ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1681

ท่าทางของเย่เฉินได้ทำลายความภาคภูมิใจของซูจือหยูอีกครั้ง

เธอมองด้านข้างใบหน้าของเย่เฉิน กัดริมฝีปากตัวเองอย่างแรงและไม่พูดอะไรอีก หันหลังและเดินออกจากลานบ้านพร้อมกับพี่ชาย

พี่น้องสองคนเดินโซเซออกไป ซูจือเฟยถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ:"จือหยู นินจาพวกนั้น โดนชายหนุ่มคนนั้นจัดการด้วยมือเปล่าใช่ไหม?"

ซูจือหยูพูดอย่างเคร่งขรึม:"ไม่ใช่ชายหนุ่มคนนั้น แต่เป็นผู้มีพระคุณ"

ซูจือเฟยรีบพยักหน้า:"ได้ๆๆ เขาคือผู้มีพระคุณ ดังนั้นนินจาพวกนั้นโดนผู้มีพระคุณจัดการด้วยมือเปล่าใช่ไหม?"

"ใช่"ซูจือหยูพูดอย่างจริงจัง:"ฉันไม่เคยเห็นใครที่แข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อน...นี่เป็นครั้งแรกด้วย..."

ซูจือเฟยจุ๊ปากและพูด:"ถ้าเขาเข้าร่วมกับตระกูลซู และรับใช้ตระกูลซูมันคงเป็นเรื่องที่ดีมากๆ"

"เป็นไปไม่ได้"ซูจือหยูส่ายหัว:"ผู้มีพระคุณมีนิสัยหยิ่งยโส เขาไม่รับใช้ผู้อื่นอย่างแน่นอน และเขาอาจจะเป็นสุดยอดฝีมือของสำนักลับก็ได้ และตระกูลซูก็คงไม่อยู่ในสายตาของเขา"

ซูจือเฟยพูดด้วยความเศร้า:"น่าจะใช่...เฮ้ย...ยังดีที่ผู้มีพระคุณช่วยชีวิตพวกเราไว้ มิฉะนั้นพวกเราสองคนอาจจะตายอยู่ที่เกียวโตแล้ว..."

เมื่อพูดจบ เขาก็รีบพูดทันที:"จือหยู รีบโทรศัพท์ไปหาท่านพ่อเร็วๆ! ครั้งนี้พวกเราโดนลักพาตัว ตระกูลของเราคงส่งยอดฝีมือมาไม่น้อย คุณพ่ออาจจะมาด้วยก็ได้! ต้องรีบแจ้งพวกเขาว่าทราบว่าพวกเราสองคนอยู่ที่เกียวโต นอกจากนี้ ต้องบอกให้เขาฆ่าไอ้สารเลวอย่างมัตสึโมโตะโยชิโตะ! ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าไอ้สารเลวคนนี้ค่อยลงมือทำร้ายพวกเราอยู่เบื้องหลัง!"

ซูจือหยูพยักหน้าและรีบหยิบโทรศัพท์ทันที

ในเวลานี้ จู่ๆด้านหลังก็มีเปลวไฟปรากฏขึ้น ทำให้ค่ำคืนที่มืดมิด สว่างขึ้นมาทันที!

ซูจือหยูรีบหันหลังทันที และเห็นอาคารสองชั้นที่ตัวเองเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด ตอนนี้มีเปลวไฟลุกโชนขึ้นมา!

อาคารที่สร้างด้วยไม้ถูกไฟไหม้ มีเสียงแป๊ะๆดังขึ้นจากไม้ที่ถูกไฟเผา คล้ายกับเสียงประทัด และบรรยากาศที่มีหิมะตกหนัก มีกลิ่นอายของวันตรุษจีน

ซูจือเฟยจับคางของตัวเองและถามซูจือหยู:"จือหยู คุณคิดว่านินจาพวกนั้นตายหมดหรือยัง?"

ซูจือหยูถามกลับ:"เจอไฟลุกโชนขนาดนี้ นินจาพวกนั้นจะรอดชีวิตได้เหรอ?"