ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1639
ในเวลาเดียวกัน ที่โตเกียวในประเทศญี่ปุ่น
ทากาฮาชิมาจิพึ่งจะยุติการเจรจาความร่วมมือกับซูจือเฟยและซูจือหยูที่ใช้เวลาทั้งวัน
การเจรจาระหว่างสองฝ่ายได้พูดคุยเรื่องความร่วมมือกันอย่างละเอียด และทั้งสองฝ่ายต่างก็พึงพอใจ
สาเหตุหลักเพราะซูจือเฟยกับซูจือหยูรู้สึกว่าทากาฮาชิมาจิเป็นคนที่ฉลาด และพวกเขาไม่ต้องโน้มน้าวให้ทากาฮาชิมาจิไปกำจัดตระกูลอิโตะ เพราะเขาก็ต้องการทำแบบนี้อยู่แล้ว
อีกสาเหตุหนึ่งคือ เพราะทากาฮาชิมาจิอยากจะให้มีการร่วมมือโดยเร็ว ในสัญญาความร่วมมือครั้งนี้ เขาตั้งใจแบ่งกำไรหลายเปอร์เซ็นต์ให้พวกเรา
เดิมทีซูจือเฟยหวังว่าการตกลงความร่วมมือครั้งนี้จะแบ่งผลกำไรที่70% กับ30% ไม่ว่าจะร่วมมือกับตระกูลทากาฮาชิหรือร่วมมือกับตระกูลอิโตะ พวกเราก็จะแบ่งผลกำไรให้พวกเขาแค่30%
แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ ทากาฮาชิมาจิลดส่วนแบ่งผลกำไรของตัวเองลงมาอยู่ที่25%!
แม้แต่ซูจือหยูก็รู้สึกว่า ตระกูลที่จะมาร่วมมือกับพวกเราในครั้งนี้ สามารถสรุปได้ในการเจรจาครั้งนี้เลย นั่นก็คือตระกูลทากาฮาชิ สำหรับตระกูลอิโตะ พวกเราไม่จำเป็นต้องไปเจรจาแล้ว
แต่ด้วยชื่อเสียงทางธุรกิจ พี่น้องสองคนนี้ตัดสินใจว่า ลองไปคุยกับคนของตระกูลอิโตะก่อน แล้วค่อยตัดสินใจทีหลัง
ก่อนที่พวกเราจะมา พวกเราก็ได้นัดคนของตระกูลอิโตะไว้แล้ว และพวกเราก็ไม่ควรตัดพวกเขาออกทั้งๆที่ยังไม่ได้เจอหน้ากัน
ดังนั้นพวกเราควรไปเจอพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเราไม่คิดจะร่วมมือกับพวกเขา และพวกเราก็ไม่ควรทำให้คนอื่นมาว่าตระกูลซูไม่ยุติธรรม
การทำธุรกิจก็จะเป็นแบบนี้
ถึงแม้พวกเราจะแอบลับมีดให้คมๆ และเตรียมจะไปกรีดเลือดกินเนื้อของอีกฝ่าย แต่ก็ยังต้องไปพบเจอพวกเขาอย่างสุภาพ และให้ความสนิทสนมกับพวกเขาเหมือนเป็นพี่น้อง ถึงแม้จะเป็นการเสแสร้งก็ตาม
เมื่อถึงตอนนั้น ตระกูลทากาฮาชิก็จะกลายเป็นตระกูลชั้นแนวหน้าของญี่ปุ่นอย่างแน่นอน!
ในขณะที่เขารู้สึกตื่นเต้นเพราะเรื่องนี้ จู่ๆฟูจิบายาชิมาสะก็โทรมาหาเขา
เมื่อเห็นฟูจิบายาชิมาสะโทรมา ทากาฮาชิมาจิก็นึกถึงชายชาวจีนที่หักแขนทั้งสองข้างของลูกชายตัวเองที่บนถนนทันที!
หลายปีมานี้ เหตุการณ์นี้เป็นความอัปยศที่สุดของตระกูลทากาฮาชิที่ไม่เคยเคยเกิดขึ้นมาก่อน! ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ ทำให้ทากาฮาชิมาจิโกรธมากๆ!
ดังนั้น เขารีบรับสายโทรศัพท์และถามอย่างเย็นชา:"คุณฟูจิบายาชิ เรื่องนั้นจัดการไปถึงไหนแล้ว? ไอ้สารเลวนั้นตอนนี้อยู่ไหน?"
ฟูจิบายาชิมาสะรีบตอบทันที:"คุณทากาฮาชิ มีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ถ้าฉันคาดเดาไม่ผิด ตอนนี้ศิษย์น้องเล็กของฉันคงตายไปแล้ว และหาศพไม่เจอด้วย!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...