ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1695
นางาฮิโกะอิโตะในเวลานี้ รู้ว่าตัวเองต้องตายแน่ๆ
หน่วยรบพิเศษคงมาไม่ทัน และคนของตัวเองก็ต้านทานไม่ไหวแล้ว และอาจจะถูกนินจาอีกฝ่ายฆ่าตายเมื่อไหร่ก็ได้
เหลือเพียงคนขับกับทานากะซัง ต่างก็เป็นคนที่ไม่มีทักษะในการต่อสู้เหมือนกับตัวเอง อีกสักครู่คงจะโดนอีกฝ่ายฆ่าตายด้วยดาบเดียว
ในเวลานี้ เขาอยากจะโทรหาลูกสาวที่อยู่เกียวโตจริงๆ เกียวโตอยู่ห่างออกไปหลายร้อยกิโลเมตร ลูกสาวคงไม่รู้ว่าตัวเองตกอยู่ในอันตราย ต้องรีบโทรศัพท์ไปหาเธอ และอาจจะได้ยินเสียงของเธอก่อนที่เขาจะตาย นี่อาจจะเป็นการปลอบใจตัวเองก่อนตาย
อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรศัพท์หาอิโตะนานาโกะ ทานากะซังก็พูดขึ้นมาทันที:"ท่านประธาน! ถ้าพวกเราไม่หนีตอนนี้ก็จะไม่มีโอกาสหนีอีกแล้ว!"
นางาฮิโกะอิโตะถอนหายใจและพูด:"เมื่อสักครู่ฉันก็เคยพูดแล้ว พวกเรามีปีกก็หนีไม่พ้น และไม่มีทางหนีรอด..."
เมื่อพูดจบ เขากัดฟันและด่าทันที:"ต้องเป็นฝีมือของไอ้เดรัจฉานอย่างทากาฮาชิมาจิอย่างแน่นอน! ไอ้สารเลว! ไอ้ชั่ว! เขาใช้วิธีที่สกปรกแบบนี้มาจัดการฉัน!"
ทานากะซังรีบชี้ไปที่นอกหน้าต่างและพูดทันที:"ท่านประธาน อย่าพึ่งด่าทากาฮาชิมาจิเลย ถ้าพวกเราวิ่งไปตามสะพานข้ามทั้งสองฝั่ง พวกเราต้องตายอย่างแน่นอน! แต่ถ้าพวกเราสามารถโดนลงไปจากที่นี่ได้!"
เมื่อพูดจบ เขาก็ชี้ไปที่รั้วกั้นข้างทางที่อยู่ด้านนอกและพูดอย่างตื่นเต้นว่า:"ท่านประธาน ถ้าพวกเราเปิดประตูออก ประตูก็จะกลายเป็นที่กำบัง ถ้าพวกเราปืนข้ามไปได้ก็จะกระโดดลงไปได้เลย!"
นางาฮิโกะอิโตะตกใจจนหน้าซีดและพูดทันที:"คุณบ้าไปแล้วเหรอ?! สะพานข้ามมีความสูงสิบกว่าเมตร ถ้ากระโดดลงไปคงตายอย่างแน่นอน?"
ทานากะซังพูดอย่างเคร่งขรึม:"ท่านประธาน ความสูงขนาดนี้ ถ้ากระโดดลงไปอาจจะไม่ตาย ถ้ากระโดดแล้วไม่เอาศีรษะ ใบหน้าและหน้าท้องกระแทกพื้น พวกเราก็มีโอกาสรอด ถ้าไม่ยอมกระโดดลงไป พวกเราไม่รอดและต้องตายอย่างแน่นอน!"
นางาฮิโกะอิโตะกลืนน้ำลายตัวเอง:"ถ้ากระโดดลงไป ไม่ตายก็คงพิการ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเราจะหนีรอดจากการไล่ล่าของพวกเขา!"
นางาฮิโกะอิโตะรู้สึกเย็นวาบๆที่ท้ายทอย!
"ถูกตัดศีรษะ?!"
"แม่งตายอย่างอนาถจริงๆ?!"
"ฉันยอมกระโดดลงไปตายดีกว่า ให้นินจาพวกนี้ตัดศีรษะของฉัน!"
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ตัดสินใจ:"ได้! งั้นก็กระโดดเลย!"
เมื่อพูดจบ เขาก็นึกถึงทากาฮาชิมาจิ กัดฟันตัวเองและพูดด้วยความโกรธ:"แม่งเอ๊ย เรื่องที่เกิดขึ้นมันน่าเยาะเย้ยจริงๆ! ความแค้นที่ฉันได้รับในวันนี้ ฉันนางาฮิโกะอิโตะจะจำไว้! ถ้าครั้งนี้ฉันไม่ตายและรอดไปได้ ฉันจะทุบศีรษะของไอ้เดรัจฉานอย่างทากาฮาชิมาจิให้แตกเป็นเสี่ยงๆ! และหั่นศพของมันเป็นหมื่นๆชิ้น!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...