ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 166
บทที่166หลงรักเย่เฉิน（2）
ดังนั้น นี่ก็หมายความว่า ตนเองหลงรักเย่เฉิน ไม่ได้ผิดต่อเพื่อนสนิทเลย?
บางทีถ้าหากตนเองสามารถอยู่กับเย่เฉิน สำหรับเพื่อนสนิทแล้วอาจเป็นการช่วยเหลือเขาก็ได้!
คิดถึงตรงนี้ เธอถึงกับสุขใจพูดกับเย่เฉินว่า: “งั้นก็รบกวนคุณแล้วล่ะ เย่เฉิน”
เย่เฉินยิ้มตอบออกไปเบา ๆ ว่า: “ไม่รบกวนเลย”
รอยยิ้มของเขาครั้งนี้ ทำให้หัวใจของต่งรั่งหลินถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะ
สติสัมปชัญญะบอกเธอว่า เย่เฉินเป็นสามีของเพื่อนสาวคนสนิท ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นได้ แต่ว่าด้วยแรงกระตุ้นทางอารมณ์นั้นกลับทำให้ต่งรั่งหลินอดกลั้นไม่อยู่ที่จะมีความคิดแปลกประหลาด
เย่เฉินไม่ล่วงรู้ถึงความคิดของต่งรั่งหลินเลยแม้แต่น้อย จึงบอกหมายเลขโทรศัพท์ของให้กับต่งรั่งหลิน
ขณะนั้นเอง จางเอ้อเหมาเดินมาข้างหน้า พูดด้วยน้ำเสียงแกมประจบว่า: “อาจารย์เย่ ท่านร้ายกาจมาก พวกโจรชั่วนักเลงสองหัวไม้เจิ้นหนานต่อสู้กับท่านได้ไม่เกินหนึ่งกระบวนท่า ผมจางเอ้อเหมาขอกราบแทบเท้านับถือนับถือ ท่านเป็นเทพเซียนมาเกิดจริง ๆ”
ขณะที่พูด จางเอ้อเหมาก็คุกเข่ากราบลงบนพื้นอย่างไม่ลังเล
เย่เฉินมองเห็นท่าทางนอบน้อมให้เกียรติ จงใจถามกลับไปว่า: “ผมว่านะจางเอ้อเหมา เมื่อกี้คุณวิ่งไปไหน? หรือกลัวว่าผมสู้นักเลงสองหัวไม้เจิ้นหนานไม่ได้?”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่!” จางเอ้อเหมาถึงกับหน้าถอดสี อธิบายอย่างลนลานว่า: “อาจารย์เย่ท่านเข้าใจผิดแล้ว ผมจะสงสัยฝีมือของท่านไปทำไม เพียงแต่เมื่อกี้สมองผมสับสน ท่านโปรดอย่าได้ใส่ใจเลย......”
พูดจบ จางเอ้อเหมาก้มศีรษะกับพื้น พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า: “อาจารย์เย่ ท่านคือมังกรในกลุ่มชน! ผมเอ้อเหมายอมรับด้วยกายและใจ! แต่นี้ต่อไปผมจางเอ้อเหมาจะไม่ร้องขอต่อฟ้าดิน จะคำนับอาจารย์เพียงคนเดียวเท่านั้น!”
เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า: “เรื่องนี้คุณรู้คนเดียวก็พอแล้ว ไม่ต้องไปบอกตระกูลเย่ ไม่งั้นผมจะไม่ให้อภัยคุณ!”
เฉินจื๋อข่ายเชื่อฟังคำสั่งของเย่เฉิน ตอบรับด้วยความนอบน้อมว่า: “ขอรับคุณชาย ผมจะรูดซิปปากให้สนิท เดี๋ยวจะส่งคนไปจัดการเรื่องของท่านทันที”
เย่เฉินตอบรับด้วยความพอใจ จากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ เดินขึ้นไปบนรถ
เปิดประตู เย่เฉินนั่งตำแหน่งคนขับรถ สตาร์ทเครื่องด้วยท่าทางเรียบเฉย ราวกับว่าการฆ่าคนเมื่อครู่นี้ เป็นสุนัขข้างถนนจริง ๆ ต่งรั่งหลินนั่งแถวหลัง ดวงตาที่งดงามทั้งสองของเธอจ้องมองเย่เฉินอยู่เงียบ ๆ
ดวงตาของเธอ มีแรงปรารถนาที่เปล่งประกายระยิบระยับ พินิจอย่างละเอียด ภายในดวงตานั้นเป็น แววตาที่ทั้งรักและชื่นชม!
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...