ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1679

ทันทีที่คำพูดของเย่เฉินลดลง ผู้คนต่างก็รีบพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว!

ศักยภาพร่างกายกับความเร็วของเขานั้น ไกลจนคนธรรมดาเทียบไม่ได้แล้ว ดังนั้นจึงไม่ให้โอกาสกับนินจาเหล่านี้

ทุกครั้งที่จับได้หนึ่งคน ก็จะชกตรงไปที่หน้าท้องของอีกฝ่ายหนึ่งหมัด ทำให้อีกฝ่ายสูญเสียพลังการต่อสู้กับโอกาสในการหลบหนีทั้งหมด

ในช่วงพริบตาเดียว นินจาทั้งหกคนหนีตายกระจัดกระจาย ทั้งหมดก็โดนต่อยหนึ่งคนก็นอนอยู่บนพื้นหนึ่งคน

ซูจือหยูมองดูจนตกตะลึง!

ในฐานะที่เป็นหลานสาวคนโตของตระกูลซู ก็เป็นหนึ่งในเด็กที่ได้รับการพะเน้าพะนอที่สุด ตั้งแต่เด็กเธอก็ไม่เคยได้สัมผัสกับยอดฝีมือเหล่านั้นที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังตระกูลซู แต่ทว่า ในสายตาของเธอ ความแข็งแกร่งของเย่เฉินนั้นห่างไกลกับคนเหล่านั้นมาก!

สิ่งที่เธอไม่เข้าใจที่สุดคือ ยอดฝีมือซ่อนเร้นที่ตระกูลซูเลี้ยงดูเหล่านั้น อยู่ในประเทศก็เป็นหนึ่งในหมื่นที่จะยากจะท้าทายได้ ในทางทฤษฎีแตะถึงชั้นสูงสุดของศิลปะการต่อสู้แล้ว ทำไมยังมีคนที่แข็งแกร่งมากจนเหลือเชื่ออย่างเย่เฉินอยู่อีก?

การปรากฏตัวของเย่เฉิน ก็ทำให้ยกระดับชั้นสูงสุดของศิลปะการต่อสู้ในใจของเธอขึ้นมากกว่าหนึ่งชั้นในทันที!

เมื่อเห็นกลุ่มนินจานอนคร่ำครวญอยู่บนพื้น ในใจของซูจือหยูก็ตกใจและโล่งใจในเวลาเดียวกัน

เธอรู้ว่า ตัวเองและพี่ชายก็ได้รับความช่วยเหลือในที่สุด

ดังนั้น เธออดไม่ได้ที่จะมองเย่เฉินอย่างตื่นเต้น และอ้าปากพูดว่า: “ผู้มีพระคุณ! วันนี้ขอบคุณมากจริงๆ! ไม่ทราบว่าจะเรียกคุณว่าอย่างไร? ถ้าคุณยินดีที่จะทิ้งชื่อไว้ ฉันจะตอบแทนบุญคุณอันยิ่งใหญ่อย่างสุดกำลังทั้งหมด!”

ในเวลานี้ ในที่สุดเย่เฉินก็หันหน้ามองไปทางซูจือหยู

ซูจือหยูสวยมาก แม้ว่าจะถูกทรมานมัดมือทั้งสองไว้ที่ข้างหลัง ผมสั้นก็ยุ่งเหยินติดอยู่บนใบหน้า แต่ยังไม่สามารถปิดซ่อนความสมบูรณ์แบบของสัมผัสทั้งห้ากับรูปร่างหน้าตาของเธอได้

แต่ทว่า เย่เฉินกลับไม่ค่อยชอบผู้หญิงคนนี้