ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1698

ส่วนเฮลิคอปเตอร์อีกสองลำ ตามรถยนต์สองคันที่นินจาอิงะขับหนีไป

เนื่องจากนินจาอิงะอยู่บนสะพานข้าม ทำให้พวกเขาไม่มีที่หลบซ่อน พวกเขากำลังขับรถยนต์หนีอย่างบ้าคลั่ง และเฮลิคอปเตอร์ก็ขับใกล้เข้ามาที่ด้านบนของพวกเขาแล้ว

ในขณะที่พวกเขาจะขับรถยนต์หนีอย่างสุดชีวิต หน่วยรบพิเศษบนเฮลิคอปเตอร์ได้ใช้กระสุนเจาะเกาะยิงไปที่กระโปรงรถยนต์สองคันนั้นทันที

กระสุนเจาะเกาะนั้นมีประสิทธิภาพในการเจาะมากๆ แม้แต่เกาะของรถถังก็สามารถเจาะได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกระโปรงรถยนต์ทั่วไป เมื่อกระสุนเจาะเกราะหลายๆนัดยิงโดนกระโปรงรถยนต์ ก็ทำให้เครื่องยนต์ได้รับความเสียหาย

เครื่องยนต์เสียหาย ทำให้รถยนต์สูญเสียการขับขี่ทันที ความเร็วของรถยนต์ค่อยๆลดลง จนกระทั่งหยุดนิ่ง

นินจาทั้งหกคนที่อยู่บนรถยนต์ตกใจและหวาดกลัวมากๆ ในขณะที่พวกเขากำลังจะผลักประตูและลงจากรถยนต์ และเตรียมที่จะหลบหนี พวกเขาพบว่าเฮลิคอปเตอร์ทั้งสองลำลอยอยู่เหนือสะพานข้ามประมาณสองถึงสามเมตร มีลำหนึ่งลอยอยู่ด้านหน้า ส่วนอีกลำลอยอยู่ด้านหลัง จากนั้นก็มีหน่วยพิเศษจำนวนมากลงจากเฮลิคอปเตอร์ด้วยเชือกลอยตัวอย่างรวดเร็ว และกระบอกปืนสีดำก็เล็งมาที่ศีรษะของพวกเขา

หน่วยรบพิเศษทั้งหมดยี่สิบคน ทำให้นินจาหกคนยอมจำนนแต่โดยดี นินจาพวกนี้ไม่กล้าขัดขืน!

และในเวลานี้ นางาฮิโกะอิโตะกับทานากะซังก็ถูกส่งตัวขึ้นรถพยาบาลและขับไปส่งที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว

...

ขณะนี้มัตสึโมโตะโยชิโตะอยู่ที่บ้าน กำลังสัมผัสความรู้สึกของการวางแผนกลยุทธ์ต่างๆอยู่เบื้องหลัง

เขามีความโลภมากๆเหมือนนักพนัน และเขาก็จมดิ่งกับความรู้สึกแบบนั้นแล้ว

แต่การเดิมพันครั้งนี้มันใหญ่เกินไปจริงๆ ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและประหม่า เพราะเขากลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์อื่นๆที่อยู่เหนือการควบคุมของตัวเอง

ตอนนี้ทากาฮาชิมาจิตายไปแล้ว นางาฮิโกะอิโตะก็ใกล้จะตายแล้วเหมือนกัน หลังจากที่เขาตาย ตัวเองก็จะกลายเป็นคนที่แกร่งที่สุด!

เขาตื่นเต้นและประหม่า หยิบแก้ววิสกี้ขึ้นมา ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิด และเดาว่านางาฮิโกะอิโตะคงใกล้จะตายแล้ว ดังนั้นเขาก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหานินจาอิงะที่รับผิดชอบเรื่องไปลอบสังหารนางาฮิโกะอิโตะ

เกิดเรื่องประหลาดขึ้นอีกครั้ง เพราะเขาติดต่อนินจาพวกนั้นไม่ได้

สิบนาทีที่แล้วเขายังติดต่อได้เลย ทำไมตอนนี้ถึงติดต่อไม่ได้

เรื่องนี้ก็เหมือนกับเรื่องที่ท่านนินจาใหญ่อิงะลักพาตัวพี่น้องตระกูลซูไปที่เกียวโตเลย พวกเขาหายตัวไป ไม่เหลือร่องรอยอะไรเลย

ในขณะที่เขามึนงง เลขาเดินเข้ามาด้วยความกังวลใจและพูดกับเขาว่า:"ท่านประธานเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับนินจาอิงะแล้ว!"

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น?!"

"นินจาอิงะทั้งหกคนโดนจับกุมตัวแล้ว นางาฮิโกะอิโตะกับทานากะซังกระโดดลงจากสะพานข้าม ตอนนี้กำลังส่งตัวไปที่โรงพยาบาล ได้ข่าวว่าพวกเขาไม่ได้รับอันตรายถึงชีวิต!"

"อะไรนะ?!"มัตสึโมโตะโยชิโตะกัดฟันตัวเองและด่าทันที:"ปล่อยให้นางาฮิโกะอิโตะหนีไปได้?! นินจาของตระกูลอิงะเป็นพวกไร้ประโยชน์จริงๆ!"

เลขาพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง:"ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ มันน่าจะเป็นแบบนี้..."

มัตสึโมโตะโยชิโตะโกรธมากๆจนโยนแก้ววิสกี้ที่อยู่ในมือลงไปที่พื้น แก้ววิสกี้กระแทกกับพื้นหินอ่อนอย่างแรง ทำให้แก้วแตกเป็นเสี่ยงๆ

ในขณะนี้ จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงอันเย็นชาดังขึ้นมาจากห้องนั่งเล่น:"คุณมัตสึโมโตะเป็นคนที่มีอารมณ์ฉุนเฉียวจริงๆ!"

มัตสึโมโตะโยชิโตะและเลขาตกใจมากๆเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆนี้ ทั้งสองคนมองไปที่ทิศทางของเสียง มองเห็นผู้หญิงอายุยี่สิบกว่าๆ ใส่ชุดสีดำและกำลังเดินเข้ามา

มัตสึโมโตะโยชิโตะตกใจจนหน้าซีดและถามทันที:"คุณ...คุณเป็นใคร?! คุณเข้ามาได้ยังไง?!"

ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างเย็นชา:"ฉันเดินเข้ามาไง"

มัตสึโมโตะโยชิโตะถอยหลังหนึ่งก้าว ถามด้วยความประหม่า:"คุณจะทำอะไร?!"

ผู้หญิงคนนั้นมองมัตสึโมโตะโยชิโตะตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความสนใจ ผ่านไปชั่วครู่เธอก็พูดอย่างเย็นชา:"คุณลักพาตัวคุณชายใหญ่และคุณหนูใหญ่ของตระกูลซู และลอบสังหารคนของตระกูลซูสิบกว่าคน คุณถามว่าฉันจะทำอะไร? ฉันมาเพื่อเอาชีวิตคุณไง!"