ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1702

อิโตะ นานาโกะ มีคำพูดมากมายที่อยากจะพูดกับเย่เฉิน แต่ว่ากลับไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี ดังนั้นเธอจึงเริ่มจากการบอกเย่เฉินเกี่ยวกับวัยเด็กและอดีตของตน

แม้ว่าเธอจะเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย แต่วัยเด็กของอิโตะ นานาโกะกลับไม่ได้ถือว่ามีความสุข

แม่ของเธอเสียชีวิตก่อนวัยอันควร ถึงแม้ว่าพ่อของเธอจะไม่ได้แต่งงานใหม่ แต่นี่ก็ไม่สามารถชดเชยข้อบกพร่องทางความรู้สึกในวัยเด็กของอิโตะ นานาโกะ ได้

นอกจากนี้ นางาฮิโกะ อิโตะนั้นยุ่งอยู่กับงานทั้งวัน เวลาที่พอจะจัดสรรให้กับอิโตะ นานาโกะแต่เดิมก็มีน้อยมากอย่างยิ่ง บวกกับนิสัยที่เคร่งขรึมสำรวมท่าทีของนางาฮิโกะ อิโตะ ทำให้วัยเด็กของอิโตะ นานาโกะจึงขาดความรักไปอยู่มาก

แม่ของอิโตะ นานาโกะ เป็นกุลสตรีจากตระกูลใหญ่ ดังนั้นเมื่อครั้งที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เธอมักจะสอนอิโตะ นานาโกะ ด้วยวิธีดั้งเดิมเสมอ และอิโตะ นานาโกะ ก็ยังได้เรียนรู้พิธีชงชา การวาดภาพ การเย็บปักถักร้อย และแม้กระทั่งการอ่านบทกวีมาตั้งแต่ยังเด็ก อาจกล่าวได้ว่าในนิสัยของเธอ ด้านความเป็นกุลสตรีราวยามาโตะนาเดชิโกะนั้นล้วนมาจากมารดาของเธอเป็นผู้มอบให้

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่แม่ของเธอเสียชีวิต อิโตะ นานาโกะก็มาชอบศิลปะการต่อสู้ นั่นเพราะเธอรู้สึกว่าขณะที่เธอฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ เธอสามารถลืมความโศกเศร้าและความทุกข์ในชีวิตไปได้ชั่วขณะ

ในตอนแรก เธอฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ก็เพียงเพื่อหนีจากโลกความเป็นจริง แต่เมื่อเวลาผ่านเลยไป เธอก็ตกหลุมรักศิลปะการต่อสู้อย่างสมบูรณ์

เมื่อเธอเล่าเรื่องของตนเองจบก็เปลี่ยนมาไล่ตามเย่เฉินและถามเขาว่า "เย่เฉินซัง คุณช่วยเล่าเรื่องราวในวัยเด็กของคุณให้ฉันฟังได้ไหมคะ?"

เย่เฉินยิ้มอย่างขมขื่น “ตอนฉันยังเด็ก…วัยเด็กของฉันมีความแตกต่างออกไปสองขั้ว ชีวิตก่อนอายุแปดขวบเป็นไปด้วยดีอย่างมาก พ่อแม่รักใคร่ ครอบครัวร่ำรวย หมดห่วงเรื่องเสื้อผ้าอาหาร แต่เมื่อฉันอายุได้แปดขวบ พ่อแม่เสียชีวิตอย่างกะทันหัน ฉันก็กลายไปเป็นเด็กกำพร้าข้างถนน จากนั้นก็เติบโตมาในสถานสงเคราะห์..."

"หา?!" อิโตะ นานาโกะได้ยินดังนั้นก็รู้สึกประหลาดใจ คำพูดที่เอ่ยขึ้นแฝงความรู้สึกปวดใจอยู่หลายส่วน “ขอโทษนะคะเย่เฉินซัง นานาโกะไม่ได้ตั้งใจ…”

เย่เฉินยิ้มน้อยๆ "ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอโทษ"

อิโตะ นานาโกะเอ่ยทอดถอนใจ “พอพูดแบบนี้แล้ว วัยเด็กของฉันนั้นโชคดีกว่าเย่เฉินซังมาก แม้ว่าคุณพ่อปกติมักจะเข้มงวดกับฉัน สงวนท่าที แต่ว่าในใจของเขาก็รักใคร่เอ็นดูฉันมาก เพียงแต่วิธีการแสดงออกของเขานั้นเทียบกับขึ้นมาอาจจะไม่อ่อนโยนขนาดนั้น.. ."