ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1644
แผนกต้อนรับตกใจกับท่าทางที่น่ากลัวของเขา และพูดอย่างติดๆ ขัดว่า “ท่านผู้ชายคนนี้ ต้องขออภัยจริงๆ! ผู้ช่วยของแขกผู้มีเกียรติทั้งสองได้บอกกับเราอย่างชัดเจนแล้วว่า แขกผู้มีเกียรติทั้งสองไม่มีเวลาพบคุณจริงๆ ดังนั้นได้โปรดอย่าทำให้เราต้องลำบากเลย.......”
ความมั่นใจในตนเองที่แข็งแกร่งแต่เดิมของมัตสึโมโตะ โยชิโตะ ถูกหญิงสาวแผนกต้อนรับคนนี้บดขยี้จนแตกเป็นผงทันที!
เขาดุด่าอย่างบ้าคลั่งว่า “ผมชื่อมัตสึโมโตะ โยชิโตะ ไม่ใช่ท่านผู้ชายคนนี้! คุณเข้าใจไหม?”
หญิงสาวที่แผนกต้อนรับเดินถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความตกใจ “ต้องขออภัยจริงๆ คุณมัตสีโมโตะ ฉันก็แค่บอกต่อคำตอบจากแขกให้คุณเท่านั้น ได้โปรดให้อภัยฉันด้วยเถอะ......”
ในล็อบบี้ มีคนจำนวนมากกำลังมองดูมัมัตสึโมโตะ โยชิโตะและกระซิบ
คนเหล่านี้กระซิบเป็นกลุ่มสองคนสามคน แม้ว่าจะไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด แต่จากสีหน้าของพวกเขา มัตสึโมโตะ โยชิโตะก็สามารถเห็นได้ว่า พวกเขาทั้งหมดกำลังหัวเราะเยาะตัวเองอยู่!
เขาหยิ่งผยองมาโดยตลอด โดยคิดว่าในแง่ของความสามารถ ตัวเองก็เป็นตำแหน่งสูงสุดในบรรดาบริษัทรุ่นใหม่ของญี่ปุ่น
แต่กลับไม่คิดเลยว่า ตัวเองคิดริเริ่มที่จะมาขอพบ แต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจที่จะพบเขาเลยด้วยซ้ำ!
เรื่องนี้ทำให้มัตสึโมโตะ โยชิโตะรู้สึกขุ่นเคืองอยู่ในใจอย่างมาก
มัตสึโมโตะ โยชิโตะกำหมัด และกัดฟันแน่น ร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ
ยิ่งคนที่มีความมั่นใจ และหยิ่งผยองมากเท่าไหร่ ความอดทนทางจิตใจของพวกเขาก็จะยิ่งแย่ลง
ยิ่งคนรู้สึกว่าทุกคนต้องมองตัวเองสูงมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งกลัวการถูกดูถูกจากคนอื่นมากขึ้นเท่านั้น
มัตสึโมโตะ โยชิโตะก็เป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัดที่สุด
ผู้ช่วยอดไม่ได้ที่จะโน้มน้าวเขา “เจ้านาย คนในตระกูลซูคงต้องรู้สึกว่า ความแข็งแกร่งของเราโดยรวม ยังคงอ่อนกว่าตระกูลทากาฮาชิและตระกูลอิโตะทั้งสองตระกูลอย่างมาก ดังนั้นจึงจัดให้พวกเขาเป็นทางเลือก ไม่อยากจะเสียเวลากับพวกเรา แต่นี่ก็คงเป็นการสูญเสียของพวกเขา!”
มัตสึโมโตะ โยชิโตะเงียบไปสักพัก ด้วยดวงตาที่แดงก่ำ กัดฟันของเขาและกล่าวว่า “อยากจะเลือกหนึ่งในสองระหว่างทากาฮาชิและอิโตะใช่ไหม? ดีมาก! ในเมื่อพวกเขาไม่ไว้หน้า ก็อย่าโทษผมโหดร้ายเกินไป ในครั้งนี้ มันจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะเอาชนะตระกูลทากาฮาชิและอิโตะพอดี!”
ผู้ช่วยถามด้วยความประหลาดใจว่า “เจ้านาย คุณ........ นี่คุณหมายความว่าอย่างไร? ทำไมผมถึงฟังไม่เข้าใจเลย.......”
มัตสึโมโตะ โยชิโตะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาด้วยท่าทางที่ชั่วร้ายว่า “คุณไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ทำตามที่ผมสั่งก็พอแล้ว!”
ผู้ช่วยพูดทันทีว่า “เจ้านาย คุณสั่งมาได้เลยครับ!”
มัตสึโมโตะ โยชิโตะพูดอย่างเย็นชาว่า “เรื่องแรก ผมจะเขียนเช็คจำนวนเงินยี่สิบล้านดอลลาร์ออกมาใบหนึ่ง คุณเอาไปหาผู้นำของตระกูลอิงะ และบอกเขาว่านี่เป็นเพียงแค่เงินมัดจำเท่านั้น ถ้าเขามีความสนใจ ก็มาคุยกับผมที่บ้าน ถ้าเขาไม่สนใจ เงินนี้ก็ถือว่าเป็นของขวัญที่ผมมอบให้กับเขาแล้วกัน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...