เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1703

อิโตะ นานาโกะคิดไม่ถึงว่า ดึกขนาดนี้แล้วพ่อของเธอจะยังโทรหาเธอ

ดังนั้น เธอจึงพูดกับเย่เฉินด้วยความลนลานอยู่บ้าง “เย่เฉินซัง ฉันต้องรับสายจากคุณพ่อ... "

เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม “รับเถอะ”

อิโตะ นานาโกะรีบกดปุ่มรับสายแล้วเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “คุณพ่อ ทำไมคุณถึงได้โทรหานานาโกะตอนดึกขนาดนี้คะ มีเรื่องอะไรรึเปล่า?”

อีกด้านหนึ่งของสาย มีเสียงอ่อนแรงของนางาฮิโกะ อิโตะเปล่งขึ้นมาเบา ๆ "นานาโกะ พ่อเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย โทรมาเพื่อยืนยันความปลอดภัยของลูก ที่เกียวโตทางนั้นทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่า?"

อิโตะ นานาโกะรีบถาม "คุณพ่อ คุณเกิดเรื่องอะไรขึ้นคะ?! เป็นอะไรมากไหมคะ?!”

นางาฮิโกะ อิโตะเอ่ย “พ่อและทานากะซังถูกคนไล่ฆ่า โชคดีที่หนีรอดมาได้ แต่พ่อกลัวว่าพวกมันจะวางแผนทำร้ายลูก ดังนั้นก็เลยโทรมายืนยัน”

ในขณะนี้ นางาฮิโกะ อิโตะกำลังนอนอยู่ในห้องไอซียูของโรงพยาบาลโตเกียว นินจาของตระกูล บอดี้การ์ด และเจ้าหน้าที่ตำรวจของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวได้ทำการป้องกันในโรงพยาบาลอย่างแน่นหนาและเข้มงวด

นางาฮิโกะ อิโตะที่นอนอยู่บนเตียง มองแวบแรกดูแล้วคล้ายไม่มีอาการบาดเจ็บร้ายแรงอะไร แต่ขาใต้เข่าทั้งสองข้างของเขากลับหายไป มีเพียงตรงปลายต้นขาทั้งสองข้างที่ถูกห่อด้วยผ้าก๊อซหนา

หลังจากตกลงมาจากสะพานลอย สมองและอวัยวะภายในของนางาฮิโกะ อิโตะ ถึงแม้จะไม่ได้รับความเสียหายมากนัก

แต่ว่า ขาทั้งสองข้างที่รับแรงกระแทกเป็นหลักนั้นกลับได้รับบาดเจ็บสาหัส

ฝ่าเท้า ข้อเท้า และกระดูกน่องขาของเขาแทบจะหักออกเป็นเสี่ยงๆจนหมด เลือดเนื้อถูกบดขยี้จนแทบดูไม่ได้

ในสถานการณ์แบบนี้ แพทย์สรุปว่า ขาทั้งสองข้างของเขาไม่อาจฟื้นตัวได้อีกต่อไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน