ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1670
อิโตะ นานาโกะถามเย่เฉินว่า: “เย่เฉินซัง งั้นจากนี้ไปฉันยังมีโอกาสได้พบคุณอีกมั้ย?”
เย่เฉินพยักหน้า: “มีสิ ตอนนี้ฉันทำธุรกิจส่วนหนึ่งไว้ที่ประเทศญี่ปุ่น จากนี้ไปไม่แน่ฉันอาจจะมาที่นี่บ่อยๆ”
“งั้นก็ดีมาก!”อิโตะ นานาโกะพูดด้วยความดีใจว่า: “เย่เฉินซัง คุณสามารถรับปากฉันเรื่องหนึ่งได้มั้ย?”
เย่เฉินตอบอือคำหนึ่ง: “คุณพูดมา”
อิโตะ นานาโกะรีบพูดว่า: “ฉันหวังว่าทุกครั้งที่คุณมาประเทศญี่ปุ่น ก็สามารถที่จะบอกกับฉัน ถ้าหากคุณสะดวก หวังว่าคุณจะอนุญาตให้ฉันไปพบคุณ!”
“อีกอย่าง ถ้าหากฉันไปที่ประเทศจีน ถ้าหากเย่เฉินซังก็สะดวกพอดี ก็ได้โปรดอนุญาตให้ฉันไปพบคุณ ได้มั้ย?”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “ไม่มีปัญหา ฉันรับรับปากคุณ”
อิโตะ นานาโกะก็ร้องเสียงดังกึกก้องเหมือนกับเด็กผู้หญิง: “งั้นจากนี้ไปฉันก็จะได้เจอเย่เฉินซังบ่อยๆแล้ว!”
เย่เฉินสัมผัสได้ถึงรอยยิ้มอันแสนหวานของเธอ น้ำเสียงก็กลายเป็นอ่อนโยนขึ้นมา และพูดด้วยรอยยิ้ม: “เอาล่ะ ฉันส่งคุณกลับไปที่ห้องก่อน เดี๋ยวจะช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของคุณ”
ในไม่ช้า เย่เฉินภายใต้การชี้นำของอิโตะ นานาโกะ ได้เข็นรถเข็นของเธอ และส่งเธอกลับไปที่ห้องส่วนตัวของเธอ
ในห้องของอิโตะ นานาโกะ มีการจัดวางแบบคลาสสิกสไตล์ญี่ปุ่นทั่วๆไป พื้นของตัวบ้านทั้งหลังทำจากไม้ธรรมชาติ สะอาดเป็นระเบียนที่สำคัญสไตล์เรียบง่ายหรูหรา
มีโต๊ะน้ำชาญี่ปุ่นวางอยู่บนพื้นในห้องหนึ่งตัว ยังมีโต๊ะเขียนหนังสือและโต๊ะจัดดอกไม้สไตล์ญี่ปุ่น บนผนังห้อง ยังมีผลงานศิลปะการเขียนอักษรด้วยพู่กัน ทั้งหมดอิโตะ นานาโกะแทบจะเขียนด้วยตัวเอง
เย่เฉินส่งเธอไปในห้อง ประคองเธอเดินเข้าไปในห้องนอน
เพื่อป้องกันไม่ให้อิโตะ นานาโกะล้มลง เย่เฉินจับมือของเธอไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งประคองเอวของเธอไว้ การสัมผัสที่ใกล้ชิดขนาดนี้ ในขณะเดียวกันก็ทำให้หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น และก็ทำให้แก้มทั้งสองของอิโตะ นานาโกะแดงขึ้น
เย่เฉินก็ประคองอิโตะ นานาโกะแบบนี้ ภายใต้ตามความต้องการของเธอ ประคองเธอนั่งลงบนฟูกที่โต๊ะน้ำชา
เย่เฉินพยักหน้า นั่งขัดสมาธิอยู่บนฟูกตรงหน้าเธอ
อิโตะ นานาโกะตีชาเขียวไปด้วย พูดกับเขาไปด้วยว่า: “พิธีชงชาญี่ปุ่นอาจไม่เหมือนกับพิธีชงชาจีน ชาของที่นี่ชงด้วยผงชาเขียว ไม่รู้ว่าเย่เฉินพอจะดื่มได้มั้ย”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “ตอนเด็กเคยลิ้มลองรสชาติของพิธีชงชาญี่ปุ่นกับพ่อแม่ ฉันรู้สึกโอเคเลยทีเดียว”
อิโตะ นานาโกะพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม: “งั้นก็ดี!”
ขณะที่พูด อิโตะ นานาโกะกำลังชงชาให้เย่เฉิน เย่เฉินขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน ลดน้ำเสียงลงแล้วพูดกับเธอว่า: “มีคนปีนกำแพงเข้ามาอีกแล้ว!”
“หา?!”อิโตะ นานาโกะเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ: “ใช่พวกเดียวกันกับหลายคนเมื่อกี้นี้มั้ย?”
เย่เฉินส่ายหน้า: “ยังไม่รู้ แต่ว่าอีกฝ่ายมีเพียงคนเดียว อาจไม่ได้มาทำร้ายคุณ เดี๋ยวคุณพูดจาส่งเดช แผนซ้อนแผน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...