ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1661

เมื่อตอนที่อิโตะ นานาโกะเงยหน้าขึ้นไปทางท้องฟ้าในใจก็คิดถึงเย่เฉิน

เย่เฉินที่ซ่อนตัวอยู่บนกำแพงรั่ว ในที่สุดก็เห็นร่างนั้นที่เคลื่อนไหว ในลานบ้านด้านล่าง

เขาเดินเลี่ยงบอดี้การ์ดของอิโตะ นานาโกะ ขณะที่เดินรอบคฤหาสน์ของตระกูลอิโตะครึ่งหนึ่งรอบบนกำแพงรั่ว ถึงได้เห็นอิโตะ นานาโกะที่ในใจเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลา

เมื่อเห็นอิโตะ นานาโกะใส่ชุดกิโมโนกับทรงผมเกล้าอยู่ ในใจของเย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนหายใจ: “ว่ากันว่าอิโตะ นานาโกะเป็นมาตรฐานของยามาโตะนาเดชิโกะ ไม่มีการกล่าวเกินจริงอย่างแน่นอน เธอเป็นผู้หญิงประเทศญี่ปุ่นที่สวยและสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่ตัวเองเคยเจอมาก่อน”

เพียงแต่ว่า รถเข็นที่อยู่ใต้ร่างของอิโตะ นานาโกะนั้น ทำให้ในใจของเย่เฉินค่อนข้างทอดถอนหายใจ

เดิมทีเธอสามารถที่จะไม่เข้าร่วมในรอบชิงชนะเลิศกับฉินเอ้าเสวี่ยนครั้งนั้น และสามารถยอมแพ้และจบการแข่งขันในระหว่างการแข่งขันได้ แต่เธอมุ่งมั่นจะสู้จนถึงที่สุด ถึงได้ทำให้ร่างกายได้รับบาดเจ็บสาหัส

ในขณะนี้ เย่เฉินอยากจะกระโดดจากกำแพงรั่วในทันทีและไปที่ข้างกายของเธอและพบหน้ากับเธอ แต่เมื่อคิดว่าตัวเองใช้วิธีการนักย่องเบาแบบนี้ ปรากฏตัวตรงหน้าของเธออย่างกะทันหัน อาจจะกระอักกระอ่วนไม่มากก็น้อย

ถ้าหากตัวเองทำให้เธอตกใจ ตัวเองควรจะอธิบายอย่างไร?

ถ้าเธอถามว่าตัวเองมาทำไม ตัวเองควรจะอธิบายอย่างไร?

เย่เฉินที่มีคุณสมบัติทางจิตใจที่ยอดเยี่ยมมาโดยตลอด ในขณะนี้ก็สองจิตสองใจลังเลขึ้นมา

ในขณะเดียวกัน ในโตเกียวซึ่งอยู่ห่างไปหลายร้อยกิโลเมตร

มัตสึโมโตะ โยชิโตะที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด ยังคงดำเนินเกมที่โหดร้ายของเขาต่อไป

เขาบีบบังคับให้ลูกน้องของซูจือเฟยกับซูจือหยูสองคนพี่น้องรอโอกาสไปด้วย มาฆ่าคนแล้วโยนความผิดไปด้วย อีกด้านหนึ่งก็ให้ผู้คน อยู่ในโตเกียวเริ่มแผนการรอบใหญ่ไปด้วย