตามหาเขา!"
ศิษย์น้องรองพูดทันที:"ถ้าเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับโอตะ พวกเราจะทำยังไง?"
ฟูจิบายาชิมาสะโกรธจนหน้าดำและพูด:"ฉันคิดว่าด้วยความสามารถของโอตะ ถึงแม้เขาจะถูกอีกฝ่ายหาเจอ เขาก็มีความสามารถพอที่จะสู้กับอีกฝ่ายได้ เขาอาจจะไม่เป็นอะไรก็ได้ บางทีตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับอีกฝ่ายอยู่!"
เมื่อพูดจบ เขาก็เอ่ยปากทันที:"น้องรอง โทรศัพท์ไปหาโอตะเดี๋ยวนี้!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...