ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1684
ยอดฝีมือเกือบร้อยกว่าคนของตระกูลซูหยุดการค้นหาซูจือเฟยกับซูจือหยูอย่างลับๆในโตเกียวทันที มียอดฝีมือจำนวนยี่สิบคนขับรถยนต์ตรงไปที่เกียวโตในตอนดึกทันที ที่เหลืออีกเกือบแปดสิบคน ทั้งหมดเริ่มรวมตัวกันที่คฤหาสน์ของมัตสึโมโตะโยชิโตะ
มัตสึโมโตะโยชิโตะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตกเองกำลังตกอยู่ในอันตราย
เขามองดูเวลา เมื่อเห็นว่าเป็นเวลาสี่ทุ่ม ดังนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์และโทรหาท่านนินจาใหญ่อิงะ
ตามแผนการที่เขาวางไว้ ตอนนี้เขาจะสั่งให้ให้ท่านนินจาใหญ่อิงะฆ่าคน หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ให้เอาศพมาซ่อนที่คฤหาสน์ของตระกูลอิโตะ
หลังจากนั้น อดทนรออีกสักสองสามชั่วโมง รอให้อุณหภูมิของศพเหล่านั้นเย็นตัวลง ค่อยแจ้งเบาะแสกับกรมตำรวจนครบาลโตเกียวโดยไม่ระบุชื่อผู้แจ้งเบาะแส
ถ้าทุกอย่างสำเร็จ พรุ่งนี้เช้า นางาฮิโกะอิโตะต้องซวยอย่างแน่นอน
หลังจากจัดการนางาฮิโกะอิโตะแล้ว ศัตรูเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ของตัวเองก็คือทากาฮาชิมาจิ
ทากาฮาชิมาจิในตอนนี้ คงจะจมปลักอยู่กับความเจ็บปวดที่สูญเสียลูกชาย กล่าวได้ว่าเวลานี้เป็นช่วงที่เขาอ่อนแอที่สุด และตัวเองก็สามารถซุ่มโจมตีเพื่อฆ่าเขาในช่วงเวลาที่เขาเตรียมเดินทางไปฝังศพลูกชายตัวเอง
มัตสึโมโตะโยชิโตะคิดเรื่องนี้อยู่ในใจ แต่โทรศัพท์ที่อยู่ข้างๆหูก็ส่งเสียงตู๊ดๆๆไม่หยุด
"ทำไมโทรศัพท์ของท่านนินจาใหญ่อิงะถึงโทรไม่ติด?"
มัตสึโมโตะโยชิโตะอดไม่ได้ก็เลยขมวดคิ้วทันที
"ก่อนหน้านี้ก็เคยพูดกับเขาไว้แล้วไม่ใช่เหรอ? ให้เขาเปิดเครื่องโทรศัพท์ไว้ตลอดเวลา มีปัญหาอะไรก็สามารถติดต่อกันได้ทันที มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?"
จู่ๆหัวใจของมัตสึโมโตะโยชิโตะก็กระตุกหนึ่งครั้ง และเขาก็ครุ่นคิดในใจ:"ท่านนินจาใหญ่อิงะ หรือว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเขาแล้ว?!"
"แต่คงไม่น่าเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับเขาไหม! พวกเขานำตัวพี่น้องตระกูลซูไปที่เกียวโตโดยที่ไม่มีใครรู้ ตำรวจนครบาลโตเกียวหาตั้งนานก็ไม่ได้เบาะแสอะไรเลย เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเขาได้ยังไง? มันไม่สมเหตุสมผลเลย!"
เขาโทรไปเพื่อสอบถามความคืบหน้า แต่ติดต่อไม่ได้ และเขาก็โทรศัพท์ไปหาหลายๆคน แต่ก็ไม่มีใครรับสาย
เมื่อเห็นว่าติดต่อใครไม่ได้เลยสักคน ทากาฮาชิมาจิโยนโทรศัพท์ลงพื้นทันที ตะโกนด้วยความโกรธ:"แปลกมาก! มันเป็นเรื่องที่แปลกมากๆ! นินจาฟูจิบายาชิที่ทำทุกอย่างสำเร็จมาโดยตลอด ทำไมหลายวันมานี้กลายเป็นพวกเศษสวะอย่างนี้?"
"ก่อนหน้านี้ฟูจิบายาชิมาสะและคนอื่นๆหายตัวไปอย่างลึกลับ และสุดท้ายก็กลายเป็นศพแช่แข็งและส่งมาให้ตัวเอง ตอนนี้นินจาพวกนั้นก็ไม่มีข่าวคราวอีกเลย หรือว่าพวกเขาอาจจะกลายเป็นศพแช่แข็งและกำลังส่งมาให้ตัวเอง!"
ลูกน้องของเขารีบพูดทันที:"ท่านประธาน นินจาของตระกูลฟูจิบายาชิโดนซุ่มโจมตีที่ตระกูลอิโตะหรือเปล่า?"
"เอาอะไรมาซุ่มโจมตี?"ทากาฮาชิมาจิด่าด้วยความโกรธ:"สถานการณ์ฝั่งนู้นพวกเราตรวจสอบข้อมูลอย่างชัดเจนแล้ว ตระกูลอิโตะในเกียวโตไม่มีนินจาแม้แต่คนเดียว มีเพียงแม่บ้าน คนใช้และบอดี้การ์ดทั่วไปไม่กี่คน คนพวกนี้เอาอะไรมาซุ่มโจมตีนินจาของตระกูลฟูจิบายาชิ?
"และพวกเขาก็มีหกคนด้วย!"
เมื่อพูดจบ ทากาฮาชิมาจิก็อดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำ:"เกิดเรื่องอะไรขึ้นที่เกียวโตกันแน่?!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...