ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 165

บทที่165หลงรักเย่เฉิน（1）

เวลานี้ ต่งรั่งหลินเหมือนกับโดนฟ้าผ่าลงมากลางหัว

เธอมองดูเย่นเฉินที่เต็มไปด้วยไอสังหาร ในใจกลัวสุดขีด ขณะเดียวกันส่งให้เธอตกอยู่ในภวังค์แห่งความขัดแย้ง

ซึ่งเย่เฉินไหนเลยจะล่วงรู้ ต่งรั่งหลินได้ล่วงรู้ว่าตนเป็นใคร

เขาจัดการนักเลงสองหัวไม้ได้อย่างราบคาบ มุมปากยิ้มด้วยสีหน้าเย็นชา

นักเลงสองหัวไม้อะไรกัน ชื่อเสียงจอมปลอมเหมือนพวกนิยายกำลังภายใน แต่ความจริงแล้ว เป็นเพียงแค่สุนัขนอนตายข้างถนนเท่านั้น

แต่ว่า ในสายตาของจางเอ้อเหมาแล้ว สีหน้าเขาหวาดกลัวอย่างมาก

นักเลงสองหัวไม้อยู่ในวงการมาหลายปี สองมือสังหารคนมานับไม่ถ้วน ไม่เคยพ่ายแพ้เลยสักครั้ง

ทั่วทั้งหนานเจียงต่างก็โจษจันในความร้ายกาจของเขา

แต่ว่า ความสามารถอันร้ายกาจของเขาทั้งสอง กลับตายภายในสองกระบวนของเย่เฉินเท่านั้น ยากที่จะให้เขาเชื่อ

พูดไปแล้ว ความสามารถของอาจารย์เย่ สามารถครองตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งเจียงหนานได้ทีเดียว?!

ในเวลานั้น เย่เฉินมองไปที่ร่างไร้ชีวิตของคนทั้งสอง จากนั้นก็หันหลังกลับไป มองเห็นสีหน้าต่งรั่งหลินตกตะลึง จึงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า: “รั่งหลิน ครั้งนี้พี่ร่วมสำนักคุณจ้างวานคนมาฆ่าคุณไม่สำเร็จ คิดว่าจะต้องทำอีกครั้ง ผมแนะนำว่าระยะนี้คุณก็ระวังตัวหน่อย ควรจ้างคนคุ้มกันไว้เป็นการดี เตรียมการรับมือไว้ล่วงหน้า”

สายตาสับสนที่อัดแน่นภายในใจของต่งรั่งหลินมองดูเย้ฉิน ครู่หนึ่งก็สูดหายใจเข้าเพื่อควบคุมอารมณ์ กัดริมฝีปากเบา ๆ พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า: “แต่ว่าในเวลาที่เร่งด่วนเช่นนี้ จะหาคนคุ้มกันที่เหมาะสมได้อย่างไร......”

ภายในใจต่งรั่งหลินขณะนี้สับสนอลหม่านขัดแย้งกันอย่างหนัก