ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1678
เย่เฉินแสยะยิ้มพูดว่า: “ตามที่แกพูด ฉันฆ่าคนตามใจชอบสองคน แอบฝังในพื้นหิมะของบ้านแก ก็ไม่ได้มีเจตนาทำร้ายแกและคนในครอบครัวของแกเหรอ?”
ท่านนินจาใหญ่อิงะตกตะลึง เขาที่ต้องการมีชีวิตรอดเป็นอย่างยิ่ง ก็เปิดเผยมัตสึโมโตะ โยชิโตะออกมา: “อันที่จริงพวกเราก็ได้รับมอบหมายไว้วางใจมาคนอื่น คนที่อยากจัดการกับตระกูลอิโตะอย่างแท้จริงคือมัตสึโมโตะ โยชิโตะ ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราเลย…”
เย่เฉินถามกลับว่า: “ตัวของพวกแกเองก็กำลังช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญอยู่แล้ว ตอนนี้ยังบอกกับฉันว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง ความกล้าหาญของนินจาอย่างพวกแก ก็อ่อนหัดขนาดนี้เลยเหรอ?”
ท่านนินจาใหญ่อิงะเก็บกดความอับอายไว้ในใจ และเอ่ยปากพูดว่า: “ฉันเชื่อมั่นในสุภาษิตโบราณในประเทศท่านอยู่อย่างไร้ความหวังดีกว่าตายไป…คุณผู้ชายได้โปรดให้โอกาสด้วย ฉันยินดีที่จะรับใช้คุณ…”
เย่เฉินส่ายหน้า: “รับใช้ฉันเหรอ แกยังมีสิทธิ์ไม่พอ”
พูดแล้ว เขามองไปรอบๆหนึ่งรอบ และพูดอย่างราบเรียบว่า: “พวกแกก็เหมือนกัน เตรียมตัวตายซะ!”
เมื่อท่านนินจาใหญ่อิงะได้ยินสิ่งนี้ ก็ตะคอกด้วยความโกรธมากในทันที: “ลุยพร้อมกันฆ่าเขา! รีบฆ่าเขา! ฆ่าเขาแล้วยังมีโอกาส ไม่อย่างนั้นก็รอตายได้เลย!”
เมื่อทุกคนได้ยิน ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความยำเกรง
พวกเขาก็รู้ดีว่า พลังของเย่เฉินแข็งแกร่งเกินไป ถ้าใช้ความรุนแรงปะทะความรุนแรงกับเขา หรือว่าให้เขาบุกจู่โจมทีละคน ทุกคนต่างก็จะจบเห่ !
วิธีที่ดีที่สุดคือ ก็คือรุมโจมตี ไม่ว่ายังไงก็ตาม พยายามฆ่าด้วยกำลังทั้งหมด สำหรับพวกเขาเหล่านี้จะเหลือรอดสักกี่คน ทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาของแต่ละคน!
ดังนั้น นินจาที่เหลืออีกหกคน แกว่งดาบพุ่งไปทางเย่เฉินอย่างบ้าคลั่ง การแสดงของทุกคนต่างก็น่ากลัวมาก!
ซูจือหยูเห็นผู้คนมากมายโจมตีเย่เฉิน ในใจก็อกสั่นขวัญแขวน!
แต่ทว่า เธอไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมาทั้งนั้น นับประสาอะไรกับพูดเตือนเย่เฉินให้ระวัง เพราะเธอรู้ว่า ตัวเองไม่จำเป็นต้องทำเรื่องที่รบกวนสมาธิของเย่เฉิน
เธอจ้องไปที่เย่เฉินด้วยดวงตาที่ร้อนแรง และบ่นในใจว่า: “วันนี้ ความเป็นความตายของฉัน ทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับผู้ชายที่ยังไม่รู้จักชื่อคนนี้แล้ว!”
ท่านนินจาใหญ่อิงะรู้สึกเจ็บไปทั้งตัว กัดฟันและคร่ำครวญ: “ไอ้โง่! เศษสวะ! ไอ้สารเลว!”
ทันทีที่เสียงลดลง ก็กระอักเลือดและเสียชีวิตกะทันหัน!
หกคนนี้เห็นท่านนินจาใหญ่อิงะถูกพวกเขาฟัน ก็ตกใจจนหน้าซีดเซียว ในขณะนั้น จู่ๆเย่เฉินก็เหวี่ยงศพของท่านนินจาใหญ่อิงะอย่างรุนแรง และเหวี่ยงศพกับดาบทั้งหกเล่มบนร่างกายกระเด็นออกไปด้วยกัน!
นินจาที่เหลืออีกหกคนก็ไม่ทันได้ดึงสติกลับมา รู้สึกเพียงว่าง่ามมือระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้สั่น และคะนุอิก็หลุดจากมือไม่เห็น!
คราวนี้ ทั้งหกก็กลัวจนหน้าถอดสี บางคนก็สูญความตั้งใจที่จะต่อสู้ไปทั้งหมด หันหลังก็จะหนี!
ในขณะนี้ เย่เฉินแสยะยิ้ม: “ในเมื่อพวกแกลงมือแล้ว งั้นต่อไปก็ตาฉันบ้างแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...