ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1677
คำพูดนี้ของเย่เฉิน ทำให้ทุกคนตกใจมากขึ้นในทันที!
พวกเขาตระหนักได้ในเวลานี้ ที่แท้เย่เฉินเมื่อกี้นี้ เพียงแค่ใช้ปลายเท้าเตะเศษกระจกแตกสองชิ้น ก็ตัดกล้ามเนื้อมือทั้งสองของท่านนินจาใหญ่อิงะขาดได้อย่างแม่นยำในทันที!
เตะกระจกกระเด็นไม่ใช่เรื่องยาก
ใช้การเตะเศษกระจกทำร้ายคนก็ไม่ยาก
แต่ที่ยากก็คือ ใช้เศษแก้วที่เตะกระเด็น ตัดกล้ามเนื้อมือของคนคนหนึ่งได้อย่างแม่นยำ นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไปได้!
ยิ่งไปกว่านั้น ท่านนินจาใหญ่อิงะไม่ได้ยืมอยู่ที่นั่นแล้วปล่อยให้อีกฝ่ายโจมตี แต่เป็นพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้ ยังถูกตัดกล้ามเนื้อมือทั้งสองขาดในขณะที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ความแม่นยำนี้เหลือเชื่อจริงๆ!
ที่สำคัญ เย่เฉินแค่มือข้างเดียว ก็สามารถกำราบท่านนินจาใหญ่อิงะได้อย่างสมบูรณ์ ความสามารถนี้ก็เหลือเชื่อมากจริงๆ!
เป็นความแข็งแกร่งที่ผิดปกติแบบไหนกันแน่ สามารถที่จะทำได้ถึงขั้นนี้?! ซูจือหยูก็มองดูด้วยความตกตะลึง!
เย่เฉินในเวลานี้ ท่าทางที่จับท่านนินจาใหญ่อิงะแนบอยู่บนกำแพงด้วยมือข้างเดียว ในสายตาของเธอก็เหมือนราวกับพระเจ้า!
ท่านนินจาใหญ่อิงะในเวลานี้ก็ยังคงพยายามดิ้นรน พยายามที่จะสลัดหลุดพ้นจากการพันธนาการของเย่เฉิน แต่ง่ามมือระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้ข้างขวาเย่เฉิน ก็เหมือนราวกับเหล็กเส้นไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย พละกำลังแข็งแกร่งจนเหลือที่ว่างเพียงเล็กน้อยให้เขายังพอฝืนทนหายใจได้
ท่านนินจาใหญ่พยายามดิ้นรนและถามด้วยน้ำเสียงเล็กน้อยว่า: “แก…แกเป็นใครกันแน่?!”
“ฉันเหรอ?”เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “ฉันเป็นพ่อคนจีนของแกไง”
สีหน้าท่าทางของท่านนินจาใหญ่อิงะดูไม่ดีมาก สีหน้าท่าทางของคนอื่นก็ดูไม่ดีเป็นอย่างมากเช่นเดียวกัน
ท่านนินจาใหญ่อิงะตะโกนเสียงแหบแห้ง: “แกอย่ามาหลอกฉันให้ยาก! หรือว่าแกไม่ได้มาเพื่อช่วยเธอเหรอ?!”
เย่เฉินพูดอย่างใจเย็น: “แน่นอนว่าไม่ใช่! วันนี้ฉันมาที่เกียวโตเพื่อเยี่ยมเพื่อนเก่า นั่นก็คือคุณนานาโกะของตระกูลอิโตะ ปรากฏว่าบังเอิญคนของแกวิ่งไปสำรวจพื้นที่ตระกูลอิโตะพอดี ฉันกลัวว่าจะไม่ดีต่อคุณนานาโกะ ดังนั้นถึงได้ตามอยู่ข้างหลังมาตลอดทางเท่านั้นเอง”
ทันทีที่เย่เฉินพูดออกมา ท่านนินจาใหญ่สีหน้าก็ซีดเผือดในทันที!
เดิมทีเขาคิดว่า เย่เฉินเป็นคนของตระกูลซู หรือว่าเป็นยอดฝีมือที่ตระกูลซูเชิญมา ให้ช่วยซูจือหยูและซูจือเฟย ถ้าอย่างนั้นตัวเองใช้ชีวิตของพวกเขาสองคนพี่น้องมาเป็นเครื่องต่อรอง บางทีอาจจะแลกทางรอดได้หนึ่งทาง
แต่ทว่า ยังไงก็คาดไม่ถึงว่า คนคนนี้จะเป็นเพื่อนอิโตะ นานาโกะ ดังนั้นจะตามคนที่ตัวเองส่งไปสำรวจพื้นที่มาตลอดทาง!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จู่ๆท่านนินจาใหญ่อิงะก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และรีบอ้อนวอนว่า: “คุณผู้ชายท่านนี้ พวกเราไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายคุณอิโตะ พวกเราเพียงแค่อยากจะฆ่าสองคนนี้ ต่อจากนั้นก็โยนความผิดให้นางาฮิโกะ อิโตะเท่านั้นเอง ตั้งแต่ต้นจนจบก็ไม่คิดที่จะทำไม่ดีต่อคุณอิโตะนะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...