วินาทีที่ซูจือหยูถูกเปิดหัวออกมานั้น เย่เฉินก็จำเธอได้ในทันที
เขาอดไม่ได้จะพูดในก้นบึ้งหัวใจอย่างไม่ชอบ: “ผู้หญิงคนนี้ คือผู้หญิงคนนั้นที่นั่งอยู่ในรถโรลส์รอยซ์ของทากาฮาชิ เอคิจิไม่ใช่เหรอ? ตอนนั้นตอนที่ฉันสั่งสอนทากาฮาชิ เอคิจิ เธอยังถกเถียงกับฉัน คาดไม่ถึงว่าจะถูกคนลักพาตัวมาที่นี่ ที่สำคัญดูเหมือนว่ายังจะฆ่าเธอ ต่อนั้นโยนความผิดให้นางาฮิโกะ อิโตะด้วย ดูเหมือนว่าภูมิหลังของผู้หญิงคนนี้จะใหญ่ทีเดียว!”
ซูจือหยูในเวลานี้ ในปากยังถูกยัดด้วยผ้าขนหนูผืนหนึ่ง ดังนั้นเธอครวญครางอยู่นาน ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้สักคำอย่างแท้จริง
ดังนั้น หัวหน้านินจาอิงะคนนั้นก็ยื่นมือออกมาดึงผ้าขนหนูออกจากปากของเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ฉันให้โอกาสเธอครั้งหนึ่ง มีอะไรอยากจะพูดก็พูด”
ดวงตาของซูจือหยูเต็มไปด้วยความสยดสยอง แต่กลับฝืนบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ลงมา และพูดอย่างสั่นเทา: “ปล่อยฉันและพี่ชายของฉัน ต้องการเงินเท่าไหร่นายมาตัวเลขมา คนอื่นให้นายเท่าไหร่ ฉันให้สิบเท่า!”
หัวหน้าคนนั้นแสยะยิ้ม: “พูดเรื่องนี้ไปก็ไม่เข้าท่า กฎของตระกูลนินจาประเทศญี่ปุ่น ก็คือต้องจงรักภักดีต่อนายจ้าง มีเพียงแต่จงภักดีต่อนายจ้างเท่านั้น ตระกูลนินจาถึงจะเป็นที่โปรดปรานของตระกูลใหญ่ ไม่อย่างนั้น เกิดตระกูลใหญ่มีความสงสัยต่อความจงรักภักดีของนินจา นินจาทั้งหมดในประเทศญี่ปุ่นก็จะตกงาน ถึงเวลานั้น พวกเราก็จะกลายเป็นศัตรูสาธารณะของนินจาในประญี่ปุ่นทั้งหมด ต่อให้เธอจะให้เงินฉันมากแค่ไหน ฉันก็ไม่มีชีวิตได้ใช้จ่าย!”
ซูจือหยูแทบรอไม่ไหวที่จะพูดว่า: “งั้นพวกนายก็สามารถไปที่ประเทศจีนได้! ฉันให้พวกนายหนึ่งพันล้านดอลลาร์สหรัฐ เพียงพอสำหรับที่พวกนายจะใช้ชีวิตตลอดชาติอย่างสะดวกสบายในประเทศจีนแล้ว! ไม่ต้องฆ่าแกงเพื่อคนอื่นอีก!”
หัวหน้าคนนั้นตกตะลึง และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “สาวน้อย คาดไม่ถึงว่าเธอจะมีเงินมากจริงๆ หนึ่งพันล้านดอลลาร์สหรัฐ เป็นเงินก้อนใหญ่จริงๆ ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเธอสามารถเอาเงินมากมายขนาดนี้ออกมาได้มั้ย ต่อให้เธอเอาออกมาได้ เมื่อกี้นี้ฉันก็บอกแล้วว่า ฉันไม่มีชีวิตได้ใช่จ่าย ต่อให้เธอให้ฉันหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ ฉันก็ยังจะถูกนินจาประเทศญี่ปุ่นไล่ฆ่าไปชั่วชีวิต ข้อตกลงนี้ไม่คุ้มค่า”
ซูจือหยูอ้าปากพูดว่า: “งั้นนายคิดว่า นายฆ่าฉันแล้วก็ไม่มีคนไล่ฆ่านายเหรอ? ฉันจะบอกนายให้ ถ้านายฆ่าฉันแล้ว ตระกูลของฉันจะไล่ฆ่านายทุกวิถีทางอย่างแน่นอน! ถึงเวลานั้น ไม่ว่านายจะมีเงินเท่าไหร่ นายก็ไม่มีชีวิตได้ใช้!”
“ไม่ๆๆๆ”คนคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันเตรียมตัวจะฆ่าเธอจริงๆ แต่ว่า หลังจากที่ฉันเตรียมตัวฆ่าเธอแล้ว โยนความผิดให้ตระกูลอิโตะ ถึงยังไงระหว่างพวกเธอก็มีเรื่องการร่วมลงทุนที่ไม่ลงรอยกันอยู่บ้างแล้ว ถึงเวลาไม่ว่าจะเป็นกรมตำรวจนครบาล หรือว่าตระกูลที่อยู่เบื้องหลังของเธอ ก็จะถือว่านางาฮิโกะ อิโตะเป็นคนบงการที่อยู่เบื้องหลังการฆ่าพวกเธอสองคน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...