ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1704
นางาฮิโกะ อิโตะรีบเอ่ยขึ้น "ลูกไม่ต้องมาแล้ว ตอนนี้โตเกียววุ่นวายมาก แค่เพียงระยะเวลาวันสองวัน มีคนตายไปมากมาย อีกอย่างตอนนี้ลูกยังป่วยอยู่ อยู่พักผ่อนในเกียวโตดีกว่า!"
อิโตะ นานาโกะรีบพูดขึ้น "คุณพ่อคะ อาการบาดเจ็บของลูกหายดีทั้งหมดแล้ว คุณไม่ต้องเป็นห่วง ลูกจะไปโตเกียวเพื่อดูแลคุณโดยเร็วที่สุด!"
นางาฮิโกะ อิโตะย่อมไม่เชื่อว่าอาการบาดเจ็บของลูกสาวจะหายเป็นปกติแล้ว เขาคิดว่าอิโตะ นานาโกะแค่กำลังปลอบโยนเขา
ดังนั้น เขาพูดกับอิโตะ นานาโกะด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "นานาโกะ ลูกต้องฟังพ่อ อยู่ที่เกียวโตอย่างว่าง่าย ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นอีกทั้งอย่าได้มาที่โตเกียว!"
อิโตะ นานาโกะยังคิดจะพูดอะไรต่อ แต่นางาฮิโกะ อิโตะเอ่ยขึ้นมาอย่างโมโห “ถ้าหากพ่อรู้ว่าลูกแอบมาโตเกียว อย่างนั้นพ่อก็จะไม่มีลูกสาวแบบลูกอีกต่อไป!"
พูดจบ เขาก็ตัดสายไปทันที
อิโตะ นานาโกะร้องไห้ออกมาทันที ในใจของเธอเป็นห่วงความปลอดภัยของพ่อมากอย่างที่สุด ถึงแม้ว่าเธอจะสามารถมั่นใจได้เบื้องต้นแล้วว่าสายจากพ่อของเธอไม่คล้ายกำลังตกอยู่ในอันตราย แต่เธอมักจะรู้สึกว่า อาการบาดเจ็บของพ่อเธอไม่ได้เบาอย่างที่เขาพูดมาทางโทรศัพท์
เย่เฉินที่อยู่ด้านข้างเอ่ยปากถามเธอขึ้น “นานาโกะ พ่อของเธอเกิดเรื่องหรือ?"
"อืม..." อิโตะ นานาโกะพยักหน้าทั้งน้ำตาแล้วพูดว่า "คุณพ่อโทรมาบอกว่าท่านโดนไล่ฆ่า ตอนนี้อยู่ในโรงพยาบาลแล้ว..."
พูดจบ เธอก็มองไปที่เย่เฉินและสะอื้นไห้ "เย่เฉินซัง ฉันเป็นกังวลมาก ... "
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปลอบโยน “พ่อของเธอน่าจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตแล้ว ดังนั้นเธอเองก็อย่ากังวลมากเกินไป”
อิโตะ นานาโกะส่ายหัวและพูดว่า "ฉันเกรงว่าคุณพ่อปกปิดอะไรบางอย่างกับฉัน... "
อิโตะ นานาโกะเอ่ย "แต่ว่า... แต่ว่าเย่เฉินซังไม่ได้มาทำธุรกิจในโอซาก้าหรอกหรือคะ? ถ้าหากคุณส่งฉันไปโตเกียว แบบนี้จะทำให้ธุระของเย่เฉินซังในโอซาก้าล่าช้าไปหรือไม่?"
"ไม่เป็นไร" เย่เฉินยิ้มอย่างสงบและเอ่ยปลอบโยน "เธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน เรื่องที่โอซาก้าฉันมีคนช่วยจัดการอยู่ ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือส่งเธอกลับไปโตเกียวเพื่อพบพ่อของเธอก่อน เธอจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเขาตลอดเวลา”
อิโตะ นานาโกะจับมือทั้งสองข้างของเย่เฉินและกล่าวขอบคุณไม่หยุด "เย่เฉินซัง ขอบคุณคุณมากจริงๆ... "
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “พอแล้ว ไม่ต้องพูดจาเกรงใจแล้ว รถของฉันจอดอยู่ใกล้ ๆ พอดี พวกเราออกเดินทางกันเลยเถอะ”
"ดี!" อิโตะ นานาโกะ พยักหน้าติดๆ สายตาที่มองไปที่เย่เฉิน เต็มไปด้วยความซาบซึ้งและหลงใหล
ในเวลานี้ ในสายตาของเธอ เย่เฉินก็คือฮีโร่บนโลกที่สวรรค์ส่งมาเพื่อช่วยเหลือตน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...