ความหวังสุดท้ายของฟูจิบายาชิมาสะคือการอธิษฐานว่าสาเหตุที่ฟูจิบายาชิโอตะไม่ยอมตอบกลับข้อความ เพราะเขากำลังตามสะกดรอยเย่เฉินอยู่ หรืออาจจะกำลังต่อสู้กับเย่เฉินอยู่
ขอแค่เขายังมีชีวิตอยู่ก็พอ
น้องรองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาฟูจิบายาชิโอตะทันที
ผลลัพธ์คือในสายโทรศัพท์มีการแจ้งเตือนว่า โทรศัพท์ของอีกฝ่ายติดต่อไม่ได้ เนื่องจากไม่มีสัญญาณ
เหงื่อเย็นของน้องรองไหลออกมาทันที
เขารีบพูดกับฟูจิบายาชิมาสะว่า:"ศิษย์พี่ โทรศัพท์ของโอตะติดต่อไม่ได้..."
"เป็นไปได้ยังไง..."ฟูจิบายาชิมาสะลุกขึ้นทันทีและพูด:"โทรศัพท์ของโอตะเปิดสแตนด์บายไว้ตลอด ทำไมจู่ๆถึงติดต่อไม่ได้..."
สีหน้าของน้องสามตกใจและพูด:"พี่ใหญ่ เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับโอตะแล้วใช่ไหม?"
น้องรองที่อยู่ข้างๆพูดอย่างหนักแน่น:"ต้องเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นแน่ๆ! ไม่งั้นโอตะก็คงไม่มีปฏิกิริยาที่ผิดปกติแบบนี้!"
เมื่อพูดจบ เขาก็มองไปที่ฟูจิบายาชิมาสะ:"ศิษย์พี่ พวกเราต้องไปตามหาเขาให้เจอ!"
"ตามหา?"สีหน้าของฟูจิบายาชิมาสะดูแย่มากๆและพูด:"พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปตามหาเขาได้ที่ไหน ถ้าโอตะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น ถึงแม้พวกเราจะตามหาเขาจนเจอ เขาก็อาจจะกลายเป็นศพแล้วก็ได้ ถ้าพวกเราออกไปหาเขาโดยพลการ พวกเรามีความเสี่ยงมากที่จะถูกเปิดเผยตัวตน..."
"พวกเราควรทำยังไงดี?!" น้องสามถามอีกครั้ง:"ศิษย์พี่ พวกเราจะนั่งรอความตายอยู่ที่นี่เหรอ?"
ฟูจิบายาชิมาสะกัดฟันและพูด:"พวกเราไม่ควรนั่งรอความตายอยู่ที่นี่! เอาอย่างนี้ละกัน พวกคุณสองคนลงไปเฝ้าดูเหตุการณ์ที่ชั้นล่าง ฉันจะไปใส่เครื่องดักฟังที่ห้องของคนจีนคนนั้น ถ้าเขากลับมาที่โรงแรม รีบแจ้งฉันทันที"
ดังนั้นพวกเขาสามคนจึงแบ่งหน้าที่กัน สองคนลงไปชั้นล่างและจับตาดูสถานการณ์ที่ห้องโถงของโรงแรม ฟูจิบายาชิมาสะแอบเข้าไปในห้องของเย่เฉิน และใส่เครื่องดักฟังหลายๆตัวไว้ในตำแหน่งที่หาเจอยาก
...
ผ่านไปสิบนาที เฉินจื๋อข่ายกับลูกน้องของเขาคนหนึ่งรวมทั้งหงห้าทั้งหมดสามคน ได้ขับรถแช่แข็งคันหนึ่งมาที่สวนสาธารณะที่เขาอยู่
หลังจากจอดรถที่ด้านนอกของสวนสาธารณะแล้ว เฉินจื๋อข่ายกับหงห้าวิ่งเข้าไปด้านใน เห็นศพที่มีหน้าเขียวจนม่วงยืนอยู่ด้านหน้าของเย่เฉิน และศพนี้ก็อ้าปากใหญ่ๆและกลืนนิ้วเท้าของตัวเองอยู่ ทำให้พวกเขาตกใจจนอ้าปากค้าง!
หงห้าอดไม่ไหวก็เลยถาม:"อาจารย์เย่ เขา...เขาเป็นใครเหรอ?!"
เย่เฉินพูดเบาๆ:"เขาเป็นนินจาของตระกูลทากาฮาชิ"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...