ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1645
อีกไม่นาน สายการผลิตยาของบริษัทผลิตยาโคบายาในนาโงยะก็จะสามารถผลิตยากระเพาะจิ่วเสวียนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมได้ในไม่ช้า
สาเหตุหลักเป็นเพราะ บริษัทผลิตยาโคบายาเป็นบริษัทยาชั้นนำในเอเชียอยู่แล้ว และสายการผลิตของบริษัทนั้นก้าวหน้ามาก ซึ่งล้ำหน้ากว่าของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน
ดังนั้น การที่สายการผลิตของพวกเขาเปลี่ยนไปผลิตยากระเพาะจิ่วเสวียน ตราบใดที่สูตรและวัสดุยาถึงที่ ก็แทบจะไม่มีความยากลำบากใดๆ เลย
หลังจากที่สายการผลิตเข้าสู่การทำงานปกติ เย่เฉินก็ออกจากนาโงยะ และมุ่งหน้าไปยังโอซาก้าพร้อมกับกลุ่มคนที่มาด้วยกัน
เนื่องจากมีเกียวโต อยู่ระหว่างกลางนาโงยะและโอซาก้า ดังนั้นตามแผนเดิมของเย่เฉิน หลังจากที่กิจการของนาโงยะสิ้นสุดลง เขาวางแผนที่จะไปเกียวโต และพบกับอิโตะ นานาโกะ
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้มีนินจาสามคนเดินตามตลอดทาง และเขาไม่อยากจะพาสามคนนี้ไปที่เกียวโตด้วย
ดังนั้น เขาจึงวางแผนที่จะกำจัดสามคนนี้ในโอซาก้า และหลังจากจัดการปัญหาทั้งหมดแล้ว เขาก็ไปหาอิโตะ นานาโกะอีกครั้ง
หลังจากตัดสินใจครั้งนี้ เขาก็รู้สึกเสียใจอยู่บ้าง
แต่เดิมคิดว่าจะได้เจอกับอิโตะ นานาโกะเร็วกว่านี้ แต่ไม่คิดว่าจะต้องรอจนกว่าจะสิ้นสุดการเดินทางในญี่ปุ่นในครั้งนี้
เย่เฉินกังวลเกี่ยวกับร่างกายของเธอมากขึ้น และไม่รู้ว่าตอนนี้อาการบาดเจ็บของดธอเป็นอย่างไรบ้าง
เมื่อเย่เฉินออกจากนาโงยะ เขาก็พบว่านินจาสามคนของฟูจิบายาชิ มาสะ ดูเหมือนจะไม่ค่อยเปิดเผยมากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
พวกเขาเพิ่มระยะทางห่างการติดตามเย่เฉินเป็นสองเท่า ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เขาอย่างสิ้นเชิง ด้านหนึ่งดูเหมือนว่าพวกเขากำลังขว้างหนูไปโดยไม่ทราบที่อยู่ของฟูจิบายาชิ โอตะ และในทางกลับกันเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าเป็นใครแอบเล็งไปที่พวกมันอยู่ ดังนั้นจึงระมัดระวังมากขึ้น
แม้ว่าพี่น้องสองคนก็จะสุภาพ และจริงจังเช่นกัน และพวกเขาพูดคุยกันอย่างครอบคลุมมาก นางาฮิโกะ อิโตะก็รู้สึกเสมอว่า ลึกๆ ในใจของพวกเขา ไม่ได้ใส่ใจกับความร่วมมือในครั้งนี้มากนัก
ในการประชุม เขาเสนอที่จะได้รับสามสิบห้าเปอร์เซ็นต์ส่วนแบ่งในความร่วมมือ แต่เดิมเขาอยากจะเหลือพื้นที่ให้อีกฝ่ายได้ต่อรองอีห้าเปอร์เซ็นต์ และให้อีกฝ่ายกดลงเป็นสามสิบเปอร์เซ็นต์ก็จะสามารถตกลงมติกันได้
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดคิดว่าซูจือเฟยพูดออกมาหนึ่งประโยคโดยตรง “คุณอิโตะ จากความคิดเห็นของเราตระกูลซูมาพูด ถ้ามากกว่ายี่สิบเปอร์เซ็นต์ เราจะไม่มีทางพิจารณาอย่างแน่นอน”
“อะไรนะ?!”
นางาฮิโกะ อิโตะตกตะลึงในทันที และอุทานอยู่ในใจ “ยี่สิบเปอร์เซ็นต์? นี่มันเกินไปหรือเปล่า!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...