ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1638

เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:"ฉันมักจะรู้สึกมีอะไรบางอย่างผิดปกติ เมื่อสักครู่ขณะที่ฉันออกไปเดินเล่น ก็ได้ยินเสียงคนต่อสู้กันอยู่ด้านหลังฉัน และมีเสียงอาวุธปะทะกันด้วย เมื่อฉันหันกลับไปมอง แต่ก็ไม่เห็นอะไรเลย"

เฉินจื๋อข่ายครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และพูด:"คุณชาย ฉันคิดว่าคุณคิดมากเกินไปแล้ว คุณอาจจะหูฝาดก็ได้"

"แต่มันมีเรื่องผิดปกติ"เย่เฉินพูดด้วยความประหลาดใจ:"การเคลื่อนไหวที่ฉันบังเอิญได้ยินนั้นวุ่นวายมากๆ ดูเหมือนหลายๆคนกำลังต่อสู้กันอยู่ จากนั้นก็ได้เสียงคนดิ้นรนและร้องอู้อี้เพราะเขาโดนปิดปาก เมื่อฉันเดินไปยังทิศทางที่เกิดเสียง พบว่าบนพื้นมีคราบเลือดและรองเท้าข้างหนึ่ง รองเท้าข้างนั้นประหลาดมากๆ..."

เฉินจื๋อข่ายพูด:"คุณชาย เลือดนั้นอาจจะเป็นของสัตว์ก็ได้ สำหรับรองเท้า รองเท้าข้างเดียวมันประหลาดตรงไหนเหรอ?"

เย่เฉินพูดอย่างเคร่งขรึมและจริงจัง:"ไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อไหม? แต่หัวรองเท้าข้างนั้นมีมีดสั้นเล่มหนึ่งอยู่ แม่งเหมือนกับการดูหนังเลย แม่งแปลกประหลาดสุดๆ"

เฉินจื๋อข่ายอุทานขึ้นมาทันที:"อะไรนะ? หัวรองเท้ามีมีดสั้น? มันแปลกเกินไปไหม?!"

ในห้องของฟูจิบายาชิมาสะ เมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องที่เย่เฉินพูด สีหน้าของพวกเขาสามคนดูตกใจมากๆ!

น้องรองพูดด้วยความหวาดกลัวว่า:"ศิษย์พี่ รองเท้าที่เขาพูดถึง น่าจะเป็นรองเท้านินจาของโอตะใช่ไหม!"

ฟูจิบายาชิมาสะเริ่มประหม่าและขมวดคิ้ว:"ฟังจากที่เขาพูด โอตะน่าจะโดนคนอื่นลอบทำร้าย?"

น้องสามก็พูดเสริมทันที:"เป็นไปได้มากว่าคนที่ทำร้ายเขาจะเป็นนินจาเหมือนกัน!"

อีกด้านหนึ่ง เฉินจื๋อข่ายถามเย่เฉิน:"คุณชาย คุณคิดว่าพวกเขาเป็นนินจาในตำนานของญี่ปุ่นหรือเปล่า?"

เย่เฉินพยักหน้าและเห็นด้วย:"ฉันคิดว่ามันเป็นไปได้เหมือนกัน!"

เฉินจื๋อข่ายถามด้วยความอยากรู้:"คุณบังเอิญพบนินจาต่อสู้กันหรือเปล่า?"

เย่เฉินบ่นพึมพำ:"ฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ฉันรู้สึกคลุมเครือในใจ บางทีเรื่องนี้มันอาจจะเกี่ยวข้องกับฉันก็ได้"

"ใช่เหรอ?"เฉินจื๋อข่ายถามทันที:"ถ้าฟังจากที่คุณพูด มีคนจะทำร้ายคนและคิดว่าคุณเป็นเหยื่อ โดยไม่คาดคิดเลยว่าตัวเขาก็ตกเป็นเหยื่อของคนอื่นเหมือนกัน?"

เย่เฉินพูด:"ใครจะไปรู้ มันอาจจะเป็นแบบนั้น ดังนั้นฉันก็เลยรู้สึกว่านาโงยะค่อนข้างแปลก พวกเรารีบจัดการเรื่องของตัวเองให้เสร็จ และไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!"