ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1675
เมื่อเสียงของเย่เฉินดังขึ้นอย่างกะทันหัน นินจาที่ได้รับการฝึกมาอย่างดีจำนวนมาก ทั้งหมดต่างก็ตกตะลึงกับเสียงของเขา!
ใครก็คาดไม่ถึงว่า คนที่แอบสะกดรอยได้ดีที่สุดอย่างพวกเขา ก็จะถูกอื่นคนตามมาด้วย!
ที่สำคัญ ก่อนหน้าที่คนคนนี้จะพูด ไม่มีใครรับรู้ถึงการมีอยู่ของเขา!
ท่านนินจาใหญ่อิงะที่เป็นหัวหน้าก็ชักคะนุอิออกมาแทบจะในทันที มองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง และถามอย่างประหม่าว่า: “ใครน่ะ?! ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!”
ในเวลานี้เย่เฉินกระโดดลงจากกำแพงรั่ว คนก็พังหน้าต่างเข้ามา ทิ้งเศษแก้วที่แตกเต็มพื้น
ช่วงเวลาที่ซูจือหยูเห็นเย่เฉิน คนทั้งคนราวกับถูกฟ้าผ่า!
เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ในเวลาแบบนี้ยังมีคนมาช่วยตัวเอง ยิ่งอยากไม่เชื่อว่า คนที่มาช่วยตัวเอง จะเป็นผู้ชายจีนที่ตัวเองเจอที่ถนนในโตเกียวคนนั้น!
ที่สำคัญ ตอนนั้นตัวเองยังเพราะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นมาก่อน ทำให้เขาขุ่นเคืองใจ!
เย่เฉินในเวลานี้ กำลังยืนตัวตรงอยู่ที่หน้าต่างที่แตก ในสายตาของเธอ เย่เฉินที่อยู่ตรงหน้าไม่เพียงแค่หล่อ แต่ราวกับเป็นพระเจ้าลงมาโปรด!
ลมหนาวที่รุนแรงพัดเข้ามาจากหน้าต่างที่แตก พัดผมและเสื้อผ้าของเย่เฉินจนปลิว ในสายตาของเธอ ก็มีความรู้สึกของการเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ในภาพยนตร์ศิลปะการต่อสู้
เพียงแต่ว่า ความสนใจของเย่เฉินในเวลานี้ ไม่ได้อยู่ที่บนตัวของซูจือหยู
เขาจ้องมองท่านนินจาใหญ่อิงะด้วยสายตาที่เย็นชา และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ฉันยังคิดว่านินจาประเทศญี่ปุ่นจะมีเกียรติศักดิ์มากแค่ไหน ที่แท้ก็เป็นกลุ่มพวกเสเพล! พวกแกรังแกผู้หญิงประเทศญี่ปุ่นยังพอทนไปได้ รังแกผู้หญิงประเทศจีนของพวกเรา ก็คือรนหาที่ตาย!”
นินจาอีกหลายคนในตระกูลอิงะทยอยถอยหลังไปหลายก้าว แล้วจับจ้องมองเย่เฉินและชักคะนุอิออกมา
พวกเขารู้ว่าเย่เฉินสามารถซ่อนตัวอยู่แถวนี้ได้ตลอดโดยไม่ถูกค้นพบ ต้องมีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษอย่างแน่นอน ดังนั้น พวกเขาก็ไม่กล้าบุ่มบ่าม ต่างก็รอการกระทำของท่านนินจาใหญ่อิงะ
ในเวลานี้ท่านนินจาใหญ่อิงะหน้าเขียว!
เขาถูกคนอื่นเรียกว่านินจาใหญ่ ซึ่งหมายถึงนินจาชั้นสูง ไม่ใช่ชื่อของเขา
“รนหาที่ตาย!”
ท่านนินจาใหญ่อิงะโกรธจัดจนผมตั้งชัน!
เขาตะคอก มือทั้งสองจับคะนุอิแน่นในทันที ด้วยพลังมหาศาลพุ่งเข้าไปหาเย่เฉินอย่างรวดเร็ว!
นินจาคนอื่นก็ทยอยลงดาบ พยายามที่จะสับเย่เฉินให้เป็นซอสเนื้อ
เย่เฉินเอือมระอาต่อกลยุทธ์ของนินจาประเทศญี่ปุ่นจริงๆ
ก็เหมือนกลุ่มสุนัขบ้าที่กัดคน กลยุทธ์หลักคือการโจมตีเป็นกลุ่ม
ในสายตาของพวกเขา ถึงยังไงบนคะนุอิก็ถูกทาด้วยสารพิษ ทุกคนก็พุ่งไปโจมตีอย่างหนัก ตราบใดที่มีดาบเล่มหนึ่งบาดผิวของคู่ต่อสู้หนึ่งเซนติเมตร การต่อสู้ในครั้งนี้พวกเขาชนะอย่างแน่นอน
เป็นเวลาหลายพันปี นินจาประเทศญี่ปุ่นได้ใช้เทคนิคดังกล่าวเพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วน เรียกได้ว่าทดลองหลายครั้งยังไงก็ไม่พลาด!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...