ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 166

บทที่166หลงรักเย่เฉิน（2）

ดังนั้น นี่ก็หมายความว่า ตนเองหลงรักเย่เฉิน ไม่ได้ผิดต่อเพื่อนสนิทเลย?

บางทีถ้าหากตนเองสามารถอยู่กับเย่เฉิน สำหรับเพื่อนสนิทแล้วอาจเป็นการช่วยเหลือเขาก็ได้!

คิดถึงตรงนี้ เธอถึงกับสุขใจพูดกับเย่เฉินว่า: “งั้นก็รบกวนคุณแล้วล่ะ เย่เฉิน”

เย่เฉินยิ้มตอบออกไปเบา ๆ ว่า: “ไม่รบกวนเลย”

รอยยิ้มของเขาครั้งนี้ ทำให้หัวใจของต่งรั่งหลินถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะ

สติสัมปชัญญะบอกเธอว่า เย่เฉินเป็นสามีของเพื่อนสาวคนสนิท ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นได้ แต่ว่าด้วยแรงกระตุ้นทางอารมณ์นั้นกลับทำให้ต่งรั่งหลินอดกลั้นไม่อยู่ที่จะมีความคิดแปลกประหลาด

เย่เฉินไม่ล่วงรู้ถึงความคิดของต่งรั่งหลินเลยแม้แต่น้อย จึงบอกหมายเลขโทรศัพท์ของให้กับต่งรั่งหลิน

ขณะนั้นเอง จางเอ้อเหมาเดินมาข้างหน้า พูดด้วยน้ำเสียงแกมประจบว่า: “อาจารย์เย่ ท่านร้ายกาจมาก พวกโจรชั่วนักเลงสองหัวไม้เจิ้นหนานต่อสู้กับท่านได้ไม่เกินหนึ่งกระบวนท่า ผมจางเอ้อเหมาขอกราบแทบเท้านับถือนับถือ ท่านเป็นเทพเซียนมาเกิดจริง ๆ”

ขณะที่พูด จางเอ้อเหมาก็คุกเข่ากราบลงบนพื้นอย่างไม่ลังเล

เย่เฉินมองเห็นท่าทางนอบน้อมให้เกียรติ จงใจถามกลับไปว่า: “ผมว่านะจางเอ้อเหมา เมื่อกี้คุณวิ่งไปไหน? หรือกลัวว่าผมสู้นักเลงสองหัวไม้เจิ้นหนานไม่ได้?”

“ไม่ใช่ ไม่ใช่!” จางเอ้อเหมาถึงกับหน้าถอดสี อธิบายอย่างลนลานว่า: “อาจารย์เย่ท่านเข้าใจผิดแล้ว ผมจะสงสัยฝีมือของท่านไปทำไม เพียงแต่เมื่อกี้สมองผมสับสน ท่านโปรดอย่าได้ใส่ใจเลย......”

พูดจบ จางเอ้อเหมาก้มศีรษะกับพื้น พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า: “อาจารย์เย่ ท่านคือมังกรในกลุ่มชน! ผมเอ้อเหมายอมรับด้วยกายและใจ! แต่นี้ต่อไปผมจางเอ้อเหมาจะไม่ร้องขอต่อฟ้าดิน จะคำนับอาจารย์เพียงคนเดียวเท่านั้น!”