ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1639

ในเวลาเดียวกัน ที่โตเกียวในประเทศญี่ปุ่น

ทากาฮาชิมาจิพึ่งจะยุติการเจรจาความร่วมมือกับซูจือเฟยและซูจือหยูที่ใช้เวลาทั้งวัน

การเจรจาระหว่างสองฝ่ายได้พูดคุยเรื่องความร่วมมือกันอย่างละเอียด และทั้งสองฝ่ายต่างก็พึงพอใจ

สาเหตุหลักเพราะซูจือเฟยกับซูจือหยูรู้สึกว่าทากาฮาชิมาจิเป็นคนที่ฉลาด และพวกเขาไม่ต้องโน้มน้าวให้ทากาฮาชิมาจิไปกำจัดตระกูลอิโตะ เพราะเขาก็ต้องการทำแบบนี้อยู่แล้ว

อีกสาเหตุหนึ่งคือ เพราะทากาฮาชิมาจิอยากจะให้มีการร่วมมือโดยเร็ว ในสัญญาความร่วมมือครั้งนี้ เขาตั้งใจแบ่งกำไรหลายเปอร์เซ็นต์ให้พวกเรา

เดิมทีซูจือเฟยหวังว่าการตกลงความร่วมมือครั้งนี้จะแบ่งผลกำไรที่70% กับ30% ไม่ว่าจะร่วมมือกับตระกูลทากาฮาชิหรือร่วมมือกับตระกูลอิโตะ พวกเราก็จะแบ่งผลกำไรให้พวกเขาแค่30%

แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ ทากาฮาชิมาจิลดส่วนแบ่งผลกำไรของตัวเองลงมาอยู่ที่25%!

แม้แต่ซูจือหยูก็รู้สึกว่า ตระกูลที่จะมาร่วมมือกับพวกเราในครั้งนี้ สามารถสรุปได้ในการเจรจาครั้งนี้เลย นั่นก็คือตระกูลทากาฮาชิ สำหรับตระกูลอิโตะ พวกเราไม่จำเป็นต้องไปเจรจาแล้ว

แต่ด้วยชื่อเสียงทางธุรกิจ พี่น้องสองคนนี้ตัดสินใจว่า ลองไปคุยกับคนของตระกูลอิโตะก่อน แล้วค่อยตัดสินใจทีหลัง

ก่อนที่พวกเราจะมา พวกเราก็ได้นัดคนของตระกูลอิโตะไว้แล้ว และพวกเราก็ไม่ควรตัดพวกเขาออกทั้งๆที่ยังไม่ได้เจอหน้ากัน

ดังนั้นพวกเราควรไปเจอพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเราไม่คิดจะร่วมมือกับพวกเขา และพวกเราก็ไม่ควรทำให้คนอื่นมาว่าตระกูลซูไม่ยุติธรรม

การทำธุรกิจก็จะเป็นแบบนี้

ถึงแม้พวกเราจะแอบลับมีดให้คมๆ และเตรียมจะไปกรีดเลือดกินเนื้อของอีกฝ่าย แต่ก็ยังต้องไปพบเจอพวกเขาอย่างสุภาพ และให้ความสนิทสนมกับพวกเขาเหมือนเป็นพี่น้อง ถึงแม้จะเป็นการเสแสร้งก็ตาม