ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1698
ส่วนเฮลิคอปเตอร์อีกสองลำ ตามรถยนต์สองคันที่นินจาอิงะขับหนีไป
เนื่องจากนินจาอิงะอยู่บนสะพานข้าม ทำให้พวกเขาไม่มีที่หลบซ่อน พวกเขากำลังขับรถยนต์หนีอย่างบ้าคลั่ง และเฮลิคอปเตอร์ก็ขับใกล้เข้ามาที่ด้านบนของพวกเขาแล้ว
ในขณะที่พวกเขาจะขับรถยนต์หนีอย่างสุดชีวิต หน่วยรบพิเศษบนเฮลิคอปเตอร์ได้ใช้กระสุนเจาะเกาะยิงไปที่กระโปรงรถยนต์สองคันนั้นทันที
กระสุนเจาะเกาะนั้นมีประสิทธิภาพในการเจาะมากๆ แม้แต่เกาะของรถถังก็สามารถเจาะได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกระโปรงรถยนต์ทั่วไป เมื่อกระสุนเจาะเกราะหลายๆนัดยิงโดนกระโปรงรถยนต์ ก็ทำให้เครื่องยนต์ได้รับความเสียหาย
เครื่องยนต์เสียหาย ทำให้รถยนต์สูญเสียการขับขี่ทันที ความเร็วของรถยนต์ค่อยๆลดลง จนกระทั่งหยุดนิ่ง
นินจาทั้งหกคนที่อยู่บนรถยนต์ตกใจและหวาดกลัวมากๆ ในขณะที่พวกเขากำลังจะผลักประตูและลงจากรถยนต์ และเตรียมที่จะหลบหนี พวกเขาพบว่าเฮลิคอปเตอร์ทั้งสองลำลอยอยู่เหนือสะพานข้ามประมาณสองถึงสามเมตร มีลำหนึ่งลอยอยู่ด้านหน้า ส่วนอีกลำลอยอยู่ด้านหลัง จากนั้นก็มีหน่วยพิเศษจำนวนมากลงจากเฮลิคอปเตอร์ด้วยเชือกลอยตัวอย่างรวดเร็ว และกระบอกปืนสีดำก็เล็งมาที่ศีรษะของพวกเขา
หน่วยรบพิเศษทั้งหมดยี่สิบคน ทำให้นินจาหกคนยอมจำนนแต่โดยดี นินจาพวกนี้ไม่กล้าขัดขืน!
และในเวลานี้ นางาฮิโกะอิโตะกับทานากะซังก็ถูกส่งตัวขึ้นรถพยาบาลและขับไปส่งที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว
...
ขณะนี้มัตสึโมโตะโยชิโตะอยู่ที่บ้าน กำลังสัมผัสความรู้สึกของการวางแผนกลยุทธ์ต่างๆอยู่เบื้องหลัง
เขามีความโลภมากๆเหมือนนักพนัน และเขาก็จมดิ่งกับความรู้สึกแบบนั้นแล้ว
แต่การเดิมพันครั้งนี้มันใหญ่เกินไปจริงๆ ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและประหม่า เพราะเขากลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์อื่นๆที่อยู่เหนือการควบคุมของตัวเอง
ตอนนี้ทากาฮาชิมาจิตายไปแล้ว นางาฮิโกะอิโตะก็ใกล้จะตายแล้วเหมือนกัน หลังจากที่เขาตาย ตัวเองก็จะกลายเป็นคนที่แกร่งที่สุด!
เขาตื่นเต้นและประหม่า หยิบแก้ววิสกี้ขึ้นมา ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิด และเดาว่านางาฮิโกะอิโตะคงใกล้จะตายแล้ว ดังนั้นเขาก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหานินจาอิงะที่รับผิดชอบเรื่องไปลอบสังหารนางาฮิโกะอิโตะ
มัตสึโมโตะโยชิโตะโกรธมากๆจนโยนแก้ววิสกี้ที่อยู่ในมือลงไปที่พื้น แก้ววิสกี้กระแทกกับพื้นหินอ่อนอย่างแรง ทำให้แก้วแตกเป็นเสี่ยงๆ
ในขณะนี้ จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงอันเย็นชาดังขึ้นมาจากห้องนั่งเล่น:"คุณมัตสึโมโตะเป็นคนที่มีอารมณ์ฉุนเฉียวจริงๆ!"
มัตสึโมโตะโยชิโตะและเลขาตกใจมากๆเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆนี้ ทั้งสองคนมองไปที่ทิศทางของเสียง มองเห็นผู้หญิงอายุยี่สิบกว่าๆ ใส่ชุดสีดำและกำลังเดินเข้ามา
มัตสึโมโตะโยชิโตะตกใจจนหน้าซีดและถามทันที:"คุณ...คุณเป็นใคร?! คุณเข้ามาได้ยังไง?!"
ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างเย็นชา:"ฉันเดินเข้ามาไง"
มัตสึโมโตะโยชิโตะถอยหลังหนึ่งก้าว ถามด้วยความประหม่า:"คุณจะทำอะไร?!"
ผู้หญิงคนนั้นมองมัตสึโมโตะโยชิโตะตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความสนใจ ผ่านไปชั่วครู่เธอก็พูดอย่างเย็นชา:"คุณลักพาตัวคุณชายใหญ่และคุณหนูใหญ่ของตระกูลซู และลอบสังหารคนของตระกูลซูสิบกว่าคน คุณถามว่าฉันจะทำอะไร? ฉันมาเพื่อเอาชีวิตคุณไง!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...